Salie & kaarsen

Ik mis mijn computer thuis. Ik kan nauwelijks iets anders constateren, nu ik voor de zoveelste achter��nvolgende avond ver na kantoortijd nog achter mijn bureau zit, en een boterham als avondmaaltijd gebruik. Ik brand mijn wierook en salie, en het is niet voor niets, dat ik gekscherend aan mijn tweede huiskamer refereer als ik het over kantoor heb; ik voel me hier thuis.

Vandaag heb ik de opdracht afgemaakt, waaraan ik gisteren ben begonnen te bouwen. Ik ging als een speer, en alles werkte. Ik wist niet wat ik zag, toen bleek dat de site, zonder testen of fr�belen ook feilloos in Netscape werkte. Nu is het wachten op de definitieve teksten, en met een beetje geluk kan de site dan deze week nog live. Samen met een andere, waarop ik morgen nog een paar wijzigingen ga doorvoeren. Zo begint er zich langzamerhand een portfolio te vormen, en word ik steeds handiger en sneller. Ik vind het jammer dat ik zo weinig tijd over heb voor mijn eigen sites. Amsterwitched is beslist niet naar mijn zin qua vormgeving en functionaliteit.

CH belde zo juist. Vrijdagavond komt hij op bezoek en blijft logeren. Dat wordt dan de tweede keer in ��n week, dat ik mijn bed met iemand deel. Over consequent gesproken. Maar ja, CH is een goede en lieve vriend die van ver moet komen, en ik heb op mijn 16m2 leefruimte nu eenmaal geen plaats voor een logeerbed. Het wordt hoog tijd, dat ik royalere woonruimte krijg.

Afgelopen maandag heb ik bij JT op de kinderen gepast. Door de ramp van gisteren in de Verenigde Staten, kwam het er niet echt van, om er over te schrijven. Het was geweldig leuk, zoals ik van te voren al wist. Het zijn nu eenmaal drie geweldig leuke kinderen. JT had heerlijk Indonesisch gekookt. Ik zou meer voor mezelf moeten koken, maar ik vind het saai en vervelend om voor mijn enigheidje een warm hap te fabriceren. Bovendien moet ik nodig boodschappen doen, maar mijn ritme is behoorlijk veranderd sinds ik een aantal weken full time werkte, en voor mijn gevoel nergens meer tijd voor had. Of misschien ligt het wel aan het weer. �s Avonds heb ik eigenlijk geen zin meer om de deur uit te gaan als ik ��nmaal thuis ben. Dan wil ik alleen nog maar genoeglijk en warm onder mijn dekbed kruipen en wat lezen of televisie kijken. Dus stel ik het uit tot ik vrij ben, maar ��nmaal in de supermarkt, kan ik nooit bedenken wat ik voor een week aan boodschappen nodig heb, en houd mezelf dan voor, dat ik altijd later nog de dingen kan halen die ik vergeet. Hetgeen ik dus niet doe. Ik geloof dat ze dat een vicieuze cirkel noemen�

Eigenlijk ben ik erg verdrietig en zit ik mezelf behoorlijk in de weg. Ik denk dat het de nawee�n zijn van de ruzie met MR. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken, en vooral zijn gezicht toen hij me sloeg, en het plezier erop, wil ik me niet meer voor de geest halen. Ik word lichtelijk misselijk als ik er een gedachte aan wijd. Het zal wel slijten met de tijd. HM belde vanmiddag of ik wist waar MR uitspookte, want hij kon hem weer eens niet bereiken. Dat stoorde me een beetje. Ik heb HM, die eerder deze week ook al belde over een potenti�le opdracht, die we deze week gaan bespreken, verteld hoe de vlag er wat mij betreft voorstaat, en ik vond het een beetje ongepast dat hij mij belde met zijn vragen over MR. Maar aan de andere kant, ik heb al zo vaak geroepen dat ik met MR zou breken, dat het misschien wel even zal duren voordat het tot mijn vrienden en kennissen doordringt, dat het deze keer echt is. Hij vervult me met walging.

Brrr, ik krijg het koud. Hoogtijd om naar huis te fietsen en onder de dekens te kruipen. Het is een beetje raar, om in eens zoveel alleen te doen. Tot de grote ruzie, zag ik MR vrijwel iedere dag en deden we veel van de dagelijkse bedoeningen gemeenschappelijk. De ruimte die nu is ontstaan, vind ik enerzijds heerlijk. Ik kan weer helemaal doen en laten wat ik wil, en ik hoef me niet langer zorgen te maken over MR en al zijn stemmingswisselingen en problemen. Maar het is ook een soort van afkicken en het is soms onwennig om niets te hoeven.

JT heeft me een zakje verse salie cadeau gedaan. Dat heb ik gisteravond gebrand in een pentagram van kaarsen. Vanavond ga ik hetzelfde doen. Misschien zelfs nog de tarot leggen. Ik wilde dat ik een bad had, en uren in heel erg warm water kon gaan liggen. Ik heb al jaren geen bad meer, maar ik mis het nog steeds.