Gigi“Ben je verliefd?”, vraagt hij me. Ik kan zijn vraag met ja noch nee beantwoorden. Ik weet niet wat ik moet voelen en hoeveel ik moet voelen, om mezelf te kunnen labelen met het etiketje verliefd. Ooit was dat simpeler. Wanneer ik met iemand wilde vrijen en naar iemand verlangde, dan noemde ik dat verliefd en soms zelfs liefde. Nu komt me dat te simpel voor. Er zijn zoveel verschillende redenen om met iemand te willen vrijen, en lang niet al die redenen hebben iets met liefde te maken. Ik ben gaan begrijpen dat ik de afgelopen jaren vooral om de verkeerde redenen met mannen heb geslapen.
We leerden elkaar kennen via het internet. En toen bleek, dat we een aantal gemeenschappelijke kennissen hebben en dat we ons regelmatig in hetzelfde uitgaansleven begeven, was het ijs al snel gebroken. Toen ik tien dagen geleden besloot om weer eens naar mijn stamcafe te gaan, liet ik hem dat weten en nodigde ik hem uit om binnen te komen vallen. Hij deed dat prompt en we zaten al gauw te kletsen alsof we elkaar al jaren kenden. Het aanbod van lauwe Wodka bij hem thuis nam ik aan met de gedachte, dat ik na een drankje naar huis zou gaan. Maar ik ben gebleven.
Ik ben geil geworden vanaf de eerste kus die we wisselden. Na ieder orgasme verlang ik onmiddellijk weer naar hem. Er is niets overgebleven van de schaamte, de schuldgevoelens en de spijtige knoop in mijn buik die ik tot hem altijd heb ervaren tijdens seks. Ik vertel hem zonder gene of terughoudendheid dat ik met hem wil neuken of dat ik hem wil pijpen. De woorden die ik tot een paar weken geleden het liefst uit de Van Dale wilde schrappen komen nu zo natuurlijk en vanzelfsprekend over mijn lippen, dat het lijkt alsof ze altijd onderdeel van mijn vocabulaire geweest zijn. Ik houd van zijn piemel. Wat ik tot voor kort het afschrikwekkendste lichaamsdeel van een man vond, is nu mijn liefste vriendje geworden. Waar ik eerder een hekel had aan pijpen en het sporadisch en met grote weerzin deed, lust ik nu voortdurend naar zijn groeiende geslacht in mijn mond. Ik houd van zijn geur en van het gevoel van zijn warme, soepele en gladde huid onder mijn vingers. Ik lik zijn zweetdruppels op en ik geniet van de smaak van zijn zaad.
Hij noemt me liefje en schatje alsof hij nooit iets anders heeft gedaan. Ik ben nooit dol geweest op koosnaampjes, maar omdat ze uit zijn mond alleen maar lief en nooit denigrerend klinken, hoor ik ze graag. Ik voel me vrij bij hem. Hij maakt me aan het lachen. In zijn gezelschap ben ik veilig en op mijn gemak. Ik heb het naar mijn zin met hem en op een bepaalde manier is het, alsof hij altijd in mijn leven is geweest.
Hij heeft een sterk en lekker mannenlijf waarin hij zich natuurlijk en zelfverzekerd beweegt. Het vleugje onzekerheid dat ik soms in zijn lach zie vertedert me. Maar als hij naakt boven mij uittorent, dan is hij stoer en verrukkelijk sadistisch. Hij geniet ervan om mij te onderwerpen en de vanzelfsprekendheid die hij daarbij aan de dag legt, ervaar ik als een bevrijding. Zijn timing is geweldig en hij is een natuurtalent als het op doseren aan komt. Niet te veel pijn, niet te weinig pijn maar altijd precies goed en altijd zo, dat ik alleen maar geiler en geiler van hem word. Onze fantasieen lopen synchroon zonder dat we er ooit echt woorden aan gewijd hebben.
Het geilste aan hem vind ik misschien nog wel, dat hij zo onverbloemd en openlijk hitsig van mij wordt. We vrijen veel, vaak en lang. Ik vind het heerlijk om te merken dat hij naar me verlangt, heerlijk om mijn naam in een kreun uit zijn mond te horen komen. Hij maakt me aan het grinniken als hij om genade smeekt en niet meer aangeraakt kan worden omdat zijn lijf te gevoelig is en wanneer hij grapt dat ik onverzadigbaar ben. Hij maakt dat ik zo ben. Hij maakt dat ik geniet van seks en me niet meer afvraag, of ik het wel goed genoeg doe en of ik de vergelijking met andere vrouwen wel kan doorstaan.
Nu kan ik niet meer begrijpen, dat ik de afgelopen jaren genoegen nam met maar nu en dan aangeraakt worden. Met kussen die mijn weerzin opriepen of met het strelen van een te koude, te stroeve huid die nooit levend en warm onder mijn handen voelde. Met neuken in altijd hetzelfde standje. Met altijd het, op dezelfde manier opgewekte, snelle en afgeraffelde bijna-orgasme. Seks waarbij ik me er veel te vaak ervan moest weerhouden om hem mijn bed uit te trappen, telkens wanneer hij zo overdadig begon te zweten, dat ik er kletsnat van werd en ik zijn geur afstotend vond. Ongelofelijk hoever ik ben gegaan om maar lief gevonden te worden.
Ik heb geen antwoord op zijn vraag of ik verliefd op hem ben. Ik geniet enorm van bij hem zijn. Ik voel me niet door hem ingeperkt of opgesloten. Hij dingt niet af op mijn vrijheid of onafhankelijkheid. Ik zweef niet op roze wolken en hij is niet voortdurend in mijn hoofd of gedachten aanwezig. Maar ik kan me ook niet goed voorstellen, dat er een dag komt, dat ik hem niet meer ken.
