Het begin van het einde?

Het is stil in mij. Twee uur geleden druppelden de eerste berichten over de terroristische aanslagen op het World Trade Center en andere Amerikaanse doelen op kantoor binnen. Onze eerste reactie is die van ongeloof. Dit moet een bijzondere nare en ongepaste grap zijn. We surfen naar nieuwssites, maar de ��n naar de ander blijkt onbereikbaar, ongetwijfeld door overbelasting. Uiteindelijk vinden we een website met radio streaming. Het is echt. Het is verschrikkelijk. We zijn sprakeloos. Onpasselijk.

Op de Amerikaanse ambassade in Tokio blijkt afgelopen vrijdag al gewaarschuwd te zijn voor aanslagen op Amerikaanse doelen. Op een website van een radicale Palestijnse groepering werd �De Oorlog van September� aangekondigd. Drie vliegtuigen zijn neergestort, na waarschijnlijk opzettelijke crashes op het World Trade Center en het Pentagon. H�t Pentagon notabene! Een onbevestigde bron meldt dat er in totaal zeven vliegtuigen gekaapt zijn. Een park met monumenten in Washington staat in brand. Er is een explosie gemeld op Capitol Hill.

JT belde en vroeg, of ik het nieuws al had gehoord. Ik wist niet goed wat te zeggen. Ik ben bang, denk ik. Bang dat dit het begin is van de Derde Wereld oorlog. Ik kan me niet voorstellen, dat zoveel emoties van zoveel mensen, zoveel boosheid, bitterheid en verdriet, niet zullen ontaarden in ��n van de heftigste escalaties ooit. Ik moet denken aan PS, die in New York woont. Aan de angstige momenten die de passagiers van de gekaapte vliegtuigen moeten hebben doorstaan, toen ze eerst gekaapt werden en vervolgens naar de dood gezonden werden. Aan iedereen die nietsvermoedend aan het werk was, toen het eerste vliegtuig zich in ��n van de torens van het WTC boorde. Ik ben bang voor wat de tegenacties van Amerika zullen zijn, voor de man die nu de touwtjes in handen heeft in de Verenigde Staten.

Ik heb er geen woorden voor. Het is te veel en te groot. Ik vraag me af, wat er met die overige vier gekaapte vliegtuigen zal gebeuren. Misschien moet Nederland maar liever ook al het vliegverkeer platleggen. Gewoon zekerheidshalve. Ik hoor mensen zich afvragen, wat dit voor gevolgen voor de economie zal hebben. Dat maakt me misselijk.

Ik kan maar niet beslissen, of ik naar huis zal gaan en daar het nieuws zal volgen, of liever in het caf�. Ik weet niet, of ik alleen wil zijn, of juist niet. In mijn hoofd blijft een liedje van Doe Maar jengelen; �en als de bom valt��