GigiIn het holst van de nacht begin ik te piepen. In de schermer toestand van niet slapen en niet waken voel ik hoe zijn warme handen voorzichtig de touwen van mijn enkel boeien losmaken. Zijn fluisterende stem valt als een warme, kalmerende deken om me heen en ik zink weer weg naar dromenland, de angstige droom al weer vergeten.
Ergens ver weg registreer ik hoe hij me vertelt dat hij eerder die nacht droomde dat ik wakker werd van een nachtmerrie en dat hij mijn boeien los maakte en ik opgekruld naast hem weer in slaap viel. Hij was wakker geschrokken en had zijn arm naar me uitgestoken om me niet op de verwachtte plek te vinden. Ik glimlach slaperig in het donker om de magie die zich zo snel tussen ons opbouwt en dan weet ik niets meer tot ik de volgende ochtend wakker wordt aan zijn voeten.
Vertederd kijk in naar zijn slapende gezicht. Alsof hij het voelt opent hij zijn ogen een kiertje en glimlacht lui en traag. Dan nestelt hij zich weer behaaglijk in en ik geniet. Een half uur lang bestudeer ik zijn slapende lijf, drink onze nestgeuren in en pas mijn ademhaling aan de zijne aan. Dan slip ik voorzichtig uit bed en sluip op blote voeten naar de keuken waar ik een fikse pot koffie maak. Met gepoetste tanden kruip ik weer op mijn plekje aan het voeteneinde en wacht tot hij een kwartier later echt wakker wordt.
Hij glimlacht, rekt en strekt en opeens is de wereld weer tot leven gekomen. Een knuffel, een zoen en een uitgerekt ‘mmmm lekker’ op mijn vraag of hij trek in koffie heeft. Verbazing en een beetje blijdschap in zijn gezicht als ik even daarna met twee grote glazen koffie terug kom. Hij had niet gemerkt dat ik het bed had verlaten en inwendig grijns ik tevreden. Missie geslaagd. Hij leunt tegen een kussen en ik zit tegenover hem in lotushouding. Onze benen raken elkaar en met mijn handen om de warme mok gevouwen babbelen we wat zondagochtend praat.
Met het tweede kop koffie breng ik de krant mee en voordat ik me kan installeren komt zijn stem ineens; ‘doe de gordijnen maar even open zodat de buren mijn slaaf ook kunnen bewonderen’ of iets van gelijke strekking. Ik grijns, de exhibionist in mij is voor altijd ontwaakt, en laat het heldere, scherpe ochtendlicht mijn kant van de kamer binnen. We lachen naar elkaar in de wetenschap dat deze keer de slaap het D/s ritme niet heeft verstoord. In tegendeel, het is alleen maar versterkt. Alle twee nemen we een stuk van de krant. Hij het hoofdblad, ik de uitgaansbijlage. Ik bedenk dat zelfs in de kleine dingen al een natuurlijk rollenpatroon zit.
Geamuseerd bekijk ik een foto van twee mensen in een slaapkamer waar overduidelijk kettingen en handboeien aan de muur hangen. Het interview lees ik met gepaste interesse maar als de enige verwijzing naar bdsm de zin ‘dat de slaapkamergeneugten van bla bla niet ophouden bij het missionarisstandje’ blijkt te zijn, ebt mijn interesse weg. Het zal best een mooi restaurant zijn dat de ge�nterviewden aan het bouwen zijn maar mijn gedachten zijn bij heel andere zaken.
Ik ben niet verbaasd als hij aankondigt dat we zo gaan douchen. Ice Tease schijnt een zeker talent te hebben ontwikkeld om mijn gedachten te lezen. Voordat ik overeind kan krabbelen vindt ik mezelf op mijn rug en dwars over het bed liggend. Hij mompelt iets van eerst nog even zorgen dat ik slaafs en volgzaam zal zijn en vindt met verbijsterend gemak mijn klit die hij tussen twee vingers neemt en met zichtbaar genoegen uitrekt en beknijpt. Langzame kou trekt van mijn schouders naar beneden, onmiddellijk gevolgd door een onvoorstelbare hitte die voelt alsof mijn huid met duizenden prikkelende stroomstootjes tot leven wordt gewekt. Het is onmogelijk om te bepalen of het eerst de kou is en dan de hitte of dat ze samen komen. Deze sensatie heb ik nooit eerder gevoeld tot ik in de vaardige handen van Ice Tease viel en de eerste keer dat het gebeurde maakte het me bang. Nu geef ik me willoos over en geneer me niet langer voor de hulpeloze en smekende kreetjes die ik slaak.
Hij leunt ontspannen op een elleboog en bestudeert mijn gezicht met een intense blik in zijn ogen. Juist als ik voel dat ik buiten mijn lichaam begin op te stijgen, lacht hij, trekt zijn hand terug en rolt me opzij. Een speelse tik op mijn billen. “kom we gaan douchen’. Ik pruil en wrijf mijn dijen tegen elkaar, het warme gevoel in mijn buik langzaam plaatsmakend voor het zeurende pijntje van onbevredigd zijn. Hij grinnikt en wandelt naar de douche. Ik loop inwendig mopperend achter hem aan maar als ik zijn brede lach onder de warme stralen zie, verdwijnt het pruilgedrag als sneeuw voor de zon en kan ik alleen maar denken hoezeer ik deze man wil…
Schoon en fris drogen we ons af. Hij kleedt zich aan en ik treuzel met afdrogen, ondertussen hem stiekem opnemend, niet zeker wetend wat ik aan zal doen behalve de boeien en de halsband. Hij vangt mijn blik en lacht; ‘jouw vijf kledingstukken liggen nog in de kamer’. Weer ben ik verbaasd over het gemak waarop hij inspeelt op mijn gedachten en ik loop opgelucht naar de kamer om me te hullen in leer.
Later legt hij het matras tussen de palen in de woonkamer en gebaart me op mijn rug te gaan liggen. Terwijl hij mijn handen boven mijn hoofd bindt en met een lang en zwaar touw ergens achter mij strak trekt, bestudeer ik het gevarieerde wolkendek en het sprankeltje zon dat af en toe de kamer verlicht. Ik ben me bewust van iedere beweging die hij maakt maar het verontrust me niet. Ineens gooit hij een donker kledingstuk over mijn hoofd en gedaan is het met die kalmerende zelfhypnose. Ik ben weer volledig geconcentreerd op wat hij doet en de kans op een gemakkelijk uitweg is verkeken. Maar gek genoeg is dat geen reden om me ongemakkelijk te voelen. In tegendeel, het is het zoveelste bewijs hoe gevoelig hij voor mijn stemming is en haast vanuit zijn instincten op mij reageert en vise versa.
Als hij mijn voeten losjes aan de palen heeft bevestigd haalt hij het kledingstuk weer weg. Oogcontact is de katalysator van de magie tussen ons. Het gerammel van de wasknijpers doet me huiveren en heel even twijfel ik of ik meer pijn aan mijn nog steeds gevoelige borsten kan verdragen. De gedachte verdwaalt in zijn blik en het vleugje tocht tussen mijn geopende benen. Ik zweef al weer. Wasknijpers op mijn tepels, in de huid er om heen. Mijn benen strakker gebonden omdat ik in een afwerende reactie probeerde aanrakingen tussen mijn benen te vermijden. Wasknijpers op mijn schaamlippen, zijn vingers spelend en trekkend aan de knijper op mijn klit.
Ongelovig vraag ik me af of het ding daar echt bevestigd zit, dat zou toch veel meer pijn moeten doen? Zijn vingers masseren het zachte vlees rondom de knijpers. Ik drijf weg en kom weer terug. Ik hoor mezelf geluiden maken die ik nog nooit eerder heb gehoord en dan is er weer even niets, geen gedachten alleen maar pure, onverbloemde lust. Ineens staat hij aan mijn voeten, enorm groot en krachtig. Hij trekt aan een touwtje in zijn hand en kijkt me aan. Ik voel geen pijn, nog niet, alleen maar een allesverzinderende sensatie en inwendig smeek ik om meer. De woorden liggen op mijn lippen en toch zeg ik ze niet. Een ander rukje, en nog een. Het voelt alsof ik niet meer kan verdragen en opeens ben ik bang voor wat er gebeurt als hij door gaat. Het genot vervaagt en in plaats daarvan komt even een alles overheersende pijn. Ik schud langzaam nee en hij ziet dat het mis dreigt te gaan want hij laat onmiddellijk het touwtje los en begint de wasknijpers te verwijderen. Ik gil het uit en een aanzet tot een snik bouwt zich op in mijn keel. ‘Sssshhhh……..kus’, zegt hij en onder zijn lippen vind ik een uitweg van de pijn.
Kruidenthee. Dankbaar neem ik de kop aan, een paar slokjes en dan zink ik weer uitgeput aan zijn voeten. Het maakt niet uit hoe ik er bij lig. Mijn hoofd op zijn voeten, de rest van mijn lichaam gedrapeerd zoals het daar neer gevallen is. Langzaam kom ik weer een beetje bij mijn positieven. Hij wil even een mailtje naar de list schrijven. Ik sleep een slaapzak achter me aan als ik hem volg naar de zijkamer en zonder woorden kruip ik onder het bureau en krul me daar op. De mail kan me even gestolen worden en ik geniet van de warmte van de radiator achter mijn rug en zijn voeten tegen mijn lijf. Zo val ik zoetjes aan in slaap met het getik op het toetsenbord als achtergrond muziek.
Betrap ik mezelf op toestemming vragen om naar het toilet te mogen als ik wakker wordt? Ik weet het niet meer maar het zou me niets verbazen. Op de terugweg breng ik chocolademelk voor ons mee en terwijl we babbelen over de mail van vandaag worden de hormonen weer langzaam wakker. We verhuizen weer naar de woonkamer en als hij zich op zijn buik uitstrekt trek ik plagende lijntjes met babyolie over zijn rug. Ik geniet van het gevoel van zijn huid onder mijn vingers en zijn zachte geluidjes van tevredenheid zijn alle aanmoediging die ik nodig heb.
Een borrel, een sigaret en met de armen om elkaar belanden we weer in een diep gesprek. Als de zon gaat schijnen verhuizen we het matrasje naar de plek in de kamer die door de stralen beroerd wordt en naakt koesteren we ons in de warmte bron. Praten, knuffelen. Tot onze magen beginnen te rammelen en we heel aards weer wakker geschud worden. Pizza of roti? We besluiten alle twee maar te nemen, waarom kiezen als het niet hoeft? Ik wil de deur opendoen voor de bezorger en hij schatert om het idee. Stelt voor om de bezorger met een smoesje in huis te lokken. Het is een grapje maar in gedachten is alweer een fantasie geboren. Naakt, spread eagle tussen de palen, hakken en het leren corselet, blinddoekje…ik giechel als ik naar de slaapkamer ga om een kort zijden silky aan te trekken, zo’n gevalletje met nauwelijks waarneembare bandjes dat soepel tegen je lichaam kleeft. Hij vindt het mooi en stelt voor om het corselet dat ik er onder aan heb maar uit te doen.
Hij zit voor op de bank en vlak naast hem buig ik me voorover, mijn handen op de bank geleund zodat hij de rits los kan maken. Ik voel zijn hand al in de lucht voordat hij met een klap op een bil belandt en kreun. Hij grinnikt en verontschuldigt zich voor het gebruik maken van de gelegenheid. Een tweede klap volgt en dan meer. Veel te snel naar mijn zin houdt hij er mee op en we kijken elkaar lachend aan. Stiekem wens ik dat ik lef genoeg heb om me te installeren over zijn schoot voor een uitgebreidere behandeling maar ja, die pizzabezorger komt ook zo.
De grijns op het gezicht van de brenger van het voedsel bezorgt ons de lachstuipen en met een gevoel van samenhorigheid nestelen we ons met bord en al voor de televisie. Ik tussen zijn benen op de grond. We kijken een film op BBC en ineens bemerk ik hoe de D/s sfeer van ons wegdrijft. We knuffelen tijdens de hele film en ik merk dat er iets mis is maar het duurt nog wel een uur voordat hij eindelijk toegeeft dat zijn maag opspeelt. We besluiten vroeg naar bed te gaan en kijken de film niet eens meer uit.
In bed is hij rusteloos. Hij ligt te woelen en iedere keer als hij in slaap valt, is hij een poosje later weer wakker. Ik denk aan mijn vriendin JW en wat ze me ooit geleerd heeft over pijn weg nemen. Ik heb het nog nooit geprobeerd maar kan het allicht eens proberen. Zachtjes wrijf ik zijn rug, geen massage, dat zou hem wakker houden maar rustig en hopelijk kalmerend. Als vanzelf vinden mijn handen een plek onder in zijn rug. Ik denk al helemaal niet meer na bij waarom ik begon met die strelingen en merk nauwelijks bewust op dat mijn hand op die plek blijft dwalen. Ineens komt zijn stem vanuit het donker. “Je moet je hand afslaan’. Ik knipper met mijn ogen en vraag me af of ik het goed heb verstaan. ‘Dat doen healers ook. De pijn wordt minder trouwens’. Verbluft vraag ik me af hoe hij weet waarmee ik bezig was. Ik kan eigenlijk niet geloven dat het echt werkt. Als ik een poosje later eindelijk zijn rustige en gelijkmatige ademhaling hoor, nestel ik me tevreden tegen hem aan en knipoog naar de nacht.
