200% beter

23 mei 2002
3 minuten leestijd
513 gelezen

Hij schoof naast me aan de tafel, waar ik was neergestreken met een koffie verkeerd. Met zijn benen tegen de mijne, begon hij honderduit te kletsen. Alsof we elkaar al heel lang kenden. Het was een ontmoeting tussen twee volslagen vreemden. Uiteindelijk ging het cafe dicht. Hij woonde dichtbij, en nodigde mij en de drie andere mensen in ons gezelschap, uit voor nog meer drankjes en muziek in zijn huis. Toen de zon begon op te komen, gaf ik er de brui aan en heb ik me door een taxi thuis laten brengen. Ruim zestien uur nadat ik de deur uit was gegaan voor koffie, zon en gezelschap. Het was een wonderlijke avond met wonderlijke maar oh zo prettige ontmoetingen.

 

De volgende dag ben ik terug gegaan. Onderweg naar de Noordermarkt, waar ik meer kruidenplanten wilde kopen voor mijn balcontuin, heb ik een kaartje door de brievenbus gedaan, met daarop een bedankje en mijn adresgegevens geschreven, want de verzoeken daarom had ik langs me heen laten glijden. Met opzet, omdat ik in nuchtere staat wilde overdenken, of ik het echt een bijzondere ontmoeting had gevonden, of dat ik me in de geest van het moment had laten meeslepen.

 

Hij belde op dinsdagavond. Zo’n gesprek waar je voortdurend van het onderwerp afdwaalt, en steeds meer dingen bedenkt, die je pers� moet zeggen. Maar na een uurtje of zo, slaagden we er toch in, om een datum te prikken. Volgende week komt hij bij mij eten. En ik ga Thais koken. Sinds ik ontdekte dat het hele lekkere en hele lichte maaltijden zijn, en heel snel en eenvoudig te bereiden, ben ik verslingerd geraakt aan Thais kokkerellen. Ik heb al een aantal dagen achtereen voor mezelf gekookt en de toko�s rond de Albert Cuyp krijgen weer een regelmatige klant aan mij. Er zijn er veel in mijn buurt, en allemaal met een groot assortiment.

 

Ik voel me nog steeds heel lekker in mijn vel. Sinds ik vlees en suiker heb verbannen, gaat me wel 200% beter. Ik heb veel meer energie, en voel me veel lichter. Niet letterlijk natuurlijk, hoewel ik moet zeggen dat ik me ook weer veel fijner in mijn vel voel. Misschien is het verbeelding, maar ik heb het idee, dat mijn gezicht en mijn huid er veel gezonder uit zien, en het stukje pafferigheid, dat ik de laatste weken zo verafschuwde in mijn uiterlijk, is weer helemaal weg. Gelukkig maar! Als ik nu ook nog zonder de pijn in mijn rug en schouders zou zijn�

 

Ik ben aangenomen in De Roos. Als vrijwillige invalkracht voor de winkel. In de praktijk komt dat neer op nu en dan een paar uurtjes in de winkel werken en boeken, edelstenen, tarot en andere esoterische artikelen verkopen, en vooral, lekker grasduinen tussen de boeken. Ze zijn een poosje geleden verhuisd, en hebben nu een pand betrokken dat direct aan het Vondelpark grenst. Ik kan er naar toe wandelen, maar sinds gisteren, toen HV een deel van mijn vakantiegeld stortte, ook naar toe fietsen. Want ik ben weer de gelukkige bezitter van een fiets. Ik heb nog een fiets gekocht aan sloten. Na vier fietsen verder te zijn in Amsterdam, heb ik besloten fors te investeren in het sluitwerk.

 

SB heeft me vanavond alvast maar een uurtje ingewerkt. Ze belde om te vragen of ik zin had om haar gezelschap te houden in de winkel. Het zal wel even duren, voordat ik goed bekend raak met de boeken, want het zijn er heel veel, en over tal van verschillende onderwerpen die me aanspreken. Het liefst las ik ze allemaal.

 

Morgenavond komen er drie collega heksen eten. Ik moet het menu nog even samenstellen, en morgenmiddag op de markt wat verse producten kopen. We gaan samen een soort van heksencaf� in Amsterdam organiseren op wekelijkse basis in het Vondelpark, en dat gaan we voorbespreken.

 

Ik probeer JT al een dag of tien aan de telefoon te krijgen, maar ik krijg of de voicemail of een in gesprek toon. Ze beantwoordt de berichten die ik achterlaat niet, en ik begin me af te vragen, of er iets aan de hand is, en of ik misschien iets heb gedaan of gezegd, dat verkeerd gevallen is. Ik kan alleen helemaal niets bedenken. Het zit me danig dwars, en ik probeer om niet op voorhand al boos te worden en af te wachten met iets voelen of vinden, tot ik heb gehoord wat er aan de hand is. Maar makkelijk is het niet.

 

Meest gelezen

DigiGigi
Vorig artikel

Stroomstootjes

DigiGigi
Volgend artikel

Niet meer kwijt