Zuivere Maan

Het is de derde keer dat mijn mobiele telefoon rinkelt vandaag. En deze keer is hij het wel. Hij wilde zo ergens tegen half negen hier zijn. Na achten belt hij. Ik weet, voor ik het toestel beantwoord, dat hij niet belt om een routebeschrijving te vragen. Koetjes en kalfjes. Ik hoor in zijn stem al, welke boodschap eraan komt. Als ik geen brok van onmacht en boosheid in mijn keel had, dan zou ik eruit flappen om maar tot de kern van het verhaal te komen. Ik voeg ook een paar exemplaren aan de veestapel toe. Uiteindelijk is hij toe aan zijn excuus. Spoedberaad met zijn accountant tijdens een etentje. De bubbels moeten tot nader order uitgesteld worden. Hij bedankt me voor mijn begrip en belooft vanavond later of morgen te bellen, afhankelijk van hoe laat het wordt. Ik zeg dat het goed is. Altijd beleefd. Maar ik meen er geen bliksem van. Hij hoeft nooit weer contact met me te zoeken. Ik ken dit scenario al. En ik bedank er feestelijk voor. Zonder champagne.

Het was de tweede smoes die ik vandaag voorgeschoteld kreeg. EM had dinsdagavond verstek laten gaan. En belde vanochtend om twintig voor negen, – over tijdstippen gesproken -, om zijn verhaal te doen. Het onwaarschijnlijkste verhaal dat ik in lange tijd heb gehoord. Gearresteerd omdat de auto van zijn vriend onterecht als gestolen te boek stond. Hardhandig in de boeien geslagen door acht wetsdienaren. Voor minder doen ze het schijnbaar niet in Amsterdam. Hij had mazzel. Ik was in een goede bui. Toen nog wel. En ik vond het een creatief verhaal. Bovendien vind ik hem alleen maar aardig. Niets meer en niets minder. Dus heb ik hem een nieuw plekje in mijn agenda gegeven.

Ik heb de hele dag voorbereidingen getroffen voor de esbat van deze avond. Om 19.26 uur is het volle maan in weegschaal geworden. Ik heb al mijn kandelaars opgepoetst. In mijn koperen schaal een laagje vogelzand met een kring van vijf kaarsen en een mengsel van lavendel, rozenblaadjes en kamille gelegd. Allemaal gedroogde bloemen, om de komst van de lente te vieren. Ik rekende een beetje op de tover van de volle maan voor deze avond.

Ik heb mijn kleding verwisseld door een slobberbroek met een trui. Het is net, alsof het nog pijnlijker is om opgedoft te blijven zitten als je gedumpt wordt. Mijn make up heb ik met nogal woeste vegen cr�me van mijn gezicht gehaald, en daarna afgespoeld met fikse plenzen koud water, zodat ik nu een gloeiende en hele frisse huid heb. Als ik kon, dan zou ik alle stoppeltjes die ik vanavond uitgebreid heb weggeschoren weer aanplakken, om me niet zo glad en daardoor naakt te voelen. Wat een voorbereidingen voor weer iemand die me laat barsten. Binnenkort koop ik een joggingpak en goedkope gympen. Dat trek ik aan bij een volgende date. Doe ik lekker niets aan mijn haar en make up, en dan verduvel ik het zelfs om mijn tanden te poetsen. Laat staan dat ik de hele dag in de weer ben om het huis extra gezellig en knus te maken. En dan te bedenken dat ik een avondje lachen, gieren en brullen had kunnen doen met BB, die me uitnodigde voor Comedian Train of zoiets vanavond. Ik had het geinige joch, dat vanmiddag mijn boodschappen kwam bezorgen moeten uitnodigen. Die was helemaal lyrisch over hoe lekker het rook, al die verse kruiden. En toen ik grapte dat je als heks zo je voorbereidingen treft voor de viering van een volle maan, plofte hij op de grond en wilde het naadje van de kous weten.

Ik heb verschrikkelijk de balen. Hij leek me zo leuk, deze FB. Ik had me al helemaal overgegeven aan dagdromen over kranten en koffie in bed en bubbelen in zijn grote bad. Gottsamme! Blijkt het weer zo�n onbetrouwbaar sujet. In plaats van sprankelende conversatie onder genot van champagne en gerookte zalm duik ik mijn bed maar in met �Jane Eyre�. Ik ben halverwege, en geniet mateloos van het boek. Niet te geloven dat het al rond 1850 werd geschreven. En ik ga maar eens nadenken over het aanbod dat ik vanmiddag kreeg. Ik ken de �ins and outs� nog niet, maar ik ben geneigd om pats boem mijn koffers te pakken en er gewoon voor te gaan. Barcelona schijnt het hart van internetland aan het worden te zijn, en misschien moet ik deze kans wel met beide handen aangrijpen. Wat ik heb ik te verliezen?