december 2002

De zon begon te schijnen terwijl ik bezig was om een E-mail van MR te beantwoorden. Ik heb het beschouwd als een teken van hogerhand dat het een goed idee was om schoon schip te maken met zowel MR als JT en rond lunchtijd had ik naar alle twee een brief verzonden. Nu voel ik me vrij. En opgelucht. Een tikkeltje verdrietig en alleen misschien. Het wringt wel een beetje dat ik juist vandaag knopen heb doorgehakt en de banden heb verbroken. Het is moeilijk om helemaal los te komen van het idee dat mensen op feestdagen als Kerst en

MR is gisteravond weggegaan en is vergeten om zijn emailbox hier af te sluiten. Ik ontdekte het pas vanochtend, toen ik nauwelijks wakker achter de computer ging zitten en per abuis op het verkeerde emailicoontje klikte. Natuurlijk viel ik met mijn neus in de boter en midden in een bericht van de oudere vrouw in een andere stad aan wie ik zo’n hekel heb en waarmee hij nog steeds contact onderhoudt. Zo kwam ik er achter dat hij op Tweede Kerstdag waarschijnlijk de kliekjes van Eerste Kerstdag bij mij zal eten, omdat hij geen geld heeft om haar uit te

Het is bijna Sinterklaas. En op de een of andere manier kom ik telkens weer winkels uit met presentjes, terwijl ik helemaal geen Sinterklaas vier. Maar als ik iets zie wat precies bij JRR past, wanneer ik een boek tegenkom waarvan ik meen dat JOR het graag zou hebben of wanneer ik een spel zie, waar kleine JN dol op zou zijn, dan kan ik me niet bedwingen. Sinterklaas is een goed excuus om cadeaus te kopen. En ik schep er veel behagen in, om leuke dingen voor anderen te kopen. Gisteravond heb ik de knoop doorgehakt, en heb ik