GigiEen brief van het UWV met daarin het verzoek om herbeoordeling van mijn arbeidsongeschiktheid door Tentoo, een payroll bedrijf dat ik gebruikte als freelancer, zet alles weer op zijn kop. Gedaan is het met mijn gemoedsrust en met mijn nachtrust. Ik pieker erop los. Ik sta letterlijk stijf van de stress en mijn spierspanning is extreem. Ik barst om de haverklap in tranen uit. Ik ken te veel verhalen van andere autisten die door zo’n herbeoordeling hun WIA-uitkering kwijtraakten. Bovendien zijn mijn eigen ervaringen met het UWV ook niet erg goed.
Toen ik mei 2019 een jaar ziek thuis zat met een depressie en op de wachtlijst stond voor de officiële diagnose autisme, besloot een bedrijfsarts dat ik wel weer aan het werk kon. Mijn ziektewet-uitkering werd stopgezet, recht op WW had ik niet en dus kon ik linea recta naar de bijstand.
Ik heb met hulp van Sociaal verhaal bezwaar ingediend tegen dat besluit. Het UWV stelde de hoorzitting een paar keer uit en uiteindelijk vond het pas plaats in februari 2020, ruim 8 maanden later. Mijn bezwaar werd toegekend en mijn ziektewet-uitkering met terugwerkende kracht uitbetaald. Het UWV verrekende mijn toen onterecht gekregen bijstand met de Gemeente Amsterdam maar vergat mij te vertellen dat ze niet met terugwerkende kracht afdracht aan de Belastingdienst deden.
Dramatische gevolgen
Een groot deel van mijn ziektewet-uitkering over 2019 werd daardoor bij mijn inkomen over 2020 opgeteld. Maar daar kwam ik pas achter lang nadat ik het grootste deel van die nabetaling al had gebruikt om schulden aan de Belastingdienst (uit de tijd dat ik als ZZP’er werkte en het niet meer rooide) af te betalen. Het had voor mij dramatische gevolgen.
Ik moest mijn toeslagen over 2020 terugbetalen omdat mijn inkomen fictief te hoog was. In plaats van geld terug te krijgen na mijn aangifte inkomstenbelasting 2020, moest ik een fors bedrag IB terug betalen aan de Belastingdienst. De kwijtschelding die ik daarvoor aanvroeg, werd afgewezen. En doordat mijn inkomen op papier te hoog was, kreeg ik ook geen kwijtschelding voor de Gemeentelijke- en Waterschapsbelasting.
Mijn vakantiegeld van dit jaar kon ik dan ook volledig inleveren bij de Belastingdienst en wat er op mijn spaarrekening stond bovendien. Die nu lege bankrekening zorgt voor heel veel extra stress. Ik kom namelijk net rond van mijn WIA en wat ik bijverdien met mijn baan. Ik kan mijn vaste lasten, verzekeringen en boodschappen betalen. Ik probeer een paar tientjes per maand te sparen maar dat lukt vaker niet dan wel. Meestal zijn er wel extra kosten waaraan het opgaat. Mijn budget, dat ik nauwgezet bijhoud in een Excelsheet, is zo krap dat ik niet eens een terrasje of een bioscoopje kan pikken al zou ik het willen.
Vakantiegeld als buffer
Mijn vakantiegeld gebruik ik altijd als extra potje voor onvoorziene zaken. Daaruit betaal ik rekeningen die eens per jaar komen, de vervanging van een kapot apparaat en soms wat kleding. Ik probeer te sparen voor de tandarts, waar ik al veel te lang niet ben geweest. Maar bovenal is dat bescheiden potje geld mijn vangnet. De wetenschap dat ik een tegenvaller kan opvangen, zorgt voor heel veel rust. Gemoedsrust die ik nu niet meer heb en waar ik nog tot het volgende vakantiegeld in mei 2023 op moet wachten.
En nu dus die herbeoordeling. Ik raak in paniek als ik eraan denk dat ik mijn WIA-uitkering kwijt kan raken. Het lukt me nu al amper om 16 uur per week werk vol te houden. Ik ben drie tot vier ochtenden per week vanuit huis aan het werk. Als ik klaar ben dan kruip ik onder mijn verzwaringsdeken met een boek of een serie om te ontprikkelen. Ik sta iedere dag om vijf uur op en ga rond negenen naar bed. Mijn vrije dagen heb ik hard nodig om mijn energie weer op te laden voor het werk. Die breng ik door in mijn eentje omdat ik sociale interactie naast het werk gewoon niet trek. Ik plan iedere zes tot acht weken een week vrij in als extra rusttijd zodat ik niet weer over mijn grenzen ga en opnieuw in een depressie beland.
Zonder WIA moet ik ofwel fulltime gaan werken wat ik absoluut niet kan of ben ik aangewezen op de bijstand waarbij ik dus niet mag werken of alles wat ik verdien kan inleveren. En als arbeidsongeschikte onder die ellendige, mensonterende participatiewet val.
