GigiIk kreeg mijn wisselgeld in Euro’s, toen ik bij de bakker een halfje volkoren en twee chocolade-croissants kocht. Ik heb de nieuwe valuta nog niet uitgebreid bestudeerd, en ik werd ergens nog verrast door de vraag of ik in guldens of in euro’s wilde betalen. Maar ik betaalde met 25 gulden en kreeg ‘maar’ acht euro en een beetje retour. Het zal wel wennen.
Iedere beweging die ik maak, roept een tikkeltje ongemak op. Mijn kleding schuurt over mijn gevoelige borsten, en het zitten op een stoel is minder comfortabel dan normaal gesproken. Ik ben al uren wakker, waarschijnlijk doordat de endorfine uitgewerkt raakte. Of misschien omdat ik niet meer gewend ben om naast iemand te slapen.
CH en ik hadden al weer een aanvaring op Oudejaarsavond. Hij stuurde een reeks SMS-jes waaruit ik opmaakte dat hij bij mij zou komen. Na veel vijven en zessen bleken we elkaar niet goed te hebben begrepen, en verkeerde hij in de veronderstelling dat ik een heleboel mensen over de vloer zou krijgen. Iets waar hij, gezien de omstandigheden, helemaal geen trek in had. Dus inmiddels had hij al een andere afspraak gemaakt. Communicatie is tot dusver niet echt ons sterkste punt gebleken. Toen ik opmerkte, dat ik had begrepen dat hij bij mij zou komen, en daarom een last minute uitnodiging had afgeslagen, terwijl hij en ik aan het SMS-en waren, stelde hij voor om dan nog voor zijn andere afspraak aan langs te komen. Waaraan hij toevoegde dat hij wel niet veel tijd had, een uurtje of zo. Om prompt, en vrij stompzinnig, op te merken dat hij, als het over mij ging, aan niets anders meer kon denken dan aan seks.
Wel, dat was een prima manier om mij hels te krijgen. Ik was zo boos, dat ik in tranen uitbarstte. Even een uurtje bij Gieg langs ’to get laid’. As if! Ik heb hem per SMS geadviseerd om maar op zoek te gaan naar een andere ‘fuck’, en vervolgens zijn telefoontjes weggedrukt en onbeantwoord gelaten. Toen ik vol verontwaardiging vriendin JT belde, en weer begon te grienen, sommeerde ze me om subiet een taxi te nemen en niet het risico te nemen om thuis te zijn als hij het in zijn hoofd zou halen om toch langs te komen. Zo gezegd, zo gedaan, en een uurtje later zat ik aan de champagne en toast met gerookte zalm met JT en haar gezin. CH belde nog eens, en toen was ik voldoende gekalmeerd om zijn excuses aan te horen en te aanvaarden. Hij had het uiteraard niet zo knullig bedoeld als het eruit kwam.
De Oudejaarsavond was dolgenoegelijk. Eigenlijk is er niets leuker, dan dit soort feesten te vieren met kinderen, die nog zo onbevangen en onbedorven zijn, en zo voluit van alles kunnen genieten. EN had de koelkast vol met champagne gestouwd, en de hele avond hebben we niets anders gedronken. Na het vuurwerk heb ik de twee jongsten naar bed gebracht, terwijl JT, EN en de oudste zoon de straten nog een uurtje onveilig maakten. Tegen half vier heb ik weer een taxi huiswaarts genomen, waar Diana vrij rustig de avond en het vuurwerk leek te hebben doorstaan. Ik had haar extra eten gegeven, en een schuilplek in een kastje onder het aanrecht voor haar gemaakt. Bovendien had ik alle deuren goed gesloten, zodat er zo min mogelijk geluid binnen kwam en de televisie op een muziekzender gezet.
Gisteravond stond CH al voor zeven uur op de stoep. Met een brede grijns omdat hij me overrompelde door een uur te vroeg te komen, en mij kletsnat en gewikkeld in niets dan een handdoek aantrof, zo onder de douche vandaan. Wel zo ‘convienent’ vond hij terwijl hij me in een warme omhelzing trok. Hij bracht een fles rode wijn en een cd van Robert Miles mee, en deponeerde me binnen mum van tijd op het kussen van de kat aan zijn voeten, en herstelde het subbiekussen zo weer in ere. We hebben gepraat, we hebben gelachen en we hebben vooral veel gespeeld. Hij heeft me over een paar grenzen geduwd waar ik het bestaan niet van kende, en zonder al te veel moeite. Uiteindelijk was hij de eerste die in slaap viel, terwijl ik warm en beschermd in zijn armen rustte, en ontdekte dat TZ niet de enige is, die zo’n kuiltje in zijn schouder heeft, waar mijn hoofd precies in past.
Ik kon niet slapen. En telkens als ik wegdoezelde, was er weer iets dat me deed opschrikken. Zijn mobiele telefoon die begon te zoemen (vanochtend bleek het een sms-berichtje van mij te zijn dat ik Oudejaarsavond verstuurde, niet het enige dat veel te laat was aangekomen, en waardoor onze communicatieproblemen nog eens extra verklaard werden), de kat die aan mijn gezicht snuffelde, CH die zich omdraaide of een paar snurkgeluidjes maakte, de verwarming die aansloeg. Ik heb alleen maar hazeslaapjes gedaan, en om vier uur was ik klaarwakker, en ik ben uiteindelijk om vijf uur maar opgestaan en ik heb koffie gezet en het ontbijt klaargezet. CH moest om zes uur op om op tijd op zijn werk te zijn, en nadat hij weg was, zonder ontbijt en na een kop veel te sterke koffie, omdat ik de mijne altijd met tweederde warme melk drink, en hij de zijne zwart met suiker, heb ik gedoucht, het huis opgeruimd, wat was weggewerkt en toen heb ik nog een uurtje online zitten te babbelen met vrienden in Amerika, onder het genot van nog meer koffie en brood met kersenjam.
En nu ben ik weer op kantoor, en vind het moeilijk om het ritme te pakken te krijgen. Ik heb het gevoel dat ik er al bijna een werkdag op heb zitten, en het is nauwelijks elf uur. Ik neem me voor om vanavond heel vroeg naar bed te gaan, maar het zou me niets verwonderen, wanneer daar weer van alles tussen kwam.
