Ik ben in de war. Mijn ordelijke leventje staat ineens weer op zijn kop. En dat allemaal omdat mijn goede vriend CH op bezoek kwam afgelopen zaterdag. Hij belde aan het begin van de middag, en we spraken af voor na het eten. Ik ken hem nu een jaar of twee. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer we elkaar precies voor het eerst ontmoeten, maar het was via toenmalige, wederzijdse vrienden.
Eind 1999 trouwden die vrienden, en aan de vooravond van het huwelijk trof ik CH, die als een van de getuigen fungeerde en net als ik bleef logeren bij het aanstaande bruidspaar. Na een dolgezellige avond belandden wij, bij gebrek aan voldoende logeerkamers- en bedden ieder op een bank in de woonkamer, met een aantal katten die tikkertje speelden met elkaar en zonder aanziens des persoons gebruik maakten van onze lijven als springplanken. CH spreekt Engels met een Schots accent waar ik prettige rillingen van krijg, en hij is erg grappig. Zo hadden we een erg leuke nacht, waarin we veel kletsten en lachten, en weinig sliepen. Heel stilletjes en onuitgesproken voelde ik ook een vage, erotische spanning. Een verwachtingsvol gevoel, nog niet eens een verliefdheid, meer was het niet. Ik herkende in CH iemand, waarop ik verliefd zou kunnen worden. Hij schertste met me. Hij maakte uitdagende toespelingen, maar we bleven ieder op onze eigen bank.
De volgende ochtend, na de heel vroege ceremonie, ging ik naar de tuinkamer om de cadeaus voor het bruidspaar te verzorgen. Verschillende gasten kwamen me daar op zoeken om in het geheim hun donatie in de daarvoor bestemde spaarpot te doen, en CH hield me gezelschap, terwijl hij zijn Schotse Kilt verwisselde voor kleding die meer past bij zijn functie als manager. Hij moest ’s middags weer naar kantoor, en dat vond ik jammer. Maar er lag een Oudejaarsavond in het verschiet, die we ook zouden vieren bij de pasgetrouwde vrienden, en daar verheugde ik me op. In die tuinkamer keken we elkaar aan en even dacht ik dat hij me zou kussen. Juist op dat moment kwam er weer iemand binnen, en het ogenblik vervloog.
Op Oudejaarsdag kwam het bericht dat CH naar Engeland zou vliegen in plaats van het feest met ons te vieren. Hier en daar ving ik iets op van een oude liefde of een nieuwe vriendin. Ik was teleurgesteld, en keek nog wat angstiger uit naar Oud en Nieuw. Nu CH er niet was om me af te leiden, zette ik mijn kaarten op PP. Met een vaag gevoel van spijt heb ik de beginnende gevoelens voor CH begraven, en er nooit met iemand over gesproken. Uiteindelijk viel er ook niets over te vertellen.
Ik hoorde dat CH zijn liefde in Engeland had gevonden en ik ging korte tijd later samenwonen met PP die, – achteraf gezien- letterlijk fungeerde als mijn redder in nood. CH kondigde zijn trouwplannen aan, en een tijdlang hadden we nauwelijks contact. Wanneer en hoe dat precies veranderd is, weet ik niet meer, maar tegenwoordig ontmoeten we elkaar om de paar maanden. Dan gaan we ergens eten, ergens iets drinken, of hij bezoekt me thuis. In de loop der tijd zijn we bevriend geraakt, maar ik heb altijd het gevoel gehad alsof er een muurtje tussen ons stond. Achteraf weet ik, dat ik vooral op mijn hoede was. Als ik me alleen voelde en behoefte had aan knuffels, dan was CH de eerste die door mijn gedachten speelde. Een gedachte die ik wegdrukte, voordat ik er bewust over na kon denken. Soms vroeg hij of hij mocht blijven logeren, zodat hij tijdens het uitgaan een glas meer kon drinken. Omdat ik maar een bed had, en geen bank om op te crashen, hield ik dat altijd af. Ik heb nog nooit eerder een platonische vriend een slaapplek geweigerd om die reden. Maar dan, aan CH heb ik nooit kunnen denken als een strikt platonische vriend. Ik ben altijd bezig geweest om mijn gevoelens te bewaken, en ik wilde voorkomen dat zo’n logeerpartij zou ontaarden in het erotisch samenzijn, waar mijn gedachten haast onopgemerkt vaak naar toe zwierven.
Zaterdagavond stelde ik hem voor, dat hij zou blijven logeren. Hij accepteerde, en ging de parkeermeter bijvullen tot de volgende ochtend. Ik weet niet precies waarom ik van gedachten veranderde. Misschien omdat hij vertelde dat het met zijn huwelijk na al die maanden nog steeds bergafwaarts ging. Misschien omdat mijn seksualiteit weer opgebloeid is de laatste tijd. En oh, ik weet zeker dat ik in mijn bewustzijn helemaal straight was in mijn motieven en ik het te gek voor woorden vond, dat ik een goede vriend waar ik al twee jaar mee omging, geen logeerplek aanbood. Maar daaronder speelde er veel meer. Want ik had het moeilijk om me een houding te geven. Ik kon geen besluit nemen of ik, tegen mijn gewoonte in, nachtgoed aan zou trekken of mijn gebruikelijke routines zou volgen. We wilden nog een film kijken, en toen hij naast me op de bank schoof om een beter zicht op de televisie te krijgen, was ik me veel te nadrukkelijk bewust van zijn lichaam, dat het mijne raakte en ik worstelde met mezelf om me er van te weerhouden tegen hem aan te kruipen.
Later in bed probeerde ik nog even om het vriendschappelijk zonder meer te houden, maar toen hij me naar zich toetrok en me met overtuiging begon te kussen, smolt ik ter plekke en was het gedaan met wat ik nog aan weerstand had geboden. Misschien had ik ergens nog gehoopt, dat we seksueel gezien helemaal niet zouden klikken, en dat het bij een avondje spelen en frobelen zou blijven, waarna we alleen maar weer goede vrienden zouden kunnen zijn die geen potentie hebben om meer te worden. Maar het paste en werkte beter, veel beter dan ik had durven dromen, en in bed is CH veel stoerder en overheersender dan zijn uiterlijk en voorkomen doen vermoeden. Het kostte hem, leek mij, geen enkele inspanning om mijn onderdanige gevoelens op te rakelen, en op een manier, zoals niemand behalve TZ ooit is gelukt. Niet als rollenspel of als probeersel, maar als iets dat volkomen natuurlijk en vanzelfsprekend voelde, en waarover ik niet kon of hoefde na te denken. Later bekende hij me, dat hij me die nacht, jaren geleden, had willen kussen. En ik deed hem dezelfde bekentenis.
De volgende ochtend baalden we alle twee dat hij vroeg weg moest, omdat mijn moeder een paar uur later zou komen, en zou blijven logeren. Liever was ik het grootste deel van de dag met hem in bed gebleven, om laat in de middag naar een jazzclub te gaan en ergens een hapje te eten. Dat ging niet, en rond half tien vertrok CH. Later die dag ontdekte ik een weemoedige, wat verdrietige kriebel in mijn buik. Zinloze vragen kwamen in me op; ‘Als ik nou die ene nacht wat moediger was geweest, zou het dan anders zijn gelopen?’ ‘Hoe moet het nu verder?’ Ik baal er verschrikkelijk van dat ik in een situatie ben beland, waarin ik samen met iemand wil zijn die getrouwd is. Daten met iemand die getrouwd is, en die je aardig, leuk en aantrekkelijk vindt is een ding, maar na twee jaar het bed delen met een getrouwde man, voor wie je in het geheim een ‘crush’ had en ontdekken dat die voorzichtige gevoelens in alle hevigheid oplaaien, is weer een heel ander ding. Er is niet veel nodig voor een ‘head over heels’, als het niet al zover is.
Ik ben de controle weer kwijt. Een paar dagen geleden dacht ik nog, dat ik het aardig voor elkaar had. Leuke en uitdagende baan, prettige, nieuwe woonruimte, fijne vrienden, een bevredigend en druk sociaal leven en een stel potentiele minnaars op een telefoonbox, waarmee ik kan daten en eventueel vrijen als dat zo voelt. En nu staat mijn wereld weer op zijn kop. Ik wens me de vrijheid om samen met CH te onderzoeken wat er tussen ons is en kan groeien. Ik wens me onbevangen en ongecompliceerd samenzijn en genieten. Ik wens me kaarslicht en romantiek. Maar als ik niet oppas, dan word ik het geheim in de kast. Ik heb de laatste tijd meermalen verzucht dat ik maitresse zou willen zijn. Waarschijnlijk heb ik weer eens een advertentie in de Astrale Courant geplaatst, en prompt gekregen wat ik wilde. Ik had er alleen beter bij kunnen vermelden, dat ik niet mijn hart aan mijn minnaar wilde verliezen, of, als ik dat wel deed, dat hij hetzelfde zou doen aan mij. Ohlalala, daar ga ik met mijn zorgvuldig geplande en tamelijk harmonieuze leven. Nu wil ik, ongeacht wat het me brengt, bij hem zijn. Yeah, be carefull what you wish for, you might get it…