2005

18 december 2005 – Brief aan een vriend Over de zin en de onzin van een sadomasochistische relatie Lieve, Het is goed dat je niet bent blijven plakken, wat ik natuurlijk weer wel deed. Want

In de novemberkou heb ik zo tegen het ochtendgloren weer eens een pittige monoloog tegen het universum, de Goden en voor de zekerheid tegen alles en iedereen die verantwoordelijk is voor de zin en de

Ik herken hem aan zijn manier van fietsen. Door zijn bruine jasje en zijn rugzak weet ik zeker dat hij het is. Ik zou de achterkant van zijn hoofd en lijf overal herkennen. Ik heb

“Herinneringen zijn iets geks.” Dat was mijn eerste, bewuste gedachte toen ik vanochtend wakker werd. Nickie, de huiskat, lag in zijn volle lengte uitgestrekt naast me op het hoofdkussen. Nog eerder dan ik me afvroeg

Lieve Mars, Het is nu twee jaar geleden dat we elkaar ontmoetten. Zonder dat ik op de kalender hoef te kijken en zonder dat ik er ook maar een bewuste gedachte aan hoef te wijden,

Op mijn bureau staat een wekkertje. De secondewijzer tikt zacht en het klokje wekt me ’s morgens me lieflijke vogelgeluiden. Het is roze en een beetje kitsch en in geen enkel opzicht eng behalve dan

Ik ben bezig met een experiment. Het is begonnen tijdens Oerol waar ik me vrij voelde, heel gemakkelijk contacten legde en waar ik merkte hoe heerlijk het is om maar een beetje voort te drijven

Het is zomer in Oud Zuid. De Italiaanse ijscoboer rijdt door de straten en kondigt met het typisch tingeltangelmuziekje zijn komst aan. De parkieten maken krijsende duikvluchten naar de vruchten van de pruimenboom. Het water

Midden in de nacht strijken de muzikant, de filosoof, de acteur en ik neer op de brede, stenen trap naast het nachtcafé. We worden afgeschrikt door de harde dansmuziek en de warme, zweterige sfeer en