april 2002

Ik onderneem de dingen die ik zou doen binnen een relatie. Maar dan alleen. Ik heb, misschien wel voor het eerst in mijn leven, een relatie met mezelf. Dat bedacht ik toen ik gisteravond naar

Het was te gemakkelijk. Te veilig en te comfortabel. Hij zittend op de bank, ik languit met mijn benen over zijn schoot. Een Engels interview op de televisie waar we samen naar kijken en af

Hij liep een eindje verderop in de straat. Ik sloeg de hoek om, gewapend met een gesneden Kloosterbrood, – uitgezocht omdat het zo goed past bij mijn onderzoek naar het leven in de Middeleeuwen in

Ik krijg een voorpagina in plaats van een binnenkatern in de eerstvolgende uitgave van de Amsterdamse Binnenkrant. Het is natuurlijk een buurtkrant, en vooralsnog ben ik nog lang geen sterverslaggever, maar ik beschouw het wel

Het is eng, om helemaal aan jezelf overgeleverd te zijn. Geen ander leven dan het mijne, waar ik me om kan bekommeren. Geen afleiding van ik. Alles wat ik kan doen is mezelf onder ogen

Iets van deze archaïsche natuur herken ik ook in mezelf. Ze heeft me de niet altijd aangename gave geschonken de mensen en de dingen te zien zoals ze zijn. Ik kan me weliswaar laten misleiden