Het voelt nog steeds alsof ik achter glas leef. Ik ben een paar uur geleden opgestaan na meer dan negen uur slaap, alleen onderbroken door een plaspauze. Een grote kop koffie en een ontbijt later, ben ik nog steeds net zo duf als toen ik uit bed stapte.
Ik experimenteer momenteel met supplementen tegen overgangsklachten die op mijn hormonen en gemoedstoestand werken. Ik ben vorige week overgestapt van een capsule met alleen maca naar eentje waarin naast maca ook ashwagandha, zilverkaars en Pycnogenol, een extract uit pijnboomschors zit. Ik neem maar de helft van de aanbevolen dagelijkse dosering en toch slaap ik als een blok.
Ik sliep ook al een stuk beter op alleen maca, maar de toevoeging van ashwagandha werkt volgens mij als een soort antidepressiva. Ik ben zeker veel meer ontspannen dan gewoonlijk. Maar ik geeuw me ook het grootste deel van de dag door, en ik kan nauwelijks bij mijn gevoelens of mijn woorden. Het doet me nog het meest denken aan de jaren dat ik de anticonceptiepil gebruikte. Toen ik daarmee stopte, ging er letterlijk een nieuwe wereld voor me open.
Er zit niets anders op dan er mee te stoppen en te kijken wat er dan gebeurt met mijn nachtrust en opvliegers. Het is sowieso niet mijn bedoeling om dit soort supplementen permanent te gebruiken, en dat wordt in de onderzoeken die ik heb gelezen ook niet aangeraden, dus ik beschouw dit maar als het einde van de kuur.