Verliefd?

25 november 2001
4 minuten leestijd
304 gelezen

Onderweg naar de AH op de Haarlemmerdijk, de enige supermarkt in de buurt die op zondag open is, kwam ik JT tegen. Ook onderweg naar de AH, met een tussenstop om de drie J-tjes af te halen. We zijn samen verder gewandeld. Ik houd van de Jordaan op zondag. De dagelijkse drukte is getemperd, en er lopen vooral toeristen rond die de geveltjes bewonderen en foto’s maken vanaf bruggen.

JT en ik maakten een stop bij ‘De Kat in de Wijngaerd’ voor een koffie verkeerd. Het zal er vol met mannen van ergens tussen de dertig en vijfendertig jaar, en het was er veel te warm. Aan de stamtafel hebben we drie dagen bijgekletst, maar na ��n bakje leut hielden we het voor gezien. Te druk, te roezemoezig en te warm. Buiten was het welliswaar zo’n echte grauwe dag, waarop het lijkt alsof het niet helemaal licht wordt, maar het was niet koud.

De drie J-tjes zaten achter de computer, de twee jongens op jacht naar plaatjes van de film ‘In de ban van de ring’. Zowel JRR als JOR zijn verslingerd geraakt aan de pennevruchten van Tolkien, en verslinden de serie. JT en ik, die beiden nooit verder zijn gekomen dan het eerste hoofdstuk van de Hobbit, verwonderen ons. Want uiteindelijk zijn de jongens pas tien en elf.

Toen we onze boodschappen hadden gehaald bij de supermarkt, JT een mand vol en ik broodjes en een potje haring in roomsaus, hebben we afscheid genomen. Ik ben naar ‘De Klepel’ gegaan, voor de vierde achtereenvolgende dag. Ik ben verschrikkelijk onrustig, en kan het thuis niet meer vinden. Enerzijds heeft het te maken met de op handen zijnde verhuizing, maar ook zeker met JH, die ik alleen vrijdagnacht heel kort even sprak toen hij tegen sluitingstijd het nachtcaf� binnenkwam. Hij beloofde snel weer op bezoek te komen.

Ik voelde me een tikkeltje schuldig. De avond daarvoor had ik bij JT gegeten en tegen middernacht was ik nog even in het caf�. Ik was in een uitstekend humeur. Ik kwam PM er tegen, met wie het altijd genoegelijk borrelen is, en na sluitingstijd zijn we nog naar de P96 geweest. Daar was het rustig, en omdat JH er toch niet was, accepteerde ik de uitnodiging van PM om naar de ‘Danskamer’ te gaan, een nachtcaf� dat ik nog niet kende.

Daar was het ook rustig. Het kwam me een beetje louche voor, en tot overmaat van ramp zat MR aan de bar. Maar PM installeerde me aan een tafeltje met mijn rug naar de bar, en toen werd het eigenlijk nog heel gezellig. PM liet me zonder veel omhalen weten, ge�nteresseert te zijn in mij als minnares. Ik vond dat grappig en vleiend, en ook een tikkeltje vervelend. Hij had me met JH gezien, en als een van de weinige direct doorgehad dat er iets speelt tussen JH en mij. Ik vond PM een aantrekkelijke en interessante man. Nu ja, dat vind ik nog steeds, maar ik begrijp nu niet zo goed meer waarom er donderdagnacht seksuele chemie tussen ons was. Daar kon ik vrijdagochtend geen spoor meer van terugvinden, en ik baalde als een stekker dat ik in slaap was gevallen voordat ik hem de deur had uitgewerkt.

Ik heb niet in de strikte betekenis van het woord met hem gevreeen. Ook niet met JH overigens. Dat geeft weer een andere dimensie aan ‘veilge vrijen’. Met TZ heb ik geleerd dat de goede seks met heel andere dingen te maken heeft dan met de daad ‘ an sich’, en ik kan heel lang met iemand vrijen zonder het ooit tot de daad te brengen. PM is dus blijven slapen. In bed klikten we niet echt geweldig. Ik wilde hem niet kussen. Vanwege JH. Ik had het ook liever vooraf met JH besproken. Niet omdat ik vind dat hij een claim op mij kan doen gelden, maar omdat ik van fair play houd. Dat had ik PM ook laten weten. Maar toen we bij mij thuis zaten, stond hij op een gegeven moment op van zijn stoel om me een zoen op mijn wang te geven. Toen trok hij aan mijn haren, en begon mijn nek te masseren.

 

Als ik ergens van ‘door mijn knie�en ga, dan is het ‘hair pulling’ zoals we dat in BDSM land noemen. Nu ja, dat en de combinatie van te veel drankjes… Ik heb er behoorlijk de balen van. Het gaat me te ver om een beschuldigende vinger naar PM uit te steken, – hoe kan ik hem verwijten dat hij per ongeluk mijn ‘onderdanige-knop’ aan zette-, maar eigenlijk vind ik wel dat hij mijn grenzen had behoren te respecteren. Wel nu, het is gebeurd, het was geen drama, het was best gezellig maar een vervolg zit er niet in.

En in zeker opzicht was het erg leerzaam. Ik kan er inmiddels al niet meer onderuit, dat ik voor JH meer voel dan ik wel waar wil hebben. Dat kan alleen maar slecht aflopen, en dus ben ik nu aan het overwegen om mijn verhuizing aan te grijpen om mijn stamcaf� te verruilen voor een nieuw lokaal, en stilzwijgend weer uit het leven van JH te wandelen.

Meest gelezen

DigiGigi
Vorig artikel

Vrijaf

DigiGigi
Volgend artikel

Uch! Ik heb gesproken.