2007

“Wat ga jij doen met kerst?” De vraag duikt in deze periode telkens opnieuw op. Mijn antwoord is kort en simpel: “Niets”. Helemaal vrede heb ik daar na al die jaren nog steeds niet mee.

Godsverering. Ik heb er nooit mee uit de voeten gekund. Ik ben opgegroeid in een dorp waar op zondag de was niet buiten werd gehangen en vriendinnetjes niet mee mochten naar het zwembad. Waar kerkoudsten

Dat ik nog steeds verdriet heb om Mars, die toch al weer vier hele jaren kasseiwijlen is, moet ik op mijn eigen conto bijschrijven. Ik doe duidelijk iets fout, anders stortte ik heus geen tranen

De tabak van het zelfgedraaide sigaretje is al wat uitgedroogd. Platgedrukt heeft hij zich verstopt tussen de lakens naast mijn zwarte string. Ik rol hem terug in zijn vorm, zak onderuit in een stoel en

Een levensblije kriebel schiet door me heen als ik wakker word. Vergenoegd voel ik het zacht van de schone, zijden lakens op mijn blote huid. Ik draai me er nog een keer in rond en

Met een spijkertje maak ik kleine gaatjes in een paar lege lucifersdoosjes. De lucifers heeft opa goedig in een grote, natuurstenen asbak met oranje glazuur uitgestort. Hij heeft me op de grote werkbank in het

Beneden in de muziekkamer vindt een concert plaats. Door de openslaande deuren drijven flarden van pianomuziek en applaus naar het balkon waar ik me met mijn laptop heb verschanst. Het is zacht en bewolkt maar

Zo rond vieren neemt het lawaai van de middag langzaam af en daalt een aangename rust neer. De herrie van de stad voert alleen nog de boventoon voor hen die het ritme van de zonstilte

We verzamelen tijdschriften op ons toilet. Stapels oude nummers van Cosmopolitan, Elle, Jan, Hapinezz, Psychologie Magazine, Filosofie Magazine, Linda, Vriendin, Viva, Opzij en Esta vinden de weg naar de uitpuilende rieten mand in het kleinste