Gigi“Wat is het nut van een man
als er niet een glimp van een god in hem is?
En is er iets goeds te vinden in een vrouw
als er niet ook een godin in haar is?”
D.H. Lawrence
We spraken over de onvoorwaardelijke liefde, en hoe die tussen mensen niet bestaat, niet kan bestaan. We zaten tegenover elkaar aan een plakkerige tafel met een overvolle asbak en lege glazen, en om ons heen zweefde het geroezemoes van vertrekkende gasten in de nu hol en verlaten klinkende ruimte. Op welk moment het gebeurde, of welke woorden het in werking zetten, of wiens woorden het waren, de mijne, de zijne, dat weet ik niet. Er was een gedachte, ongrijpbaar, vluchtig en daarna was er het begrip, het weten. Even onaantastbaar als de voorliggende gedachte, onbenoembaar en toch, de werkelijkheid, mijn waarheid.
Misschien was het simpelweg omdat ik vaak genoeg hardop had toegegeven dat ik geen compromis meer met mezelf wilde sluiten. Misschien was het toen ik zei, dat ik geen hekel heb aan mannen, maar dat mijn ervaringen met mannen me voorzichtig hebben gemaakt. Misschien was het omdat ik hardop beaamde, dat ik bang ben geworden voor mannen en relaties. Hij sprak zijn angst voor vrouwen. Ik de mijne voor mannen. En in schril contrast tegen onze bezorgdheid en vermoeidheid, was daar de derde gesprekspartner, die zijn voorgenomen huwelijk toelichtte en juist niet, zoals hij en ik, op zoek is naar iemand waar hij zijn ziel mee kan spreken. Hij heeft het niet gemerkt, die bruidegom in spe, maar ik beklaagde hem, ik had medelijden met hem omdat hij nooit heeft ervaren hoe magisch het is om met iemand samen te zijn met zo een waarachtige lotsverbondenheid. En zomaar, na een avond van borrelen was ik vrij en voelde ik me bevrijd.
Toyboy, zoals ik hem in gedachten altijd ben blijven noemen, stapte net zo onverwacht mijn leven weer binnen als hij er jaren geleden uit verdween. Mijn herinneringen aan die tijd zijn vervaagd, en op sommige punten waarschijnlijk zelfs onderdrukt. Het was kort nadat ik terug was gekomen uit Canada en mezelf in de steek gelaten wist door CsG en kort voordat ik TZ ontmoette, die mijn leven nog eens 180 graden op haar kop zou zetten. De roetsjbaan van het leven ging toen wel met een reuzenvaart.
Toyboy was een minnaar van mijn vriendin KH. Of zoiets. De details heb ik nooit gehoord, en vermoedelijk ook niet willen of durven weten. Toen ik de eerste avond bij KH en haar man op bezoek kwam, bleek dat zij met Toyboy ondeugende dingen in de slaapkamer aan het doen was, aldus haar man. Welke rol ze voor mij in gedachten hadden werd me al snel duidelijk onderweg naar een luxe parenclub voor SM-ers. De aanwezigheid van Toyboy, die mijn lot deelde, troostte me.
Nu verwondert het me, dat ik uberhaupt heb mee gedaan aan die farce, en dat niet alles in mij in opstand kwam. Aan de andere kant voelde de ontmoeting met de twee in Nederland wonende Canadezen als een stukje thuis, waar ik al maanden nauwelijks mijn hoofd boven water kon houden in een voor mij vreemde stad, zonder vrienden, bekenden of familie, en zonder taal of teken verlaten door de man die me luttele weken daarvoor nog ten huwelijk had gevraagd.
Toyboy. Ik mocht hem in een oogopslag, en toch geloof ik dat niemand me ooit zo ongemakkelijk heeft doen voelen als hij. De manier waarop hij de dingen benoemde, de manier waarop hij over seks sprak en hoe hij met KH omging vond ik verschrikkelijk confronterend. Ik had toen nog steeds het gevoel dat ik niet gehoord mocht worden en dat mijn mening en gedachten onbelangrijk en nietszeggend waren. Hij was een soort van vrijstaat in zijn eentje. In hem bespeurde ik een grote betrokkenheid en een onmetelijke vrijheid en grenzenloosheid, die ik niet kon bevatten, en die me zowel aantrok als afstootte.
Ik herinner me, dat ik altijd naar zijn komst uitkeek, en dat ik op een bijna onbewust niveau er naar verlangde om deel uit te maken van de intimiteit die ik tussen hem en mijn vriendin vermoedde. Daaronder sluimerde een stukje boosheid omdat ik het idee had dat ze mij als minnares van haar man, die ik niet wilde, had bedacht, om haar affaire met Toyboy legitiem te maken. Ik voelde me een puinruimer, iemand die de zaken weer glad moest strijken en in evenwicht moest brengen, en ik vraag me af, of ze in die tijd ooit geweten heeft, hoe dicht aan de grens ze is gekomen. Ik vond het lastig, de telefoontjes van haar man en onze afspraken waarvan ik nooit zeker wist, of zij er van op de hoogte was. Zij ontmoette Toyboy alleen, en dus leek het min of meer logisch dat PH mij op kwam zoeken. Hoe scheef die verhoudingen lagen, ontdekte ik pas tijdens een lunch aan zee met haar man, toen hij me voorstelde dat hij KH de vrijheid die ze zo duidelijk begeerde terug zou geven, als ik bereid was met hem verder te gaan. Pas maanden later, toen de crisis bedwongen was en ze op het punt stonden om naar een ander land te verhuizen, heb ik KH verteld van die middag aan zee.
En nu is Toyboy terug. Op het moment dat hij binnenstapte, voelde ik me overvallen door een grote rust, die ik niet direct als zodanig herkende. In eerste instantie dacht ik, dat ik me even oncomfortabel voelde in zijn gezelschap als ik me herinnerde. Hij liep zwijgend rond in mijn kamer, bestudeerde de boekenkast en het uitzicht, en nu en dan draaide hij zich naar me toe en glimlachte. In mijn hoofd riep ik hem toe; �wie ben jij en wat wil je?�, en ik merkte dat het niet langer vragen waren die me verontrustten maar die juist mijn nieuwsgierigheid en verwondering uitdrukten. Hij kwam op de poef voor mijn stoel zitten en nam mijn hand in de zijne. Pas toen merkte ik, dat ik me niet ongemakkelijk voelde maar juist totaal ontspannen.
Vandaag is het lastig om het chronologische verloop van de avond weer terug te halen of om de gebeurtenissen te beschrijven. Wat we zeiden en wat we deden, is eigenlijk ook helemaal niet van belang. De ervaring van harmonie en verbondenheid des te meer. In zijn aanwezigheid voelde ik me ontbloot van alle aardse zaken, en in die staat van zijn heel veilig. Ik ken zijn gedachten, dromen, en verlangens niet, maar ik ken, herken en begrijp zijn ziel. Voor het eerst sinds lange tijd voelden mijn vingers weer de zuivere begeerte om te onderzoeken, te verkennen, te ontdekken, om porie na porie het ingewikkelde en prachtige weefsel van zijn huid te volgen. Ik wilde hem helemaal in drinken en opnemen tot het punt waarachter de sluiers rond het mysterie van de sterfelijkheid schemeren.
�Mensen denken dat Eros voor seks staat, maar dat is helemaal niet het geval. Eros staat voor verbondenheid.� C.G. Jung
