GigiDiana is weer terug. Tegen een uur twee hoorde ik een plof op het balkon, en daarna gekrabbel aan de glazen deuren. Uiteraard stelde ze toen nog wel prijs op een verlaat diner, en nam ze mijn bed al in beslag voor ik zelf de kans kreeg om er in te kruipen.
Van de rustig dag is niet zo heel veel terechtgekomen. Ik ben veel aan de telefoon geweest om dingen te regelen en te organiseren. En inmiddels heb ik mijn administratie bijgewerkt en mezelf als beloning getrakteerd op zo�n lekker drankje met wodka en limoentjes. Het was een beetje een dag vol verrassingen, plezierige en minder plezierige.
MR is zojuist weer een grens overgegaan en deze keer heb ik het stopbord opgehouden. Mijn plan was om elkaar komend weekend te zien om mijn bed uit de opslag te halen en leuke dingen te doen. Van zaterdagmiddag tot zondagavond, misschien maandagochtend. En vervolgens zet hij me in de �on hold� positie, precies zoals bij dat kamperen: ��kom ik op terug�� Wel nu, ik heb hem een berichtje teruggestuurd, dat het niet nodig is, omdat ik mijn voorstel intrek. Als hij nu niet in zijn agenda kan zien, of hij plannen heeft of niet, dan is er maar ��n ding aan de hand; hij hoopt of verwacht dat er zich iets anders aan dient, en wil daarom niet eerder een afspraak maken totdat hij zeker weet dat die kans is verkeken. En daarmee is hij nu bij mij aan het verkeerde adres.
Ik baal er verschrikkelijk van. Ik had gehoopt dat we een paar leuke zomerweken samen zouden hebben, voordat ik het �echte leven� weer binnen zou laten, en MR weer wat meer op afstand zou moeten zetten. Nu zijn het dus drie leuke, fijne en voor mij ook erg leerzame encounters geweest, en daar moet het dan maar bij blijven.
Het scenario is me te bekend. Zo begon het de eerste keer ook. Heel verborgen laten doorschemeren dat er prioriteiten (lees: vrouwen) zijn die hoger op zijn lijstje staan, en net zoals een kat met een muis speelt, de cirkel steeds kleiner trekken tot je volkomen overmeesterd bent.
De vorige keer, met die kampeertrip, heb ik het spelletje meegespeeld op zijn manier. Onverschillig blijven, aangeven dat het me niet raakte, dat ik zelf ook al bedenkingen had. Allemaal waar, maar tegelijkertijd was ik erg boos. Nu ben ik voor de tweede keer boos over hetzelfde onderwerp, en dat vind ik wel genoeg. Het kan dus alleen maar weer van kwaad tot erger worden. Hij mag iets van zijn heimelijkheid hebben afgelegd, op het gebied van afspraken maken is het nog steeds een drama. Hij komt bij mij standaard tussen een uur en twee uur te laat, en ik krijg ook telkens een verwijzing naar een andere vrouw of vrouwen te verstouwen. Nu raakt dat laatste me niet meer, omdat het zo des MR is, maar dat maakt het gedrag nog niet goed.
Ik heb er genoeg van. Ik weet wat ik van hem wil en ik durf er om te vragen, maar hij is dus niet in staat om te geven wat ik wil hebben. Dat is jammer voor mij maar een gegeven waarmee ik zal moeten werken. Ik draai de klok weer terug naar een paar weken geleden. Het pr�-vrijentijdperk. Naar iets meer dan kennissen en stukken minder dan vrienden. Verduveld. We hadden het even zo leuk met elkaar! Maar zo zal het zijn.
