Boeken

In een ruk uitgelezen want het was superherkenbaar. En daarna op mijn cadeau te geven-lijstje gezet. Het boek bevat veel informatie waarvan ik vind dat iedereen die een autist in zijn omgeving heeft, het moet weten.

Nooit gedacht dat ik mijn zomer door zou brengen met het lezen van een boek over fascisme. Het leest vlot, is de moeite zeker waard, en helaas ook een erg noodzakelijk boek. Madeleine Albright (Praag, 1937) was van 1997 tot 2001 als eerste vrouw minister van Buitenlandse Zaken in de regering van Bill Clinton. Daarnaast was ze lid van de Nationale Veiligheidsraad en ambassadeur voor de VS bij de Verenigde Naties.

Dit boek werd geroemd in recensies. En omdat ik voor mijn verjaardag van Nico Haasbroek een boekenbon had gekregen, ben ik naar Scheltema gewandeld om het te kopen. Helaas is dit een van die boeken die me maar niet in hun greep krijgen. Het tempo waarin het geschreven is, gecombineerd met de gezocht aandoende stijlbloempjes stoten mij als lezer af. Het voelt alsof de authenticiteit van het verhaal verstopt wordt achter taal in plaats van er door geopenbaard te worden.

Het essay Men Explain Things to Me was een feest van herkenning. Ik heb in mijn dagboek Giegels zelf dit onderwerp wel eens aangekaart maar kreeg daarop altijd zoveel boos commentaar, dat ik die stukken uiteindelijk allemaal achter slot en grendel heb gezet. Ik heb het boek in het Engels gekocht; de laatste jaren lees ik boeken vaak liever in hun moerstaal, aangenomen dat ik die taal beheers.

De eerste dag van het nieuwe jaar begint koud en grauw, en is perfect om eindelijk te beginnen aan dit boek dat al erg lang op mijn verlanglijstje stond. Oplevingen van het denken is het magnum opus van Martha Nussbaum. Dit meesterstuk is gewijd aan emoties.

Na ruim veertig jaar is het surrealistische kookboek van Salvador Dalí (1904-1989) opnieuw uitgegeven, in een prachtige Engelstalige editie van Taschen (in 1973 was het een Franstalige editie). Dankzij het grote formaat komen de foto’s en kunstwerken van Dali goed tot hun recht. Zo bewerkte hij lithografieën uit het ‘Livre de cuisine’ van Jules Gouffé uit 1867 (die bron wordt nergens genoemd) tot fascinerende en soms verontrustende nieuwe platen. De 136 gerechten zijn ingedeeld in tien hoofdstukken met de oorspronkelijke, Franse poëtische namen, zoals ‘Les “je mange GALA”‘ met lustopwekkende recepten (Gala was Dali’s echtgenote). Dali opent zijn boek met

2666 hoort beslist thuis in mijn top 10 van meest favoriete boeken ooit. Mijn enige bezwaar is dat de hardcover erg zwaar is, en als ik het de volgende keer ga herlezen dan koop ik de e-versie er naast.