Zij

10 januari 2001
8 minuten leestijd
324 gelezen

Ik wil haar kussen. Zo maar. In eens wil ik weten, hoe haar lippen onder de mijne voelen. Of ze proeft zoals een man proeft. Of haar tong mijn mond in bezit zal nemen, zoals mannen dat doen. �Wil je nog koffie?�. Haar stem schudt me uit mijn fantasie en ik voel een blos bij mijn hals omhoog kruipen. Betrapt. Ze kijkt me onderzoekend aan, en ik vraag me af of ze het weet. Heeft ze gemerkt dat mijn gedachten richtingen opgaan, die ik tot voor kort niet voor mogelijk had gehouden?
Soms lig ik �s nachts wakker. Dan ligt ze in dezelfde kamer te slapen. Ik luister naar haar rustige ademhaling, en herinner me hoe ik als heel jong meisje naast een naamgenootje lag. In hetzelfde bed, giechelend en lachend om gekke grapjes. Ze streelde langzaam met twee vingertjes over mijn arm. Omdat het lekker voelde. Daarna was het mijn beurt, en deed ik het bij haar. En zij weer bij mij. We werden stil. De spanning waarvoor we toen geen naam hadden hing als een betoverend gordijn tussen ons in.
Ze plaagt me. Aan ��n stuk door. Ze roept verzuchtend uit tegen vriendinnen, dat ik haar leven zo lastig maak, en dat ze me maar nauwelijks onder de duim kan houden. Ze commandeert en beveelt op een luchtige wijze, die me verwart en die mijn verdedigingsschilden in paraatheid brengt. Ik doe pogingen om mee te schermen in de snelle woordspelletjes, maar voel me bokkig en lomp, als in mijn pubertijd. Mijn stem wordt weer monotoon en hapert. Mijn gevatheid blijft steken in mijn keel.Onverhoeds trekt ze nu en dan speels aan mijn haren.
Ze weet het niet, maar ze heeft me bijna op mijn knie�n. Mijn stoere beweringen dat ik me nooit door een vrouw zal laten domineren ten spijt. Ze maakt me gek wanneer ze met een nonchalant gebaar haar kousen aantrekt, en zicht biedt op haar prachtige, slanke benen. Ik word heen en weer geslingerd tussen een steek van afgunst – oh, had �k maar zulke benen -, en verholen begeerte. Ik verlang erna haar aan te raken. Ik smacht om te ontdekken, of haar huid net zo zacht voelt als de fluweelachtige structuur doet vermoeden. Ik wil mijn gezicht in haar hals verbergen, het kuiltje net onder haar sleutelbeen kussen. Haar ademhaling dicht bij mijn oor horen en haar geur opsnuiven. Ik wil aan haar voeten zitten. Maar ik durf haar nauwelijks aan te kijken.
Als we praten, dan richt ik mijn blik strategisch op de zijkant van haar gezicht en vermijd oogcontact. Ik voel me pas veilig als er een paar meter afstand tussen ons is. Ik schrik terug als ze me aanraakt. En ik verlang.Ik droom over haar. Ik fantaseer over haar. Soms bindt ze me vast, en neemt ze mijn lichaam centimeter voor centimeter in bezit. Soms dwingt ze me op mijn knie�n tussen haar gespreide benen. Dan weer slaat ze me. Af en toe minnen we dezelfde man. Hij martelt haar. Of mij. Of ons alle twee. Dan staan we tegen over elkaar. Onze handen boven onze hoofden gebonden. Onze benen gespreid. De klem op mijn linkertepel is met een ketting verbonden aan de klem op haar rechtertepel. Haar linker met mijn rechter. Hij laat de zweep op haar rug terechtkomen. Ze krimpt ineen, en ik krimp mee. Bij iedere slag komen we elkaar nader. Verlichten onze pijn met monden en tongen.
Ze zit achter me op de bank en speelt quasi nonchalant met mijn haar. Ik voel haar energie om me heen cirkelen. Ze sluit me in. Ik vlei mijn hoofd op de zitting, voorzichtig haar handen zoekend, en gluur tussen mijn ogenharen door naar de vriend, die naast me zit. Ze kijken een film. Nu en dan praten ze, maar het glijdt langs me heen. Ik voel alleen maar haar vingers, die afwisselend druk uitoefenen en dan weer boven mijn hoofd lijken te hangen. De korte rukjes aan mijn haren vervullen me met een behaaglijke loomheid en een kriebel in mijn buik. Verontrust hoor ik mezelf zachte klanken produceren. Iets dat tussen een zucht en een kreun in hangt. Ik voel dat ze glimlacht. Een nieuwe blik van achter mijn wimpers leert dat hij niet meer naar de film kijkt, maar naar mij. Of naar ons.Ik hunker naar haar handen op mijn huid. Naar zijn handen op mijn huid. Ik begeer ze alle twee. Maar haar het meest.
Ze trekt harder aan mijn haren. Ze streelt mijn hals met zachte vingers. Ik spin. Ik wacht. Ik verwacht dat, wat ik gewend ben met een man. Het gebaar, de streling, de kus waarmee hij me voor zich opeist en waarna de rest gewoon gebeurt. Omdat het zo hoort. Omdat het zo voelt. Omdat het zo is. De tijd verstrijkt. Het blijft uit. Ik val ten prooi aan verwarring.
Zit het allemaal tussen mijn oren? Misschien is het mijn seksuele fantasie die met me aan de haal gaat. Wil ze me wel? Of wil ze me niet? Is dit vriendschappelijk? Of toch seksueel? Zou ik iets moeten doen? Maar wat dan? Ik overweeg om me om te draaien en haar gezicht te zoeken. Ik weet hoe ik met mijn ogen mijn lust over moet brengen. Bij mannen. Niet hoe ik dat aan haar duidelijk kan maken.
�Pas op dat ze straks niet van je schrikt�, zegt ze zachtjes, als om me niet te storen. �Ja, is goed�, fluistert hij terug. Ik ben al verstoord. En probeer de inhoud van deze boodschap te begrijpen. Wat gaat hij doen? Of zij? En gaan ze dat met elkaar doen? Of met mij?Ik doe mijn ogen open. Zijn hoofd rust tegen haar benen. E�n van haar handen woelt door zijn haren. Hij glimlacht naar me. Ik glimlach terug, en begrijp niets. Ik voel me machteloos. Het is onmacht die niet is geboren uit machtsuitwisseling, maar uit gebrek aan kennis en ervaring. Misschien zelfs gestoeld op gebrek aan moed.
Hij reikt me een sigaret aan. Ik blaas de rook de kamer in. Ik heb de tover verbroken. Met mijn gedachten. Met mijn vragen. Met mijn angst.Hij gaat naar huis. Zij gaat naar bed. Ik kruip op de bank, en zap van zender naar zender zonder te kijken. In haar ochtendjas ploft ze op de kussens voor de bank. �Nog ��n sigaretje�, zegt ze, en vleit haar hoofd op de plek waar eerder het mijne lag. De rollen zijn omgedraaid. Bij de Godin, wat moet ik nu? Ik wil haar aanraken, maar ik durf het niet goed. �Wat je voelt is goed�. Ik hoor de geliefde stem uit het verleden in mijn hoofd. Zie zijn glimlach. En ik zie ineens tal van overeenkomsten tussen hem en haar. Gedachten die ik even abrupt weer buiten sluit, als ze binnenvielen.
Voorzichtig geef ik haar een vriendelijke aai over haar bol. En nog ��n. Tot mijn vingers een onbeholpen ritme vinden. Ik houd het niet lang vol. Ik ben ongeduldig. Mijn vingers worden onweerstaanbaar aangetrokken naar de plek waar haar peignoir openvalt, en de welving van haar borsten te zien is. Mijn vingers strelen haar hals, zoals ze jaren geleden de arm van mijn vriendinnetje streelden. Lichtjes en voorzichtig. Onwennig. Haar huid is zo teer. Ze lijkt zo breekbaar. Ik voel haar onhoorbare geluiden. Mijn hand glijdt lager, langs de rand van badstof over haar huid.Haar vel is zo oneindig zacht. Zo teder, zo liefelijk dat het me ontroert. Met een helder inzicht begrijp ik plotseling wat mannen naar vrouwen doet verlangen. Ik zou nu kunnen huilen. De wens om te bezitten is aan me onthuld. Mijn hand gaat op verkenning uit. Mijn gretigheid verbaast me. Ik wil meer. Veel meer. Mijn vingers stuiten nog vrij onverwacht op haar tepel.
Ik schrik, trek terug en neem haar dan tussen twee vingers. Ik trek er voorzichtig aan, maar poezeligheid van haar vlees is aanlokkelijker voor me. Ondergaan mannen dezelfde sensatie als ze mijn borsten strelen en omvatten? Ben ik ook zo zacht?Ze draait zich om. We kijken elkaar aan. Ze glimlacht en zucht. Ik doe hetzelfde. Ik buig mijn hoofd, en kus haar hals. Het lijkt op een dans. Onze wangen raken elkaar bijna. Net niet helemaal. Ze legt haar hoofd in haar nek. En weer terug. We draaien om elkaar heen. E�n kleine beweging verwijdert van de eerste kus. Ze rekt zich uit. Trekt haar kamerjas dicht. Trekt aan mijn haren en geeft me een zoen op mijn neus. �Moedig meisje.� Even is het stil tussen ons. Dan staat ze op.
�Ik ga naar bed. Ga je mee?�.Overrompeld schud ik nee. �Slaap lekker dan�. �Jij ook�, stamel ik. Ze trekt de deur achter zich dicht. Voor de tweede keer. Heb ik iets verkeerds gedaan? Wees ze me af, of was het juist een uitnodiging? Waarom kan ik haar niet lezen, zoals ik mannen kan lezen?�Als je wilt komen, dan wijs ik je niet af. Maar je moet wel z�lf komen�. Dat heeft ze me eens gezegd. Ik wil wel, maar ik zou niet weten hoe. Ik weet niet hoe ik deze vrouw duidelijk maak, dat ik haar wil. Helemaal. De veelbetekende blikken en lachjes die ik reserveer voor de mannen die ik wil bezitten, lijken niet thuis te horen in dit ritueel. Alles wat ik doe en zeg voelt onnatuurlijk, en moet wel gemaakt overkomen. Als ik denk aan vrijen met haar, dan stokken mijn gedachten bij haar ontblote lijf en het gevoel van haar boezem in mijn handen. Wat er daarna komt, en hoe dat moet of hoe dat voelt, daar schiet mijn inbeeldingsvermogen schromelijk te kort. Dus doe ik niets. Ik wacht stilzwijgend af. En ik hoop dat zij moediger zal zijn dan ik. Want ik verlang.

Meest gelezen

Vorig artikel

Millennium

DigiGigi
Volgend artikel

Slotakkoord