GigiHet dagje luieren schenkt me minder voldoening dan ik me had voorgenomen. Ik heb een boek gelezen, een film gezien, wat gedut en wat gesnoept, en alle dingen die nodig weer eens moeten gebeuren zoals de was, stofzuigen en de badkamer soppen, uitgesteld tot morgen. En nu het tijd is om te gaan slapen ben ik klaarwakker en maak ik me zorgen. Ik pieker over wat ik wil gaan doen qua werk en meer nog over woonruimte. De tijd begint te dringen en ik heb nog geen enkel uitzicht op iets anders. De huurprijzen voor onderhuur en de particuliere sector zijn schrikbarend omhoog gegaan sinds de komst van de euro, en daarvoor waren ze veelal al onbetaalbaar. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel verhuurders het guldenteken domweg voor het euroteken hebben verwisseld, en ik maak me daar verschrikkelijk boos om.
Ik vraag me af wat ik ga doen, als ik er deze keer niet in slaag om iets te vinden. Ik wil niet van de gunsten van vrienden of bekenden afhankelijk zijn. Alleen al de gedachte dat ik weer in een positie kan komen waarin dat gebeurt, houdt me uit mijn slaap. En aan de andere kant is daar het schrikbeeld van noodgedwongen moeten verkassen naar Zuid Oost, Noord of zelfs buiten Amsterdam. Er is niets dat me ongelukkiger kan maken dan dat. Ik vind het ook zo onrechtvaardig. Ik houd zo van Amsterdam; het is de enige plek die ik als thuis ervaar, en toch wordt het me zo ongelofelijk moeilijk gemaakt om hier te wonen. Overdag kan ik er aardig mee omgaan. Dan kan ik mezelf beloven dat het ook deze keer wel goed zal komen. Maar �s nachts is dat een heel ander verhaal. Als ik alleen ben in de stille uren dan kan ik de paniek nauwelijks buitensluiten en grien ik kussens vol zelfbeklag.
Ik heb al dagen niet meer aan TZ gedacht. Dat realiseer ik me, nu ik nadenk over wat er allemaal is veranderd sinds ik er door DH op attent werd gemaakt, dat ik op een bizarre manier mijn seksualiteit aan hem heb gekoppeld, en me schuldig voelde over al het genieten daaromtrent. Het nare gevoel in mijn buik dat onvermijdelijk leek zodra ik in de buurt van een orgasme kwam is verdwenen, en sindsdien beleef ik onbekommerd plezier aan seks, zonder twijfels of bijgedachten. Ik heb niet meer het gevoel dat ik iets moet presteren of bewijzen, en mijn hoofd probeert niet meer goed te praten wat mijn lijf doet. De redenen om mijn lichamelijke behoeften te verdoezelen door ze een romantisch tintje mee te geven bestaan niet meer. Ineens hoeft het niet meer over de Grote Liefde te gaan; gewoon liefde is ook mooi en goed, en komt in vele vormen. Ik heb geen held meer nodig om de heldin in mijn eigen leven te kunnen zijn.
Zondagavond ben ik nog laat naar MR gefietst om de boosheid tussen ons weg te halen. Wat zich in een week van emails over en weer had opgebouwd, smolt tijdens een uurtje praten en daarna was het goed. Niet dat er daadwerkelijk iets is veranderd, want het conflict bestaat nog steeds en kan ook maar zo niet opgelost worden, omdat het opgebouwd is uit kwetsuren, ��n van hem en ��n van mij, en om het makkelijk te maken, staan die lijnrecht tegenover elkaar en veroorzaken botsingen en kortsluitingen. Dat weten en beseffen scheelt al een heel stuk, bovendien kennen we nu de wederzijdse kwetsbaarheid in dat opzicht. Ik verwacht geen oplossing meer, en daarmee heb ik de angel uit mijn wond getrokken. Sommige dingen in het leven moet je gewoon niet op willen lossen, die hoef je alleen maar te accepteren en recht van bestaan gunnen.
Ik slik liever af en toe iets weg, dan MR nu opgeven. Ik vind het te leuk wat we doen, te prettig om naast hem wakker te worden, en ik schep een dierlijk genoegen om breeduit in mijn bed te liggen en me op te rollen in de lakens met onze nestgeur als hij hier niet is. Ik vind het heerlijk om mijn neus in zijn oksel te steken en zijn lucht op te snuiven, en dat is behoorlijk veelzeggend wat mij betreft.
Maandag hebben we jaarkaarten voor Artis gekocht, en sindsdien zijn we er al drie keer geweest. De dierentuin ligt maar een kwartiertje fietsen verderop, en het is een leukere plek om buiten te zijn in Amsterdam dan waar ook. De chimpansees hebben de grootste aantrekkingskracht op ons alle twee. Van MR wist ik dat al, omdat hij regelmatig een boek aanhaalt dat over het gedrag van de apen gaat, maar sinds ik met eigen ogen een paar uur lang de ontwikkelingen in de groep heb gevolgd, ben ik ook helemaal verkocht. Ik ben ook twee keer in het reptielenhuis geweest, maar daar word ik bevangen door angst voor de slangen. Ik weet niet waar ik die angst ooit heb opgelopen, maar het is erg heftig en zelfs een knuffelslang om de hals van een bezoeker doet me automatisch terugdeinzen tot ik het beest als ongevaarlijk heb herkend.
Mijn fysiotherapeut is op vakantie, en ik zit te smachten tot ze terugkomt, want de pijn in mijn schouder begint weer erger te worden en schiet af en toe over mijn tolerantiegrens. Daarbij heb ik wel het gevoel, dat de pijn vooral onderliggende lagen opgekropte spanning betreft. De arbo arts maakt zich zorgen over de mate waarin ik de afgelopen jaren met onveilige situaties ben geconfronteerd op het gebied van onzekere huisvesting en een onzekere werkplek. Ik heb aanstaande dinsdag voor het eerst in mijn leven een gesprek met een psycholoog, en dat is zeker een onderwerp dat ik aan wil kaarten. Soms denk ik dat het goed voor mensen is om zo direct met onthechting te worden geconfronteerd, en aan de andere kant bespeur ik bij mezelf uitputtingsverschijnselen. Ik word het zwerven erg moe, en ik wil zo verschrikkelijk graag een permanente plek voor mezelf. Ik hoef helemaal geen grote zekerheden in het leven, maar een beetje goodwill van de Goden zou me in dit opzicht bijzonder welkom zijn. Soms verlang ik zo erg naar iemand die het allemaal voor me regelt en organiseert, en dan is het lastig om onder ogen te zien, dat ik de enige ben die dat kan. Op de ��n of andere manier moet ik mijn schouders er nog beter onder krijgen. Al mijn advertenties, de dagelijkse bezoeken aan websites voor huisvesting, de inschrijvingen bij bemiddelingsbureaus zijn blijkbaar niet genoeg. Ik moet er iets, ik moet er meer aan doen, maar ik weet niet wat.
