Jungle

Ik vraag me soms af, of ik gelukkig ben. Of er uberhaupt mensen zijn die in een voortdurende staat van geluk verkeren. Ik merk dat ik, ondanks alles, me nog steeds verlies in wensdromen. Ik wil mijn wereld verbeteren. Maar eigenlijk heb ik geen flauwe notitie hoe dat te doen.

Het ergert me mateloos dat mijn psychologe me heeft bestempeld als wijs, intelligent en slim. Als iemand die het leven aan kan, verantwoordelijkheden kan nemen en dragen. Want zo voel ik me meestal niet. Ik vind de grote hoeveelheid mogelijkheden, en alle keuzes en beslissingen die daaraan verbonden zijn, een jungle waarvoor ik niet terdege ben uitgerust. Wat is goed en wat is kwaad? Waarom iets wel doen, en waarom iets juist niet doen? En hoe zit dat met mijn licht ontvlambare idealisme, een vuurtje dat na verloop van tijd weer dooft, zodra er zich een nieuw project aandient. Mijn leven lijkt een aaneenschakeling van kortdurende projecten, en hoewel al die ervaringen me tot iemand maken die van vele markten thuis is, zou ik me ook wel eens voor langere tijd met hart en ziel aan iets over kunnen willen geven.

En dan is er dat ding dat ze liefde noemen. Ook zo een onderwerp waar ik niet uit kom. De romantische liefde heeft me tot dusver altijd ernstig ongelukkig gemaakt. Een paar weken van heftige verliefdheid en duizelingwekkende hoogten, die vooral in mijn herinnering veel mooier zijn gekleurd, dan ze in werkelijkheid waren. Want in der loop der tijd heb ik er net zolang aan gevijld en gepolijst, tot alle onzekerheden, alle verwarring en alle twijfels die zo�n verliefdheid kenmerken, uit mijn geheugen zijn gewist.

Wat ik met MR deel, dat noem ik geen liefde. Ik denk er niet eens aan als liefde. Hij is er gewoon en we hebben het leuk. Soms zegt hij gekscherend dat we dan toch maar moeten trouwen. Ik kan het niet helpen, maar ik moet er altijd om lachen. Niet omdat het zo grappig is, maar uit pure angst. Omdat het waarschijnlijker is dat een langdurige relatie er uitziet zoals hetgeen MR en ik delen, dan de grootse dramatische liefde die ik met TZ deelde. En dat vind ik een enge gedachte.

En er is wel iets te zeggen voor de rust en de harmonie. We delen een heleboel interesses. We vullen elkaars woorden en gedachten aan. Tegenwoordig zijn we zelfs zo ver dat we gelijktijdig een pauze van elkaar in willen lassen en moeiteloos scheiden, omdat we weten dat er al heel snel een hereniging komt. Geen onzekerheid, geen angst om verlaten te worden. Ik maak me geen zorgen of hij wel genoeg om me geeft. Ik heb me nog nooit eerder zo weinig zorgen gemaakt in een relatie.

Soms is het ergerlijk, dat we van dezelfde dingen houden. Ergerlijk om geen andere reden, dan dat er geen contramine is. MR zegt zeker eens per dag, en soms vaker; �will you stop reading my thoughts�. Ik zou wel willen, maar het gaat niet. We kennen elkaar nu al zo goed, dat het onmogelijk is om op heel veel vlakken niet zo totaal op elkaar ingespeeld te zijn. Het is idioot dat ik me daar ongemakkelijk en enigszins opgesloten door voel.

Ik zou me de koning te rijk moeten prijzen, dat hij me ontziet op de dagen dat ik ongesteld ben, dat hij een paar minuten na zijn vertrek weer binnenloopt omdat hij vergeten is mijn vuilnis mee naar beneden te nemen, dat hij ijs voor me gaat halen als ik daar �s avonds laat nog trek in krijg, dat we van hetzelfde soort eten houden, dat we dezelfde boeken verslinden en van dezelfde televisieprogramma�s houden. Vaak vind ik het alleen maar fijn en geruststellend en comfortabel. Maar soms dan vind ik het ook dodelijk saai en benauwend. Dan raak ik in paniek als ik zijn kleren tussen mijn wasgoed vind, of zijn scheerkwast in mijn badkamer zie staan, hoewel ik het zelf heb aangemoedigd, praktisch als ik ben.

Ik heb geen idee, wat ik van de toekomst wil. Een huis voor mezelf, dat ik kan inrichten met mijn eigen spullen, dat is wel het concreetste dat ik voor mezelf heb bedacht. Ik heb een andere baan nodig, maar ik heb nog geen idee wat ik wil gaan doen. En verder dan dat kom ik niet. Ik heb geen enorme ambities, maar toch wil ik een verschil maken. Iets doen, iets nalaten dat de moeite waard is. Maar het gekke is, dat bij alles wat ik voor de toekomst droom, ik nergens MR zie.