GigiIk ben wakker geworden van de vrachtwagen van de gemeentereiniging die in alle vroegte achteruit en al piepend mijn smalle straat in reed om met veel kabaal de glascontainers van het restaurant aan de overkant te legen. Nu heb ik de mist van diepe, te vroeg afgebroken slaap in mijn hoofd.
Sinds ik een nieuw supplement tegen overgangsklachten slik, slaap ik veel dieper en langer. Ik neem maar een van de twee voorgeschreven capsules want mijn lijf heeft de neiging anders, en meestal heftiger, te reageren dan dat van de doorsnee gebruiker. En dit is slaapnevel, geen autistische breinmist door overprikkeling. Het verschuiven van het inname moment van het middag- naar het avondeten beschouw ik als een mislukt en terug te draaien experiment.
Ondertussen kan ik voorlopig niet bij mijn emoties. Misschien is dat wel even goed. Voor me ligt de taak om ruim vijftig jaar aan herinneringen, die door mijn diagnose in een heel ander licht zijn komen te staan, opnieuw een plek te geven. Net toen ik dacht te weten wie ik was, werd ik min of meer van mijn identiteit beroofd.
