Het is toch nog voorjaar geworden. Het lijkt alsof de krokussen en narcissen tijdens de nacht uit de grond zijn gesprongen. Bomen hullen zich voorzichtig in hun zacht gekleurde bloesem en teder groen blad. De lucht is al twee dagen zomers blauw, de zon stralend maar nog niet krachtig genoeg om opgewassen te zijn tegen de frisse wind. En het Vondelpark lag er wat triest bij, de terrassen afgeladen en het park gekortwiekt. Waar vorig jaar prachtige volle bosschages en oude bomen toefden, is het nu een kale vlakte met niets dan zwarte, omgeploegde aarde. KH en PH vonden het nog koud maar ik sloot me aan bij de duizenden opgetogen Amsterdammers, die hun stad weer tot leven zien komen en die �en masse� naar buiten togen om te genieten van zon, wind en frisse lucht.
De afgelopen week heb ik vier dagen snipverkouden en heftig ziek op de bank doorgebracht. Te ziek om te lezen en te ziek iets anders te doen dan slapen en een beetje televisie kijken. Ik nieste gemiddeld zo�n drie keer per minuut, en donderdagavond heb ik een vuilniszak, tot de rand gevuld met niets dan gebruikte kleenex, aan de straat kunnen zetten. Ik heb het feest, dat ik vandaag voor PH en KH zou geven, afgezegd. Ik kon me nauwelijks voorstellen, dat ik op tijd weer fit genoeg zou zijn om het huis op orde te krijgen, laat staan dat ik het feest zou moeten voorbereiden. Jammer was het wel, maar KH en PH bleken ook erg vermoeid en waren vandaag vooral in de stemming om lekker op de bank te hangen, te lezen, beetje snoepen, eten, slapen en films kijken.
De minnaar behoort vandaag alweer precies een week tot het verleden. Hij kwam vorige week zondag op bezoek. Dat pakte totaal niet uit, zoals ik me had voorgesteld. Hij herinnert me aan mijzelf. Aan de tijd toen ik pas de wondere wereld van de bdsm had ontdekt, en de nuances nog niet kon zien. Hij wil te veel en te snel. Hij had weer vrijwel geen tijd, en ging vrij onhandig, hardhandig en ongecontroleerd te werk. Het klikt gewoon niet echt. Ik slaag er niet in, om hem duidelijk te maken dat er een verschil is tussen fantasie�n delen en de werkelijkheid. In de anderhalf uur dat hij hier was, probeerde hij allerlei onderdeeltjes, waarover we hadden gepraat of geschreven, te integreren in een spel. Hij probeert het volgens een boekje te doen. Vooraf bedacht, en dat werkt nu eenmaal averechts bij mij. Ik houd er van om met de geest van het moment te gaan. Een spel langzaam op te bouwen, waarin creatief wordt omgegaan met de situaties die zich voordoen. De minnaar en ik zijn ten gronde gegaan aan een teveel aan communicatie. We weten veel meer van elkaar, dan onze ontmoetingen rechtvaardigen. Een teveel, dat zich moeizaam weer laat terugvertalen naar de realiteit.
Ik stelde deze week voor, om eens een avond uit te gaan. Zonder rollen en zonder vooraf bedacht script. Gewoon ergens iets drinken, kletsen, lachen en flirten, en daarna een beetje teut samen in bed belanden. Om ons virtuele samenzijn in balans te brengen met de werkelijkheid. Meer geur versus alle woorden. Maar hij voelde daar helemaal niets voor. Hij wilde het op zijn manier, of helemaal niet. En niets is het geworden.
Be the first to comment