GigiHet is bijna Sinterklaas. En op de een of andere manier kom ik telkens weer winkels uit met presentjes, terwijl ik helemaal geen Sinterklaas vier. Maar als ik iets zie wat precies bij JRR past, wanneer ik een boek tegenkom waarvan ik meen dat JOR het graag zou hebben of wanneer ik een spel zie, waar kleine JN dol op zou zijn, dan kan ik me niet bedwingen. Sinterklaas is een goed excuus om cadeaus te kopen. En ik schep er veel behagen in, om leuke dingen voor anderen te kopen.
Gisteravond heb ik de knoop doorgehakt, en heb ik na maanden aarzelen en me bedenken, toch een nieuwe computer besteld. Mijn huidige machine is tweedehands en heb ik al bijna vijf jaar. En hoewel de machine nog steeds prima werkt, is het een traag beestje en eigenlijk totaal niet geschikt om op te ontwerpen en om websites op te bouwen. De computer heeft een hard disk van 4 gieg en een intern geheugen van 64 mb. Het nieuwe racemonster heeft 30 gieg en 512 mb RAM. Met een beetje geluk wordt de computer nog voor de kerstvakantie afgeleverd.
Want ja, ik heb kerstvakantie. Ergens in de helft van november kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek in verband met een vacature als office manager. Het bedrijf bood een geweldig salaris, meer dan ik ooit heb verdiend, en bijna een derde meer dan wat ik als webdesigner bij de studio verdiende, en dus heb ik de baan geaccepteerd. Inmiddels ga ik weer dagelijks op de fiets naar kantoor en tot dusver bevalt het me prima. Bovendien mag ik de website voor het bedrijf bouwen.
Er gebeuren geen grootse of dramatische dingen meer. Of misschien heb ik geleerd om anders tegen de gebeurtenissen in mijn leven aan te kijken. Er is een zekere emotionele afstand in de manier waarop ik de zaken bezie. Soms schiet ik nog wel eens uit mijn slof, maar zelfs de momenten van boosheid of teleurstelling zijn niet meer dan een schouderophalen. Ik ben erg tevreden met mijn leven, ik kan niet anders beweren.
MR en ik zien elkaar nog steeds veel, hoewel onze ontmoetingen nu meer in het weekend plaats vinden, omdat ik tijdens kantoordagen vroeg op moet, en daarom ook vroeg naar bed ga. Bovendien heb ik geen zin in afleiding van mijn dagelijkse bezigheden, en vind ik het heerlijk om �s avonds thuis mijn eigen ding te doen, zonder gestoord te worden.
Soms verlang ik naar een heftige verliefdheid. Naar iemand anders, iemand nieuw en spannend in mijn leven. Maar ik ga niet opzoek, en zelfs wanneer er zich, zoals een poosje geleden, ineens iemand aandient, die ik meer dan gewoon leuk vind, dan regelt mijn verstand eerst alle zaken. Het is net alsof ik niet meer zomaar verliefd kan worden. Alsof er eerst allerlei randvoorwaarden afgevinkt moeten worden, voordat ik in staat ben om mijn emoties de vrije loop te laten. En als er te veel kruisjes in dat rijtje komen te staan, dan laat ik de gedachte aan een mogelijke verliefdheid gewoon weer los. D�t is in mijn beleving geen verliefdheid, en dus kom ik tot de conclusie dat er ��n van de volgende zaken aan de hand is. Ofwel ik kan niet meer verliefd worden, ofwel ik ben gewoon al heel lang niet verliefd geweest.
Er is ook weinig meer om over te schrijven. Ik heb mezelf goed leren kennen tijdens de afgelopen jaren dat ik in dit dagboek heb geschreven. Ik voel steeds minder vaak de aandrang om mijn virtuele pen op te pakken, en misschien moet ik binnenkort tot de conclusie komen, dat ik dit dagboek moet beeindigen. Het is niet dat ik verwacht, dat ik mezelf nooit meer voor verrassingen zal zetten als het over het Leven en de Liefde gaat, of dat ik denk dat ik, nu ik een evenwicht heb gevonden, ik altijd in staat zal zijn om de weegschaal in balans te houden. Maar ik heb heel sterk het gevoel dat de grote analyse van het zelf achter de rug is. De psychiater die ik een paar maanden geleden consulteerde gaf het al aan. Toen ben ik daar heel erg van geschrokken, maar nu denk ik, dat ze iets bevestigde wat ik wel wist maar niet durfde te geloven.
