Gigi“Denk je dat je kunt leren wandelen?” Plotseling alert kijk ik hem aan. “Ik heb zitten denken over hoe je mee zou kunnen naar Roemenie deze zomer.” Ik weet niet goed hoe ik moet reageren. In me juicht het. Maar er is ook een stukje dat zich heel even afvraagt of het voorstel geboren is uit medelijden of misschien zelfs schuldgevoel. De gedachte wordt gevolgd door een andere. Dat ik nu eenmaal niet sportief ben en dat ook nooit zal worden. Dat ik een molensteen aan zijn nek zal gaan worden die vakantie als ik er geen stokje voor steek.
Voor alles gun ik hem een onbezorgde en prettige vakantie. Met mij op sleeptouw in de bergen wordt het dat niet. Ik weet van mezelf dat als ik iets echt wil, het me zeker lukt. Maar twee weken wandelen en doen alsof ik het fantastisch vind terwijl het me alleen om zijn gezelschap te doen is, vind ik geen goede insteek.
Dus ik zucht en zeg dat ik er nog even over na moeten denken. Ik wil mezelf ook niet direct en bijvoorbaat de kans om mee te gaan ontzeggen. Hij zegt dat hij me wellicht bij mijn vriendin en haar man af kan zetten die toevalligerwijs binnenkort naar Roemeni� verhuizen en me later weer ophalen. Ik glimlach en zeg het een leuke optie te vinden maar dat het nog een paar maanden duurt en ik er nog over na wil denken.
“Ik wil ook graag samen met jou op vakantie.” Er begint iets te zingen als ik die woorden hoor. Mijn gedachten schieten weer terug naar de email over verliefd zijn. Uit zijn woorden en plannen leid ik af dat we pas aan het begin van iets staan. Het sust de sluimerende angst in mij dat onze relatie iedere dag een einde kan vinden in slaap.
Ik laat zijn woorden op me indringen en besluit af te zien van de drang om met een vrijgevig en royaal gebaar hem van zijn aanbod te ontslaan. Hij meent wat hij zegt en dus heb ik geen reden om me zo klein en onbetekenend mogelijk te maken. Hij vraagt me mee omdat hij mijn gezelschap waardeert, niet om dat arme, kleine, zielige en beklagenswaardige niemendalletje van een mens goedgunstig een pleziertje te doen.
Met vreugde constateer ik dat ik razendsnel mezelf en mijn reacties heb kunnen ontleden en overwinnen. Ik bedwing de neiging om dankbaar aan zijn voeten te vallen. Heeft hij enig idee over hoeveel hindernissen en barri�res hij me al heen heeft geholpen?
Ice Tease, Mijn Meester, in meer dan 1 betekenis van het woord.
