GigiBijna was het gelukt. Een jaar zonder menstruatie, en daarmee mijn officiële toetreding tot de menopauze. Maar afgelopen weekend kreeg ik er dan toch weer eentje. Toegegeven, het bloedige gebeuren was verwaarloosbaar en duurde een paar uur en twee verbandjes. Ik zou er niet van wakker liggen als ik daarnaast niet ook alle mij bekende symptomen ten toon spreidde. Onrustige en zware benen (behandeld met magnesiumolie), behoefte aan chocolade (gedempt met Oppo Brothers ijs) en een pesthumeur (aanhoudend want niemand om het op bot te vieren).
Ik werd op mijn twaalfde voor het eerst ongesteld, en zolang wil ik er ook al dolgraag voorgoed van af. Ik wist toen al heel zeker dat ik nooit kinderen wilde, en ben daar mijn hele leven om uitgelachen en denigrerend over toegesproken. Ik wilde lezen, schrijven en zo min mogelijk gezeur aan mijn kop. Dat is in essentie nooit veranderd, en ik heb tot op de dag van vandaag geen idee waarom mij dat geen ‘echte’ vrouw maakt. Ik heb het hele concept van een biologische klok die je vroeg of laat dusdanig in zijn greep krijgt dat je wel moet baren altijd absurd gevonden in een eeuw en een land waar anticonceptie vrij voor handen is en daarmee het moederschap een weloverwogen keuze.
Eén keer heb ik getwijfeld. Na een ongelukje met Mars, mijn gekke dode vriendje. Ik heb daarna de morning-afterpil gehaald en genomen, maar dat was geen makkelijk en een nogal tranenrijk besluit. Tot ik me realiseerde dat alles in mij dat vast wilde houden aan een mogelijke liefdesbaby, vooral voortkwam uit de endorfine rush. En dat een paar weken dolle verliefdheid geen basis was voor zo’n groots maar vooral levenslang avontuur.
Toen hij overleed heb ik mezelf die keuze nog lang kwalijk genomen. Maar goed, ik vond mezelf in mijn rouw sowieso schuldig aan van alles en nog wat waarop ik met de beste wil van de wereld geen enkele controle had kunnen uitoefenen. Want twintig jaar geleden was ik in Amsterdam toen hij in Thailand met zijn vrienden een broodje kip at, vroeg wie er een biertje wilde, een koelkast opentrok terwijl hij met zijn blote voeten in een plas water stond en werd geëlektrocuteerd.
