Het moet de Bach Bloesem zijn, die maakt dat ik zo krachtig aan het worden ben. Van de voorgenomen retraite is niets terechtgekomen. Na laat te zijn wakker geworden op zaterdag, en een paar uur mezelf volkomen in de weg zitten, besloot ik een brief aan TdL te gaan schrijven. Na drie alinea�s heb ik het schrijfblok in een hoek gemikt, en besloot ik wederom, dat later vroeg genoeg is. Ik zie wel hoe het loopt. Of niet loopt. Maar met die controledrang moet het uit zijn.
Enkele uren later kreeg ik een collega heks uit het Oosten van het land op bezoek, en praatten we de nacht weg op het balkon onder het genot van een paar wijntjes, wat hapjes die over waren gebleven van de heksenkring en de geur van wierook. Het was een verrassend zachte nacht, in alle opzichten. We zochten pas in het holletje van de nacht onze respectievelijke bedden op, en rond negenen werd ik verkwikt weer wakker.
Ik heb me het grootste deel van de zondag erg in balans en harmonie gevoeld. En dat klaarblijkelijk ook uitgestraald. Want toen ik in de middag op het terras van de Roos neerstreek, met het voornemen om wat onderzoek te doen ten behoeve van mijn eerste, eigengemaakte magische proces, kreeg ik voortdurend gasten aan mijn tafel. Ik heb met zo�n zeven mensen gesproken. Drie daarvan vroegen om mijn telefoonnummer. En aan allemaal heb ik advies gegeven. De ��n wilde iets weten over het gebruik en reinigen van edelstenen. De ander kwam om de I Tjing te kopen, maar voelde toch reserve en gaat op mijn aanraden nu maar voor een tarot. Ik heb aan drie mensen titels van boeken doorgespeeld, en drie van de vrouwen die ik sprak, komen binnenkort op de heksenkring. Bovendien kreeg ik een leuke uitnodiging voor een rondleiding in het Vondelpark met een groep heksen. En aan allemaal heb ik vragen over hekserij beantwoord. Ik zag er zeker erg hekserig uit vandaag, dat ze feilloos wisten dat ik er eentje ben.
De jongen die vrijdagavond, toen ik in mineurstemming in mijn eentje op het terras op de komst van de toverkollen zat te wachten en zat te mokken over TdL, opmerkte dat ik zo straalde, was er ook, en deelde een knipoog van verstandhouding met me, toen hij me daar zo audi�ntie zag houden. Maar het verbazingwekkendste voorval van deze dag had te maken met de wind.
Er stond de hele dag vrijwel geen wind. Af en toe een briesje door de bladeren van de bomen, en dat was het wel. De zon scheen warm, en werd af en toe even gehuld in wat sluierwolken. Tot de sluierwolken dikker en dikker werden, en donker en vol leken te zijn van regen. Ik wenste me een paar fikse windvlagen, zodat de wolken verder zouden drijven, en de zon weer vrij spel zou krijgen. Haast gedachteloos begon ik binnensmond te chanten over de wind die de wolken moest komen wegjagen. En dat bleef ik maar herhalen. Toen stak de wind plotseling op, steeds harder en leek in niets meer op het zachte briesje van daarvoor. De mensen op het terras vluchten stuk voor stuk naar binnen onder gemompel en gemopper over de koude die hun ineens parten speelde. De wolken verdwenen. De zon kwam terug. En de wind ging liggen.
Toeval? Magie? Ik heb geen benul, en ik durf er eigenlijk niet eens over na te denken, dat mijn simpele rijmpje zoveel impact gehad kan hebben. Ik heb nog een uurtje zon genoten. En ben daarna, voorzien van een medicijnbuideltje en kooltjes, teruggefietst naar huis. Sinds ik thuis ben, voel ik me erg moe. Niet in mijn lijf maar in mijn hoofd. Alsof er een grote prop watten in zit. Ik verlang erg naar water, en heb in een paar uur tijd al ruim anderhalve liter op, inclusief een paar druppels rescue. Maar die helpen me nu niet. Er zit niets anders op, dan een lange, hete douche te nemen en daarna naar bed te gaan om meer te dromen. Sinds het telefoontje van TdL afgelopen vrijdag, heb ik enorm levendige en felgekleurde dromen, die allemaal gaan over hoe een hij zonder gezicht een andere haar zonder gezicht, verkiest boven mij, zonder lijf.
Be the first to comment