2003 - Page 2

Lieve Mars, Vandaag is er geen stukje blauw in de lucht om kracht uit te putten. De grauwheid waarmee de wolken de wereld gevangen houden benauwt me. Het is alsof ik in de val ben

Lieve Mars, Gisteren hebben ze je lichaam dan eindelijk naar Nederland gevlogen. Het is nog steeds niet bekend wanneer de begrafenis precies zal zijn maar je vriend J. dacht dat het wel woensdag of donderdag

Lieve Mars, Je bent dood, en ik dacht dat mijn tranen nooit meer op konden drogen. Ik heb drie dagen bijna onafgebroken gehuild en ik ben even zo heel erg boos op je geweest. Ik

Hij kijkt me aan vanaf een vel papier. De echte foto’s komen later deze week en nu stel ik me tevreden met een afdruk uit de kleurenprinter. Toen ik de foto’s maakte, een paar dagen

Negen seconden lang hoor ik zijn stem. Een kort berichtje, tot voor kort niet meer dan een soort van huishoudelijke mededeling, is sinds vandaag een van de meest tastbare herinneringen die ik aan hem heb.

Mijn tong onderwerpt iedere witte druif aan een onderzoek. De onverzettelijkheid van het velletje laat zich niet breken wanneer de vrucht tegen mijn verhemelte wordt gedrukt. Pas als mijn tanden voorzichtig een gaatje bijten stroomt

Mijn lijf hongert even gretig naar hem als mijn hart, en de gedachte dat hij in een onbekende cultuur is ondergedoken, waar niets aan mij herinnert, vind ik soms onverdraaglijk. Het ene uur ben ik

Het duurde nauwelijks twee weken. Toen was het op. In de nacht waarop ik voor het eerst werd overmeesterd door tranen, begreep ik dat het begin van het einde was ingeluid. Het condoom had het

“Ben je verliefd?”, vraagt hij me. Ik kan zijn vraag met ja noch nee beantwoorden. Ik weet niet wat ik moet voelen en hoeveel ik moet voelen, om mezelf te kunnen labelen met het etiketje