Voorzichtig leg ik de telefoon neer. Haast als een ritueel. Patstelling is misschien wel de beste manier om deze situatie te omschrijven. We weten geen van tweeen meer wat te zeggen of te doen. Ik wil niet dat het hier en nu eindigt. Hij zegt het niet met zoveel woorden maar ik geloof dat hij er net zo over denkt….
De wekker maakt een hoop kabaal op een onmogelijk vroeg tijdstip. Nog geen zes uur is het. We kreunen gelijktijdig en zoeken elkaar in een omhelzing. Dan zwaait hij zijn benen uit het bed en mompelt iets over de oven aanzetten en opblaasbroodjes maken. Of ik thee of koffie wil? Ik zucht en nestel me nog maar eens onder het…
In het holst van de nacht begin ik te piepen. In de schermer toestand van niet slapen en niet waken voel ik hoe zijn warme handen voorzichtig de touwen van mijn enkel boeien losmaken. Zijn fluisterende stem valt als een warme, kalmerende deken om me heen en ik zink weer weg naar dromenland, de angstige droom al weer vergeten. Ergens…
