Lieve Mars, Ik ga je vereeuwigen. Ik heb besloten dat mijn boek over jou, over mij en over de spelingen van het lot moet gaan. Misschien is dat wel het enige boek dat ik ooit
Hij leest me voor uit Nescio. Het is zondagochtend, een uur of vier in de vroege ochtend. Eerder hebben we een theatervoorstelling bezocht en heel wat uurtjes weg gekletst in een naburig gelegen cafe. Nu
Hij kijkt me met bijna geschokte verbazing aan. We liggen naakt en tijdelijk voldaan tegenover elkaar. Ik kan een blos van schaamte maar ternauwernood onderdrukken. Hij heeft natuurlijk gelijk. De manier waarop de Manager me behandelt
Lieve Mars, Zelfs je naam lijkt verder weg. Ik hoor je stem niet meer en ik droom niet langer over je. Nu en dan hoor ik, zo zacht en zo sereen, de echo van je
De Zuidwesterstorm is eindelijk gaan liggen. De harde wind stootte haar hoofd twee nachten langen tegen mijn oude huis en inspireerde het balkonmeubilair tot vlieglessen. Ik word ontzettend opstandig van storm. Het beukende geraas waardoor
Drie zijn er nu. Een half jaar geleden zou het nog ondenkbaar zijn geweest. Het lijkt allemaal zo soepel en als vanzelf tot stand te zijn gekomen, maar dat is ogenschijnlijk. Ik denk al jaren
De doodse winterkleur van december is verdreven. Natuurlijk weet ik dat het nog echt winter kan worden, met sneeuw en ijs. Maar het licht is aan het veranderen en ik krijg mijn energie terug. Ik
Gisteren kwam ik tot de slotsom dat ik niet van de Manager krijg wat ik nodig heb. Daar ging een proces van weken nadenken en lijden aan vooraf en uiteindelijk bereikte ik dan het punt waarop