Toverdromen

Ik ben erg uithuizig geweest de afgelopen week. Mijn nieuwe fiets geeft me een enorm gevoel van vrijheid om te gaan en te staan waar ik wil. Gistermiddag heb ik om 15.15 uur kleine JN uit school gehaald. Ze wist er niets van, maar was totaal niet verrast toen ik haar op stond te wachten, alleen maar erg blij. Toen ik maanden geleden eens een paar dagen oppaste omdat JT en EN naar Spanje waren voor een korte vakantie, en ik haar niet haar mammie kon presenteren toen ze heimwee kreeg, ben ik bang geweest dat ik haar vertrouwen onherstelbaar had beschadigd. Een poosje was ik ook echt de vijand voor haar, en werd ze heen en weer geslingerd tussen mij wel en niet lief vinden. Nu is dat gelukkig helemaal anders. Bij de school ontmoette ik een stel, dat ik daags daarvoor in het UPC centrum ontmoette, en met wie ik in gesprek kwam.

Ik ben op de verjaardag van MR geweest, die gisteren 46 werd. Met JR achterop de fiets, en JT en JN een uurtje later in ons kielzog. Ik was geenszins van plan om naar zijn verjaardag te gaan maar ik voel me de laatste tijd zo sterk en evenwichtig, dat ik het gevoel heb dat niets me kan raken en ik met alles en iedereen om kan gaan, en het nog leuk vinden ook. En het was een leuk feest, waar ik tot na middernacht ben blijven plakken. Toen werd ik echt te moe, want de avond ervoor was TdL op bezoek geweest, en dat was zo gezellig dat het prompt halfdrie werd, en anderhalf fles ros� verder.

Ik vind hem leuk. Echt leuk. Ik ben gefascineerd door zijn gezichtsuitdrukkingen. Hoe hij van heel vrouwelijk naar super stoer kan schieten, en zich daar zelf niet van bewust is. Ik heb natuurlijk al jaren een zwak voor mannen met een sterk ontwikkelde vrouwelijke kant en emotionele intelligentie. Voor mij is het de ultieme combinatie. Ik weet alleen niet, of er meer in zit dan een vriendschap. Ik vond het lastig om zijn signalen te interpreteren, en hij had ongetwijfeld last van hetzelfde fenomeen als ik. Ik kan me er ook niet druk over maken en ik laat het maar gewoon aan de tijd over. Veel belangrijker is het, dat ik me zo volkomen op mijn gemak voel in zijn gezelschap. Hoe vaak en in welke hoedanigheid dat is, doet er minder toe.

Ik vind veel mannen bedreigend in hun seksuele agressie, hoe verscholen en verhuld die vaak ook is. Maar bij mannen als TZ, JdH en TdL is die agressie er domweg niet, en daardoor voelen ze voor mij totaal veilig en zijn ze vele malen meer seksueel aantrekkelijk voor mij, dan mannen die dat haantjesgedrag wel vertonen.

Ik maak me zorgen over JT. De Bach remedie die ik voor haar maakte, lijkt haar te sterk naar haar Schaduwwereld te trekken, en ik realiseer me nu pas, dat ik bij het samenstellen enerzijds niet op de hoogte was van alles wat er nu in haar leven speelt, en anderzijds me ook geen rekenschap heb gegeven van haar somberheid, die erg verstopt zit in haar uitstraling van vrolijk en zorgeloos maar altijd aanwezig is. Ze zag er zo kwetsbaar en zo als een klein meisje uit gisteren, dat het me pijn deed, en ik me verantwoordelijk voelde.

Ik vind het erg boeiend om JT te observeren. Ze is voor mij zo�n wonderlijke mengeling van emotie en een fa�ade van �untouchable�, en ik vraag me vaak af, of dat nu echt iets te maken heeft met haar Indonesische bloed, of dat het gewoon is zoals het is. Ik weet nooit zo goed, waar cultuur en erfelijkheid ophouden en beginnen.

Gistermiddag, toen JT, JN, JR en ik bij MR op bezoek waren, was daar een meisje, dat zichzelf als de nieuwe nummer 1 in zijn leven beschouwt, en alles uit de kast trekt om dat te bewijzen, en daarin jammerlijk faalt, zoals zo velen voor haar. Ze weet nog niet, dat je bij MR pas een Top 10 notering krijgt, wanneer je allang uit zijn leven bent. Het vervelende van dit meisje was, dat ze dwars over alle grenzen heen banjerde, over die van MR, die van JT en die van mij.

Het kind heeft zijn hele huis opgeruimd, en het is er een stuk van opgeknapt. Maar ze respecteert niet zijn relikwie�n en probeert bij voortduring om juist die zaken een andere plek te geven. Ze doet zo hard haar best om in de gratie te komen, dat het pijnlijk is om te zien.

Ze ontfermde zich als moeder de vrouw over de bloemen die JT en JN voor MR hadden meegebracht, drong er op aan dat wij de taart proefden die zij ter ere van zijn verjaardag had gemaakt, en brak voortdurend in op de communicatie met de kinderen. JN wilde met mij puzzelen, en we wisten zo waar een leuke puzzel uit het archief van MR op te diepen. Toen zij de stukjes met de goede kant naar boven aan het leggen was, ging ik even naar het toilet. Maar opgestaan was plaats vergaan, zo bleek ik toen ik weer de kamer in kwam. Het meisje had mijn plek in genomen, en probeerde de aandacht van JN gevangen te houden. Die keek hoogst verstoord naar mij, en een blik van onbegrip en �help, wat moet ik nu�?

Maar JN is een kleine heks, die bijzonder goed haar eigen boontjes kan doppen. Dus die stond op met een blik van �publiek ik veracht u� en ging iets anders doen, tot de puzzel weer vrij was van de ongewenste aandacht, en wij samen met JR weer verder konden. Dan glimlacht ze breed en ondeugend, en denk ik precies te weten wat er achter die twinkeling in haar ogen schuil gaat.

Toen JT naar huis wilde, werd JN de kamer uitgedragen door de nieuwe kandidate mevrouw MR in wording, en stond ze naast MR de gasten uitgeleide te doen. Ondertussen zat ik inwendig te grijnzen op de bank, in de wetenschap dat JN zich dat niet zou laten welgevallen. Het duurde ook maar even, tot mijn naam uit de portiek echode. �Gigi, ik wil Gigi nog een kusje geven�. Wervelwind sprong in mijn armen en zat tien minuten met haar lippen op mijn gezicht vastgeplakt in een demonstratieve houding, die boekdelen sprak, en die ze normaal gesproken niet in de strijd gooit.

Ik haat dat hengelen naar aandacht van een man via zijn kinderen. Het gaat altijd ten koste van de kinderen, die als een wapen worden ingezet, en zich er maar al te zeer van bewust zijn, dat de aandacht voor hen een doel heeft, en niet zo zeer hun persoonlijkheid betreft. Het getuigt van zoveel disrespect ten opzichte van kinderen, en ik kan er erg slecht tegen om daar getuige van te zijn.

Ik ben een beetje uitgeblust na zoveel activiteit, en zoveel veel mensen zien en spreken. En niet te vergeten, alle wijntjes en de korte nachten. Ik heb mezelf wat uurtjes rust en alleen beloofd, en dadelijk als de boodschappen zijn bezorgd, ga ik met een liter bronwater op bed de cd van Mahler beluisteren, die ik gisteren van MR kreeg en toverdromen over TdL.