GigiDe dag kriekt nog nauwelijks als ik al naast mijn bed sta. Voor het slaapkamerraam rek en strek ik, geeuw de laatste slaap uit mijn lijf. In de verte staat een paard nog te dromen, het hoofd licht gebogen, de hals ontspannen. De scholeksters zijn al uit de veren, en de zwaluwen kondigen in hun hoge vlucht een mooie dag aan. Achterin het weiland huppelt een eenzame haas. Zijn speelkameraadjes liggen zo te zien nog op een lang oor. Ik ben hier op het eiland net zo thuis als in de stad.
Beneden vul ik op de automatische piloot de koffiemachine. Gooi de terrasdeur wagenwijd open, geniet even van de frisse ochtendlucht op mijn blote huid voor ik me in mijn oversized, witte badjas hul. Net als in Amsterdam heb ik hier op Terschelling zo mijn rituelen en vaste gewoontes. Mijn eerste beker koffie met opgeklopte, warme sojamelk neem ik mee naar buiten. Mijn uitzicht strekt zich uit tot aan de dijk. Rond het eiland hangt nog die mysterieuze, witgrauwe zeenevel. Wat later komt een musje me gezelschap houden en springfladdert onvervaard over de picknicktafel richting de halve boterham met eilander geitenkaas en Italiaanse tomaatjes, die ik niet meer op kan. Ik weet dat ik hem niet zou moeten voeren: de in Amsterdam bijna uitgestorven mus die alleen in Artis nog veelvuldig voorkomt, wordt op Terschelling eerder als een plaag dan als een zeldzame, te koesteren soort gezien. Maar evengoed laat ik het parmantige, vriendelijke vogeltje alleen met de restanten van mijn ontbijt als ik ga douchen, en vraag me grinnikend af hoeveel vriendjes hij voor deze feestmaaltijd uit zal nodigen. <br>Onder de hete stralen besluit ik Brida, de nieuwste roman van Paulo Coelho, mijn bikini en badhanddoek dadelijk in mijn fietstassen te stoppen, en een tochtje naar het strand te maken. Lekker beschut achter het glas en uit de wind naar de zee kijken, terwijl de zon zijn best doet de wolken te verjagen, en wie weet wat later vandaag nog even een paar uurtjes bakken en misschien zelfs zwemmen. En lunchen, want hoewel ik pas een, voor mij als stadse nietontbijter, ongekend grote maaltijd van anderhalve boterham, een gekookt kakelvers eitje van de hier rondscharrelende kippen, drie bakken koffie, een halve liter water, een bekertje vruchtenyoghurt en een flesje Knorr Vie op heb, rommelt het alweer zachtjes in mijn maag. Zeelucht, wat ik u brom!
