GigiGisteren begon ik serieuze bedenkingen te krijgen over die voorgenomen kampeertrip met MR. Het is enerzijds natuurlijk erg leuk en ook mooi dat we na zo veel problemen toch nog op een punt uitgekomen zijn, waarin we elkaar graag zien. Maar vakantie vieren samen leek me ineens toch een behoorlijke brug te ver. Want zoveel is er uiteindelijk nu ook weer niet veranderd.
Ik heb wat groeiprocessen doorgemaakt, en ik denk dat ik daardoor beter bestand ben tegen MR en de manipulaties. Maar ik herinner me ook nog al te goed die allerlaatste sc�ne in september vorig jaar. En alle drama�s die daaraan vooraf gingen en de talloze keren dat ik me door hem heb laten kwetsen ter wille van de liefde. Het is ook een beetje merkwaardig, hoe ik dat kan vergeten als ik bij hem ben, en hoe het me, als ik alleen ben en er aan terug denk, me ergens tussen onbehagelijk en misselijk kan doen voelen. Er is iets in hem, dat het me hem doet vergeven, en tegelijkertijd is de herinnering een bijna levend waarschuwingsbord om op mijn hoede te zijn en mijn grenzen te bewaken.
Als ik heel, heel eerlijk tegen mezelf ben, dan is hij er al weer in geslaagd om een paar dozijn van die hele subtiele grenzen te overschrijden, en ik heb hem dat laten doen, omdat ik onvoldoende getraind ben om zo alert met mensen om te gaan. Niet dat het enorme onderwerpen zijn, het is meer zoiets als een lastige pluk haar uit je gezicht werpen. Het irriteert je op het moment dat je het opmerkt, maar onmiddellijk nadat de opstandige krul weer bedwongen is, ben je het al vergeten.
Het lastige van omgaan met MR is, dat hij zich bedient van een mechanisme, waarmee hij razend snel op alle niveaus bij mij binnen kan dringen en ik daar meestal niets van merk, tot het al te laat is en ik een zet of tien achter sta. Zo bedacht ik vandaag, dat ik wel gek was om genoegen te nemen met een �ja, waarschijnlijk wel� en dat ik alleen nog maar ja of nee antwoorden zou moeten accepteren om uit die afhankelijke positie te blijven. En dat ik helemaal niet in zijn bed, maar in mijn bed wil vrijen, omdat dit bed prettiger en comfortabeler is, en vooral omdat hier niet midden in de nacht de telefoon rinkelt en ik wakker word gehouden door gebabbel over niets tot de batterij van de telefoon het eindelijk opgeeft, waarna we elkaar dan nog weer uren wakker houden om te vrijen. Waarom zou ik eigenlijk genoegen nemen met minder dan zijn volle aandacht? En als ik daar dan te diep over nadenk, dan word ik moe, en vind ik het vooral veel gedoe om leuk om te gaan met MR en komt al snel de vraag, of het allemaal tegen elkaar opweegt. De enige oplossing is een compromis, en zorgen dat ik blijf begrenzen van hoeveel en hoe vaak we elkaar zien. Een vakantie past daar helemaal niet bij. Dus was ik opgelucht, toen ik vanmiddag van MR aan de telefoon hoorde, dat hij ook niet stond te trappelen. Ik ga wel in het najaar of in de winter op vakantie. Alleen.
Gelukkig had ik de afgelopen dagen weer een aantal erg leuke ontmoetingen en kreeg ik bovendien twee uitnodigingen voor feesten, waar ik beide niet naar toe ben gegaan. Op het terras bij de Roos ontmoette ik ook nog twee Engelse toeristen, waarvan de ene me mee uitvroeg. Ik heb hem mijn mobiele nummer gegeven, en nu stuurt hij me SMS-jes waarin hij me voorstellen doet vari�rend van een champagne ontbijt tot mee gaan naar Parijs. Ik ben geenszins van plan om erop in te gaan, en volgens mij weet hij dat heel erg goed, maar het flirten is leuk en ook een plezierige opsteker. Ik spreek redelijk Engels, maar ik vind het moeilijk om in die taal de diepte in te gaan, en zoals ik tegenwoordig communiceer, zou het voor mij zoiets zijn als de taal helemaal niet spreken. Dat wil ik mezelf niet aandoen, en dus zijn SMS-jes leuk, en laat ik de rest aan een andere dame, die hij ongetwijfeld hier in Amsterdam of straks in Parijs wel opdoet. Want het is een aardige man met een mooi lijf en een aantrekkelijke kop.
Ik heb mijn eerste ervaring met Reiki gehad, en ik vond het geweldig. JC deed een korte behandeling, toen ik klaagde over pijn in mijn pols, en alle plekken die ze aanraakte werden erg warm en ik voelde maffe tintelingen door mijn lijf stromen. Naderhand was de pijn verdwenen, voelde ik me letterlijk veel lichter en heel ontspannen. Het liefst was ik toen gaan slapen, maar het was Heksenklets, en dus was ik op tot in de vroege uurtjes.
Ik heb een gedachte, die maar steeds terugkomt. Als ik kan genieten van vrijen met MR, terwijl ik allang niet meer verliefd op hem ben noch enige vorm van toekomst of samenzijn met hem ambieer, dan kan het eigenlijk toch helemaal niet zo moeilijk zijn om een andere man te vinden om mee te vrijen zonder dat daar direct allerlei moeilijkheden en problemen bij om de hoek komen kijken? Of zou het juist komen doordat MR en ik al door zo�n heel traject zijn gegaan, dat het nu op deze manier kan? En een andere, beetje gekke gedachte die ik steeds maar heb, is dat ik me afvraag hoe het zou zijn om met een volslagen nuchtere MR te vrijen. Ik heb hem nog nooit helemaal zonder alcohol meegemaakt.
