Ik verheug me op vanavond. Er is een tinteling in mijn buik. Verwachting. Hoop. Twee dagen ben ik hier al. Gisteren zijn ze getrouwd. Helemaal in stijl. Gelukkig. Het huis is voortdurend vol mensen. Zelfs
Ik word wakker uit een droom en ik huil. Versuft steek ik mijn hand uit en tast het bed af. Nee, natuurlijk is hij er niet. Hij is er al twee maanden niet meer. Wat
Ze spreekt me aan op de chat. Een uurtje later zitten we in het eetcafe bij mij om de hoek en ginnegappen om de ober die af en toe iets van onze openhartige en niets
Een liedje op de radio. De geur van iemand die me passeert. Het lezen van het menu van de pizzeria. De intonatie van een stem. Een woordje in een zin. De glimlach van een onbekende.