Ik zit aan de buis gekluisterd vanaf het moment dat ik thuis kom tot ik uiteindelijk in slaap val, en ik maak me ernstig zorgen over waar dit allemaal toe gaat leiden. Ik ben alles behalve een expert op het gebied van politiek en geschiedenis, en zeker van de recente geschiedenis weet ik bedroevend weinig. Ik kan dus eigenlijk alleen op mijn gevoel afgaan, als ik denk dat de geschiedenis zich aan het herhalen is.
De beelden uit New York komen me als surrealistisch voor. Ik kan me er niets bij voorstellen, en als ik probeer om me in te denken, hoe het is wanneer zulke enorme gebouwen instorten als waren ze van bordkarton, dan schiet ik schromelijk te kort. Ik zou iets willen doen, iets praktisch maar vooral iets, dat de koers die deze tragedie aan het nemen is, kan veranderen. Ik vind dat het me aan macht en kracht ontbreekt, en als ik dat overweeg, dan bedenk ik tot mijn ontzetting, dat de mensen die nu de touwtjes van de wereld in handen hebben, ook niet meer zijn dan mensen. Als ik Bush zie, dan voel ik vooral iemand die erg op zichzelf gericht is, en dat baart me veel zorgen. Ik zou wensen dat er iemand als onze eigen Kok daar de leiding had, en het spijt me eens te meer, dat hij zich binnenkort terug trekt als minister president. Ik wens de leider van de Verenigde Staten vooral rust, weloverwogenheid en geduld toe.
Ik zie een hetze ontstaan tegen opnieuw een volk, en ik word een onpasselijk van het gevoel dat via de televisie en de andere media bij mij binnensijpelt: wij tegen de moslims, de arabieren. Ik verwerp dit met kracht, en ik hoop dat iedereen hier terdege over nadenkt, met de Tweede Wereld oorlog en de vervolging van de joden, de zigeuners en iedereen die niet in de pas meeliep, in het achterhoofd. Ik vind het walgelijk, dat er zo stellig met de vinger naar het Midden Oosten wordt gewezen, terwijl het meer dan waarschijnlijk is, dat de terroristen inwoners van de Verenigde Staten van Amerika zijn. De VS is van oudsher een smeltkroes van emigranten, die naar de Nieuwe Wereld kwamen om een nieuw bestaan op te bouwen. Hoe kan het, dat zo een land, nu naar een cultuur, een geloof, een volk wijst in plaats van naar een organisatie van misdadigers?
Het Algemeen Dagblad kopte vandaag met �VS wil militaire aanpak terreur.� Een ander woord voor oorlog, het woord dat nu nog vrij angstvallig in de media wordt gemeden. Maar dat is waar dit, volgens mij, over gaat, en d�t in combinatie met de nadruk die op de onvoorwaardelijke steun van de NATO landen wordt gelegd, betekent volgens mij, dat we richting een wereldoorlog gevoerd worden. Ik vraag me een aantal dingen af. Dingen, die ik me liever niet zou willen afvragen. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken, dat er door de politiek in Amerika, toch soort van handig gebruik wordt gemaakt van de emoties van de bevolking in Amerika en Europa, om een aantal dingen te verdoezelen, of op zijn minst, niet onder de aandacht te brengen. Er wordt gretig gebruik gemaakt van het verdriet en de angst, om de roep om wraak aan te wakkeren. Er wordt rassenhaat in de hand gewerkt door de uitspraken van de overheid, en op hetzelfde moment ‘scoort’ diezelfde overheid door de acties van burgers tegen Arabische medeburgers, te veroordelen en op te roepen tot kalmte. Ik vraag me stilletjes af, hoe groot de belangen zijn, �n of er misschien een aantal, bij het publiek onbekenden redenen zijn, waardoor een oorlog met het Midden Oosten door de politiek als wenselijk beschouwd kan worden. En in het verlengde daarvan, vraag ik me af, hoeveel scrupules er bestaat bij zo een politiek, om de levens van onschuldige burgers op te offeren, ten behoeve van een �hoger� doel. Het leven van burgers van welke nationaliteit dan ook.
Ik kan het allemaal niet overzien of inschatten, en eigenlijk kan ik alleen maar voelen. En ik vind wat ik voel niet prettig en erg verontrustend en beangstigend. Ik bid, dat de Verenigde Staten haar koers zal veranderen. Ik bid, dat de mensen, het volk, door al het theater heen zal kijken, en zich realiseren, dat er g��n oorlogsverklaring vanuit een ander land is uitgegaan naar de Verenigde Staten maar dat een, relatief kleine, groep mensen verantwoordelijk is voor deze terreurdaden. Ik hoop dat alles in het werk zal worden gesteld, om deze groep te veroordelen, en dat er niet meer bloed van onschuldige mensen zal worden opgeofferd in de naam van de wereldvrede.