Chocolade Kikkers

Ik heb me bezondigd aan Harry Potter Chocolade Kikkers. Ik ben niet tegen hun aanblik in de groentelade van de koelkast bestand, nu het weer bijna die tijd van de maand is. Ik heb iedere kikker die ik verorberde weggespoeld met een extra liter bronwater. Ik hoop dat het een beetje compenseert. Maar dat zal wel niet. Best wel raar, dat ik er alleen in de dagen voor mijn menstruatie moeite mee heb, om zoet en vet niet aan te raken, terwijl ik er de rest van de tijd nauwelijks aan denk. Er is maar ��n oplossing voor; niet meer in huis halen. Ik ben toch te lui om er voor de deur uit te gaan, als ik trek krijg. Pech voor de drie J-tjes, maar beter voor mij.

Rond nieuwe maan kreeg ik een paar onverwachte en onplezierige rekeningen. Eentje van de NS voor mijn voordeelurenkaart. Ze beweren voor 2001 geen betaling te hebben ontvangen, maar ik weet pertinent zeker van wel, omdat die rekening me door Amsterdam heeft achtervolgt, omdat ik steeds verhuisde, en ik uiteindelijk het incassobureau op mijn dak kreeg, omdat ik niet wist, dat ik een doorlopend abonnement had. Het vervelende van dit soort zaken is, dat de bewijslast bij mij ligt, en de bankafschriften van die periode natuurlijk begraven zijn in een doos in de opslag. Ik heb ze allemaal opnieuw aangevraagd. Mijn lidmaatschap ga ik in ieder geval opzeggen.

Het goede nieuws is, dat ik nog van verschillende kanten geld te goed heb. Dat geld kan ik goed gebruiken, want binnenkort moet ik weer verhuizen. HKB komt ergens in september terug en wil uiterlijk per 1 oktober zijn huis weer ter beschikking hebben. Ik had nog even de hoop, dat hij verschrikkelijk gelukkig zou worden in Australi�, zodat ik hier kon blijven, maar er ligt dus iets anders voor me in het verschiet. Ik hoop zo dat ik nu eens iets vind met een huurcontract op mijn naam, want ik word erg moe van zonder echte basis zijn, en nooit eens mijn eigen stempel op een huis te kunnen drukken. Ik wil leuke kleurtjes, een mooie vloer, gezellig, licht en ruim, mijn kasten en al mijn boeken weer om me heen, al die spullen, die ik in drie jaren niet meer heb gezien, uitpakken als was het Sinterklaas. Zekerheidshalve heb ik mijn Staatslot op mijn altaar gelegd en een talisman gemaakt. Wie weet win ik een beetje geld, of liever nog, een beetje veel geld. Zou het niet geweldig zijn om een huis in de Jordaan te kunnen kopen en helemaal te kunnen renoveren en in te richten?

Van TdL heb ik niets meer gehoord. Ik heb ook niet veel meer aan hem gedacht, en slechts een kaartje op de bus gedaan, waarop ik schreef, dat we de seks maar moesten vergeten en platonisch verder gaan. Hoe meer ik over die nacht nadacht, hoe beroerder ik me er onder voel. In de toekomst is het dus echt niet na drie dates. Mooi niet. Er is wel iets te zeggen voor de ouderwetse manier hoor, want tjonge, wat een verwarrende en gecompliceerde bedoening is mijn liefdeleven, voor zover �berhaupt aanwezig.

Zijn antwoord op mijn kaartje was stilte tot dusver, terwijl hij het al wel zo ongeveer een week heeft. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken. Het komt een beetje over, alsof hij me helemaal heeft afgeschreven, toen de seks haast incestueus aanvoelde, nu ja, voor mij dan toen ik er echt over na begon te denken. Mannen! Ik geloof niet dat ik ze ooit ga begrijpen, en misschien moet ik daar de Godin maar voor bedanken.

Het stomme is dat mijn gedachten nu af en toe natuurlijk toch weer naar TZ glippen met een heimelijke verzuchting. En toch is nog eens zo verschrikkelijk, onstuimig, allesoverheersend verliefd worden ook een afschrikwekkend toekomstbeeld. Af en toe gluur ik door een kiertje van de deur van mijn rariteitenkabinet naar de achterkant van zijn foto�s, maar oppakken doe ik ze niet. Het deurtje krijgt wel eens een hardere duw, dan het verdient. Dat wel.

Ik weet ook niet zo goed, wat ik met mijn leven wil gaan doen. Ik heb het erg naar mijn zin momenteel, met af en toe een paar uurtjes vrijwillig in de winkel helpen, nu en dan een klein designklusje voor de studio en verder vooral veel lezen, in de zon zitten en van de buitenlucht genieten, en met allerlei mensen kletsen. Ik heb eigenlijk momenteel helemaal geen zin om me weer te concentreren op een nieuwe baan, en alle dagen achter de computer is nu ook niet direct erg gezond. Ik sta dus weer eens op een kruispunt, en ik kan de richtingaanwijzers nog niet lezen. Zonder eigen plek zijn, helpt trouwens ook niet mee. Ik voel me af en toe nog wel eens �Remy� maar meestal verbaast het me vooral hoe goed ik er mee kan omgaan de laatste tijd. Ik weet het gewoon allemaal even niet momenteel en soms lijkt het me erg prettig om iemand te hebben, met wie ik dit soort zorgen kan delen. Dan houd ik me alle slechte relaties maar voor ogen, en vertel mezelf, dat ik mezelf nu ten minste onverdeelde aandacht kan geven, en dat is in het verleden wel eens anders geweest.

Ik heb me aangemeld als vrijwilliger bij www.africa-expedition.org Ik kreeg de oproep via een uitzendburo voor schrijvers en journalisten, en het lijkt me een nobel streven waar ik me best voor in wil zetten. Maar eens zien of ze me daar kunnen gebruiken.

Ik zie weer dagelijks witte nachtvlinders. Gisteren brandde ik salie, basilicum en oregano op een kooltje op het balkon, en prompt verscheen er weer zo�n vrolijk dansend schepseltje. Ze staan voor vernieuwing en creativiteit. Iets minder geslaagd vind ik het, dat ik steeds maar een kraai in de tuin hoor krassen. Dat is de boodschapper tussen de Goden en de mensen, en ook wel eens de brenger van de dood. Iets waar ik veel mee bezig ben, de laatste tijd. Misschien is dat normaal op je twee�ndertigste, maar dat lijkt me toch ook weer een beetje maf. Ik word volgens mij geacht om in de bloei van mijn leven te zijn, maar het voelt veel vaker als het najaar. Mijn moeder verzuchtte vroeger, toen ik nog een kind was, al regelmatig dat ik te veel nadacht, en misschien had ze wel gelijk. Stel je voor, dat je hersens �op� gebruikt kunnen worden. Neemt niet weg, dat ik af en toe vraagstukken probeer op te lossen als aan wie ik mijn kookboeken en aan wie ik mijn glazen bol na zal laten. Meestal komt zoiets op, als ik aan het koken ben. In bed ben ik vooral huizen aan het inrichten en aan het verbouwen, en op het balkon droom ik weg in de gouden wolken die voorbij schieten.