Mijn vakantie is in het water gevallen. Vergald door de stress die hoogtij viert sinds ik eind juli een brief van het UWV kreeg over een herkeuring voor de WIA. De onzekerheid die dat met zich meebrengt, vreet al mijn energie op. Mijn brein blijft bezig om mogelijke scenario’s te bedenken. Het laat zich niet stoppen. Het laat zich niet afleiden met films, boeken, muziek of podcasts.
Lees verder »
Een brief van het UWV met daarin het verzoek om herbeoordeling van mijn arbeidsongeschiktheid door Tentoo, een payroll bedrijf dat ik gebruikte als freelancer, zet alles weer op zijn kop. Gedaan is het met mijn gemoedsrust en met mijn nachtrust. Ik pieker erop los. Ik sta letterlijk stijf van de stress en mijn spierspanning is extreem. Ik barst om de haverklap in tranen uit. Ik ken te veel verhalen van andere autisten die door zo’n herbeoordeling hun WIA-uitkering kwijtraakten. Bovendien zijn mijn eigen ervaringen met het UWV ook niet goed.
Lees verder »
Ik zou wel van daken willen schreeuwen wat een openbaring de keto lifestyle voor mij is. Overgewicht achtervolgt me al vanaf kind af aan. Ik was altijd net even ronder en voller dan mijn leeftijdsgenoten, al was ik in die tijd echt niet dik. Maar ik voelde me te zwaar en buiten proportioneel omdat er altijd wel een volwassene was die mijn figuur negatief vergeleek met de spillepoten van het eigen nageslacht.
Lees verder »
Als kind deed ik het al. Iedere paar weken moest mijn kamer er aan geloven en richtte ik alles opnieuw in. Ik versleepte mijn meubels, reorganiseerde mijn boekenkast en vond een betere plek voor al mijn speelgoed en spullen. Niemand, ook ik zelf niet, had door dat er meer aan de hand was met mijn voortdurende veranderdrang. In mijn familie stond ik te boek als iemand die altijd bezig was het gezelliger te maken. Er werd gegrapt dat ik later vast iets in binnenhuisarchitectuur ging doen.
Lees verder »
In de tweede sessie van de module psycho-educatie van het Leo Kannerhuis gaf ik aan dat ik toch wel heel graag wat vlotter wil werken en dat ik iets aan mijn depressie wil doen. Die depressie is de reden waarom ik eind mei 2018 thuis kwam te zitten en in het diagnosetraject voor autisme belandde. Het duurde opnieuw ruim twee weken voor de behandelend psycholoog antwoordde. In een kort berichtje liet ze me weten dat ze pas na afloop van de psycho-educatie naar een behandelplan voor mijn depressie kan kijken. En sindsdien ben ik boos.
Lees verder »
In een medische beoordeling die ik vandaag van het UWV kreeg, staat een zinnetje dat me dwars zit. Omdat ik in een paar uur een boek uit kan lezen en omdat ik games speel, heb ik volgens hen geen concentratieproblemen. Daaruit blijkt maar eens weer hoe slecht autisme wordt begrepen.
Lees verder »
Ik ben begonnen met psycho-educatie. Ik doe dat grotendeels online want ik wil zo min mogelijk naar het Leo Kannerhuis. Als ik met tram ga, dan kom ik overprikkeld en geagiteerd aan. Op de fiets is al een tijd geen optie meer omdat ik mijn motoriek niet vertrouw, en het verkeer veel te onoverzichtelijk en chaotisch vind. Ik heb weinig zin om de statistieken over de gemiddelde levensverwachting van autisten te bevestigen. Voor de benenwagen is het te ver en een taxi kan ik me niet veroorloven. En dat is alleen nog maar de trip ernaar toe.
Lees verder »