En plein public

1 mei 1999
4 minuten leestijd
2.3K gelezen

Bij hem glippen de uren als zand door mijn vingers. Telkens weer schrikken we van de tijd. We vertrekken dan ook een bijna een uur later dan gepland richting Bussum die avond. Als we aankomen in Passion hebben we de welkomspeech gemist en hebben de stelletjes zich al over de club verspreid.

 

We krijgen een drankje en nemen plaats aan de bar. Even acclimatiseren. Het is de eerste keer dat Ice Tease hier is. Voor mij is het al de zesde of zevende keer. Ondanks dat ken ik er maar weinig mensen vanavond. Ice Tease kent meer dan 50% van de aanwezigen. Ik bedenk dat het weer eens heel duidelijk het verschil in ervaringen tussen ons aangeeft. Hij loopt al jaren rond in de bdsm-scene. Ik pas een maand of drie nu.

 

Ik laat hem de rest van de club zien. De priv� kamers boven. Luxe met grote baden maar zonder bdsm attributen. De sauna die niet aan staat helaas. De SM studio die in serene rust en kaarslicht een haast heilige sfeer uitademt. Het is er vol maar stil. De wenteltrap op naar de darkroom. De bar beneden waar jezelf je frisdrank kunt tappen. Ook hier mogelijkheden om slaven aan muren of aan het plafond te ketenen, een groot bed, diverse andere attributen en een whirlpool. We wandelen wat rond. Praten met bekenden. Observeren het spel van andere stellen. Ontdekken weer dat we de magie missen in het spel van anderen en besluiten dat het aan ons moet liggen. Pornofilms of het kijken naar seks van anderen ervaren we ook als klinisch. Gevoel laat zich moeilijk vertalen voor buitenstaanders.

 

Een Engels stel is intensief met elkaar bezig in de bar beneden. Ze staat geketend tussen twee palen aan de muur. Met meer interesse dan voorheen kijken we toe. Hier herkennen we wel iets in. Verbaasd kijk ik naar haar grote, wijd opengesperde ogen als ze de bewegingen van haar Meester volgt. Het lijkt haast op angst wat ik in die blik lees en ik vraag me af of dat is wat Ice Tease in mijn ogen ziet. Later weer boven in de bar vraag ik het hem. Ik schrik van het bevestigende antwoord. Om de een of andere reden had ik het gevoel dat ik meer vertrouwen naar hem toe uitstraal. Hij legt me uit hoe hij het ervaart en opgelucht leg ik me neer bij het feit dat ik ook zo kan kijken.

 

Beneden loopt het langzaam leeg. Het moet richting sluitingstijd lopen. Hij zit op een barkruk en ik leun tegen hem aan terwijl we op zachte toon praten. Ineens vraagt hij of ik klaar ben. In mijn buik worden een miljoen vlinders wakker en even hoop ik dat ik het verkeerd begrijp. Hij vertelt me dat ik er klaar voor ben en als hij mijn jurkje over mijn hoofd trekt om mijn naakte lijf te onthullen, begrijp ik dat ik niets in te brengen heb.

 

Hij manoeuvreert me tussen twee palen en gebiedt me de palen vast te houden. Hij zal me deze keer nog niet vastbinden en ik weet niet of ik hem dankbaar moet zijn of hem moet vervloeken. Staan blijven zonder bondage is misschien nog wel moeilijker nu dan me overgeven en hem de volledige verantwoordelijkheid te laten dragen.

 

Om me heen lijken de gedempte stemmen van anderen een schreeuwende crescendo aan te nemen en ik ben me intens bewust van alles wat er om me heen gebeurd. Ik moet de neiging bedwingen om mijn armen beschermend om mijn lijf te slaan en de wetenschap dat er mensen om me heen staan die ik goed ken en weten dat dit de eerste keer is dat ik me in publiek overgeef, helpt ook niet mee.

 

Ice Tease lacht naar me. Ik giebel maar wat terug en hoop dat hij van zijn plan afziet. Ik zou beter moeten weten zo langzamerhand. Dit zijn regelrechte uitdagingen voor hem, voor mij en voor ons. Hij geniet.

Net als ik denk dat ik maar flauw ga vallen of zo om hier onderuit te komen maakt hij een beweging. Met licht gespreide, in leer gehulde benen staat hij voor me. Uit zijn lichaam spreekt zoveel kracht en zelfbewustzijn. Zijn gebruinde en gladgeschoren borst maakt dat ik mijn handen uit wil strekken om hem te strelen. Hij kijkt me aan. Een lieve, geruststellende en beetje geamuseerde glimlach rond zijn mond. Hij brengt zijn hand omhoog en maakt een gebaar. Wijst met zijn vinger naar mij en dan naar zijn neus. Het universele gebaar voor alleen jij en ik.

 

Het is alsof hij met een toverstokje heeft gezwaaid want alles om me heen valt onmiddellijk stil. Ik zie, hoor, voel ruik en proef alleen maar hem en verlies alle besef van tijd en plaats. Ik klamp me vast aan zijn ogen en als altijd ben ik verloren. Niets heeft ooit beter gevoeld dan dit.

 

Later, als ik mijn jurk weer aantrek, heb ik geen idee wat er precies is gebeurd of hoelang het heeft geduurd. Het enige dat ik weet is dat mijn lichaam en mijn geest hunkert naar meer. Meer van deze man, van dit verrukkelijke mens.

 

Meest gelezen

DigiGigi
Vorig artikel

Strafpunten en tafels

DigiGigi
Volgend artikel

Intermezzo