2002

“Ineengekrompen tegen herinnering aan wat had kunnen zijn heb ik de wereld kleingekregen tot binnen mijn bestaan.” (Krimp -Diana Hokke) Het nieuwe jaar is tien dagen oud, en ik heb er al zeven van gewerkt. Vandaag was ik vrij, maar ik heb de hele ochtend besteed om vanuit huis memo’s te schrijven voor een vergadering die aankomende maandagavond plaats vindt. Zo blijven mijn compensatie-uren groeien en ik heb me voorgenomen om te proberen ze wel zo snel mogelijk op te nemen. Nadat ik dus van acht tot twaalf achter mijn beeldscherm had gewerkt, lag het huishouden op me te wachten.

De zon begon te schijnen terwijl ik bezig was om een E-mail van MR te beantwoorden. Ik heb het beschouwd als een teken van hogerhand dat het een goed idee was om schoon schip te maken met zowel MR als JT en rond lunchtijd had ik naar alle twee een brief verzonden. Nu voel ik me vrij. En opgelucht. Een tikkeltje verdrietig en alleen misschien. Het wringt wel een beetje dat ik juist vandaag knopen heb doorgehakt en de banden heb verbroken. Het is moeilijk om helemaal los te komen van het idee dat mensen op feestdagen als Kerst en

MR is gisteravond weggegaan en is vergeten om zijn emailbox hier af te sluiten. Ik ontdekte het pas vanochtend, toen ik nauwelijks wakker achter de computer ging zitten en per abuis op het verkeerde emailicoontje klikte. Natuurlijk viel ik met mijn neus in de boter en midden in een bericht van de oudere vrouw in een andere stad aan wie ik zo’n hekel heb en waarmee hij nog steeds contact onderhoudt. Zo kwam ik er achter dat hij op Tweede Kerstdag waarschijnlijk de kliekjes van Eerste Kerstdag bij mij zal eten, omdat hij geen geld heeft om haar uit te

Het is bijna Sinterklaas. En op de een of andere manier kom ik telkens weer winkels uit met presentjes, terwijl ik helemaal geen Sinterklaas vier. Maar als ik iets zie wat precies bij JRR past, wanneer ik een boek tegenkom waarvan ik meen dat JOR het graag zou hebben of wanneer ik een spel zie, waar kleine JN dol op zou zijn, dan kan ik me niet bedwingen. Sinterklaas is een goed excuus om cadeaus te kopen. En ik schep er veel behagen in, om leuke dingen voor anderen te kopen. Gisteravond heb ik de knoop doorgehakt, en heb ik

Tot mijn verrassing telefoneerde JH me eerder deze week, terwijl MR en ik aan het worstelen waren met een computerburo, dat we bij de IKEA hadden gekocht en dat we zelf in elkaar moesten zetten. Ik liet hem drie keer zijn voornaam noemen, en pas toen hij zei de J., drong het tot me door dat het mijn voormalig minnaar was, die ik maanden geleden voor het laatst heb gezien. Het is me niet helemaal duidelijk geworden wat precies de reden was, dat hij me belde. Ik heb natuurlijk wel een vermoeden, maar hij heeft het niet concreet gemaakt, en

Ik was in het echt net zoals op het internet. Vond hij. En hij, hij was dat niet. De foto’s die hij stuurde, waren van jaren geleden. Er stapte geen jongen mijn kamer binnen, maar een man. Een jongensachtige man, maar toch een man. Met een leuke kop en een aanstekelijke grijns. Quasi nonchalant gekleed in een overhemd met een scherp gepunte kraag, daarover een gestreepte sweater en in een lichte broek, die zijn lange benen en zijn billen strak omsloot. Een lekker ding, dat zo van een modeplaatje mijn heksenhol binnenwandelde. Hij bleek onderhoudend. En niet het type dat

MR was al weg, toen ik vandaag voor de tweede keer wakker werd. Gisteravond zijn we tot laat uit geweest, om mijn pas verworven kamer in een mooi, oud huis op een geweldige locatie in Amsterdam te vieren. Ik verkeer nu in de luxe positie dat ik twee kamers heb om over een dag of tien naar toe te verhuizen. Maar het huurcontract voor deze ruimte kan ik pas aanstaande dinsdag tekenen, dus tot die tijd houd ik mijn duimen gekruist, opdat er geen spaak in het wiel komt. De bezichtiging heb ik gistermiddag alleen gedaan. Bij de vorige kamer