2001

Het is de laatste dag van het jaar. Over een paar uurtjes begint 2002 en dan is ons officiele betaalmiddel de Euro. Ik heb het gevoel dat ik iets bijzonders moet schrijven op deze Oudejaarsdag. Maar het geval is, dat ik me zo bijzonder niet voel. Ik heb me vandaag ziek gemeld met een knallende hoofdpijn. Daar heb ik er veel van de laatste tijd, dat en een haast voortdurende pijn in mijn rug. Ik weet vrij veel van pijn. Ik kan me de tijd niet herinneren dat ik geen pijn in mijn rechterschouder had, en de aard van mijn

In de woonkamer lag de afgebeten kop en een stukje van de romp van een onfortuinlijke muis, die onverstandige genoeg was geweest om mijn Godin van de Jacht uit te dagen. Diana stond me luid spinnend op te wachten, overduidelijk verschrikkelijk met zichzelf ingenomen. Als een goede opperpoes heb ik haar overladen met complimenten, ondertussen gruwend de overblijfselen van het armzalige schepseltje met een schepje op het blik manoeuvrerend. De restanten van de muis liggen nu in de vuilnisbak, omdat ik niet wist, waar ik het anders moest laten. Het is vast niet de laatste keer, dat er een muis

Gisteren kreeg ik zowaar een email terug van CH, als antwoord op mijn vraag over mijn computer, waar we het al eens eerder over hadden gehad, en waarbij hij me misschien kon helpen. Zijn email ging niet alleen over techniek, het ging ook over ons. Hij zit in de knoop met zichzelf. Hij vindt dat hij mij meer zou moeten kunnen bieden, dan alleen vriendschappelijk en erotisch getinte ontmoetingen. Ik denk dat hij, net als ik, een romanticus is, die het liefst voor altijd en eeuwig zou willen blijven geloven in het sprookje van de ware liefde. De realiteit ziet

Ik vind mezelf zielig. Het is niet zo schrijnend als voorgaande jaren, maar het doet toch wel wat pijn om weer alleen te zijn met kerst. Gisteravond ben ik naar De Klepel gegaan. Het was er bijzonder gezellig, en veel drukker dan ik had verwacht op kerstavond. Toen ik uit tram 3 stapte, werd ik in de Jordaan verwelkomd door het gebeier van het carillon van de Westertoren. Ik voelde me warm, welkom en thuis, en ik realiseerde me, dat ik het dorperger mis dan ik voor mogelijk had gehouden. Het nieuwe huis in Oud Zuid is groter, mooier en

Ik heb verschrikkelijk de pest in. De monitor van mijn computer loopt op zijn laatste loodjes, en geeft vrijwel geen kleur meer weer. Genoeg om op tekstverwerken, maar veel en veel te weinig om zelfs maar de illussie te koesteren dat ik thuis kan ontwerpen en sites bouwen. Ik heb nog niet eens durven kijken hoe mijn kleurenpalletten er in mijn programma’s uitzien, maar de juiste hexcodes op dit scherm zoeken is net zoiets als roulette spelen, denk ik. Er moet dus dringend een vervangende monitor komen, iets waarvoor ik even niet weet waar ik het geld vandaan moet halen.

Hij heeft me laten zitten. En ergens moet ik erom lachen, omdat ik zo prompt mijn gelijk van eerder deze week bewezen kreeg. Maandagavond ontmoetten we elkaar in een chatroom, en daar bespraken we voor het eerst wat er een dag of tien geleden tussen ons gebeurde. Inmiddels was ik er in geslaagd om meer afstand te nemen van mijn gevoel en de demonen die daardoor waren ontwaakt. Over een aantal dingen waren we het erg eens. Zoals dat we beiden niet direct op al het gedoe rondom een relatie zitten te wachten in deze situatie. En ook, dat we

In de afgelopen nacht heb ik weer nachtmerries gedroomd. Ik ben vijf keer wakker geweest, en nu is het vier uur in de ochtend en ben ik klaarwakker. Zo wakker, dat ik na een uur draaien en woelen uiteindelijk maar ben opgestaan. De koffieput pruttelt, en ik huil tranen met tuiten. Ik ben teleurgesteld, verdrietig en boos, en dat alles is doordrenkt met ongeloof. Het is me weer overkomen. Ik ben gereduceerd tot een paar borsten. Een lijf. Meer niet. En als ik in de spiegel kijk, dan begrijp ik er niets van. Nog steeds niet. Ik kan de keren