18 december 2005 – Brief aan een vriend Over de zin en de onzin van een sadomasochistische relatie Lieve, Het is goed dat je niet bent blijven plakken, wat ik natuurlijk weer wel deed. Want zoals je al verwachtte, werd het weer erg laat, of vroeg, zo je wilt. Het nachtcafe, gezellig warm gehuld in kitscherige kerstversiering, bleef notabene veel…
In de novemberkou heb ik zo tegen het ochtendgloren weer eens een pittige monoloog tegen het universum, de Goden en voor de zekerheid tegen alles en iedereen die verantwoordelijk is voor de zin en de onzin van het bestaan afgestoken. En met mijn favoriete merel beraadgeslaagd. Soms vrees ik dat een of andere booswicht een vloek over me heeft uitgesproken….
Ik herken hem aan zijn manier van fietsen. Door zijn bruine jasje en zijn rugzak weet ik zeker dat hij het is. Ik zou de achterkant van zijn hoofd en lijf overal herkennen. Ik heb hem veel te vaak van die kant gezien. Hij weet niet dat ik hier zit en hem voorbij zie gaan. In zijn tas zit vast…
