Gigi‘Laat maar horen, je bent altijd welkom’, appte ik aan mijn zusje toen ze vorige week maandag vroeg of zij en haar nieuwe partner langs konden komen voor koffie, als ze het allemaal in konden passen in het familiebezoek aan zijn kant en hun daaruit voortvloeiende weekendje aan de kust. Ik bedoelde daarmee, laat me weten wat je plannen zijn. Zij dacht als we wel naar Amsterdam komen, geef ik een seintje. En zo kwam het dat ik de hele week in afwachting van dat mogelijke bezoek, bezig was om alle puntjes op de I te zetten in mijn huishouding.
Bij Ikea bestelde ik toch maar dat bijzettafeltje voor bij de bank zodat ze hun koffiebekers kwijt konden. Koffiezetten voor drie personen in mijn kleine percolator zou in etapes moeten, en dus kwam er via bol een grotere waarmee ik het in een keer voor ons allemaal kan maken. Die moest ook worden getest, en dus ik dronk een dag 1 verse en 2 in de magnetron opgewarmde bekers koffie. De badkamer kreeg een extra goede sopbeurt en op zaterdag en op zondag poetste ik het toilet nog eens extra. Uiteraard depte ik de wasbak en poetste ik de kraan na ieder gebruik.
In die week zijn alle keukenkastjes afgenomen. De curver bakken waarin ik mijn voorraad boodschappen bewaar, opnieuw geordend. Al mijn kaarsenhouders en andere prularia hebben een rondje in de vaatwasser gedaan. De swiffer is in alle hoeken, gaten en over alle plinten en kozijnen geweest. Gevolgd door eerst een sloffe, en daarna een droge doek. De robotstofzuiger heeft versterking van mijn gewone gekregen, en ook de stoomreiniger heeft actie gezien. De was heb ik zo gepland dat ik het droogrek op vrijdag leeg kon halen en opbergen. Het aanrecht bleef de hele week keurig schoon. Ik verzekerde mezelf ervan dat alles in huis op de juiste plek stond en de planten bewaterd en keurig in gelid. Ik testte mijn Scentchips voor de lekkerste geur. De schalen met kaarsen heb ik voorzien van de kerstpotpoeri en dennenappels, en voor het raam heb ik mijn kerstster en de slingers met dennenappels en houten kerstfiguren opgehangen.
Mijn kleding voor het weekend was al dagen van te voren uitgezocht. Ik heb mijn haren geverfd en geknipt. Ik douchte en waste mijn haren zowel op zaterdag- als op zondagmorgen en was beide ochtenden voor negenen al aangekleed, opgepoetst en voorzien van een bescheiden vleugje parfum. Maar van mijn zusje hoorde ik niets. Toen ik eindelijk aan het eind van de zondagmiddag appte dat ik aannam dat ze niet meer kwam en het wel aardig had gevonden als ze me haar plannen had laten weten, kreeg ik verschrikt antwoord dat ze allang weer thuis was en had begrepen dat ze me het zou laten weten als ze wel kwam.
Het is een typisch voorbeeld hoe het tussen mij en anderen misgaat in de communicatie. Ik probeer me altijd zo flexibel mogelijk op te stellen en biedt dan blijkbaar zoveel ruimte dat het lijkt alsof het me niet uitmaakt hoe ik word behandeld. De lijst van verjaardagsfuiven waar bijna niemand kwam opdagen, etentjes die verpieterden omdat genodigden veel te laat kwamen, afspraken buiten de deur waar ik voor Jan met de korte achternaam naar toe ging en de misschien wel, misschien niet-afspraken is eindeloos. Sinds mijn diagnose weet ik dat ik het aan mijn autisme moet wijten maar hoe ik het moet veranderen, is een puzzel waarvan ik nog steeds stukjes mis.
