Ik heb de laatste dagen een aantal keren aan hem gedacht. Ik vind hem erg aardig, en hij geeft me een goed gevoel over mezelf. Ik voel me prettig, veilig en aantrekkelijk in zijn gezelschap. Hij straalt warmte, gezelligheid en intelligentie uit. Een paar dagen geleden kreeg ik plotseling het gevoel dat hij naar mij onderweg was met een fles wijn. Ik was pas thuis en bezig de kaarsen aan te steken. Ik keek naar buiten, en zag hem voor mijn huis. Hij keek omhoog zonder me achter de rolgordijnen te zien, en ging toen toch twee portieken verder naar zijn eigen huis. Ik heb in overweging genomen om even bij hem te gaan buurten, maar het weinig dat ik van zijn leven weet, deed me vermoeden dat wanneer hij zich in zijn eigen huis terug trekt, dat vooral is om op zichzelf te zijn, en ik probeer erg voorzichtig te zijn met inbreuk maken op iemands privacy.
Gisterochtend ging ik boodschappen doen, voordat ik naar kantoor ging om op zaterdag een site af te bouwen, die aanstaande maandag live gaat. Ik had om middernacht een afspraak gemaakt met JB om elkaar te gaan ontmoeten, een blind date, waar ik eigenlijk een hekel aan heb, maar waar ik me toch toe laat overreden. Dat voornemen weerhield me er niet van, om tijdens het winkelen te besluiten om niet een, maar twee flessen wijn te kopen, voor het geval JH die nacht in mijn huis en in mijn bed zou belanden. Het was een haast onbewuste gedachte, en toch ook weer een bijna zeker weten dat de avond daar naar toe zou leiden. Eigenlijk had ik toen beter direct mijn afspraak met JB kunnen afzeggen, maar zoals zo vaak met dit soort gedachten; ze zijn op het moment dat ze zich aandienen zo vluchtig en ongrijpbaar, dat ik me pas achteraf realiseer dat ik iets aan het creeren was, dat in tegenspraak was met de plannen die ik maakte.
Ik heb veel aandacht besteed aan mijn make-up, en slaagde er zelfs in om met wax de kleine gouden krullen in mijn korte haar te knijpen, zo als mijn onvolprezen kapper me leerde, beide zaken waar ik gewoonlijk niet tot nauwelijks de tijd voor neem. Ik wist precies wat ik aan wilde, een combinatie van vrouwelijkheid (jurkje + hakken), zakelijkheid (colbert), comfort (een broek in plaats van kousen) en met in mijn sieraden een knipoog naar mijn onderdanige seksuele gevoelens; om iedere pols dezelfde slavenarmband en een brede schakelketting om mijn hals. Als finishing touch en spirituele mascotte het parfum Intuition. En daarmee was ik Dressed to hunt.
Het regende pijpenstelen toen ik van huis ging en tijdens het korte fietstochtje raakte ik totaal doorweekt. Ik heb een half uur met een drankje aan een tafeltje in het cafée gewacht op JB, terwijl ik me steeds onbehaaglijker begon te voelen en eigenlijk alleen maar naar mijn stamcafe wilde, waar ik JH vermoedde. Toen mijn mobiel ging, kon ik JB amper verstaan, en terwijl ik me naar buiten bewoog voor een betere ontvangst, verbrak hij de verbinding. Dat vond ik erg onbeschoft, en ik besloot mijn drankje te drinken en weg te gaan. Waarschijnlijk heb ik hem nog wel gezien, want er was net iemand binnengekomen die aan zijn omschrijving voldeed, toen ik in vliegende vaart de regen in stormde, terug naar mijn fel gekoesterde gevoel vrijheid en onafhankelijkheid. Ik had trillende handen terwijl ik in haast het slot van mijn fiets probeerde open te wurmen, en verwachtte iedere moment een hand op mijn schouder te voelen en mijn naam te horen. Maar het lukte me te ontsnappen, en een aantal minuten laten zat ik, wederom kletsnat maar enorm opgelucht en vrolijk aan een andere tafel in een ander café.
Het duurde niet lang voordat JH’s gezicht voor het raam verscheen en hij me een handkus toe blies, terwijl hij zijn rode fiets parkeerde. Het prettigste aan JH vind ik misschien nog wel, dat hij geen probleem maakt van het feit dat we elkaar aardig en in seksueel opzicht aantrekkelijk vinden, en dat hij gewoon zichzelf blijft. We babbelen, lachen en drinken, zonder dat een gevoel van geclaimd worden ontstaat. Het is lang geleden dat ik dat gevoel heb ervaren, en ik vind het fijn. Misschien is het, omdat onze verwachtingen van elkaar overeenkomen, en er geen verborgen agenda’s of onbewuste wensen ten opzichte van elkaar meespelen.
Vanochtend werd ik wakker van een hand die door mijn haren woelde. Zo’n vergenoegd, lui gebaar bij het ontwaken, een ‘hallo, wat leuk om jou hier te vinden’. Ik heb me lekker nog even onder dekens en tegen zijn warme lijf genesteld, en geknipoogd naar de dag. Nog even niet echt wakker worden, nog even blijven hangen in het verrukkelijk gevoel van niet waken, niet slapen.
De vorige keer dat JH bleef logeren, overviel het me. Ik heb last van faalangst in bed, en ben heel erg bang om afgewezen te worden. MR liet me keer op keer merken dat hij mijn aanrakingen niet prettig vond, en ergens rond iedere vrijpartij, duidde hij uit, dat ik maar een mager surrogaat was voor hetgeen hij deelde met zijn grote liefde. Vrijen met iemand die ik niet ken, doe ik dan ook bijna nooit. Ik vind het te eng en te ingewikkeld. Met JH overkwam het me gewoon, ik had van te voren geen signalen opgevangen, om de simpele reden dat die er niet waren. Tot kort voordat we in bed belandden, waren we gewoon vrienden die samen op de praatstoel waren terecht gekomen.
Deze keer heb ik het opgezocht en voelde het gewoon goed. Zijn lijf voelt prettig tegen het mijne, niet te warm en niet te koud. Ik vind zijn geur prettig. Hij straalt geen dreiging uit. Hij is de eerste man na TZ, waarbij ik me niet bedreigd en onveilig voel als we vrijen. Beide zijn ze niet op de daad gericht, maar op de intimiteit. Ik denk dat ik het zo het beste kan omschrijven. Vrijen is voor mij vooral het uitwisselen van gevoelens, het delen van een bepaalde spirituele lading, en klaarkomen is niet een doel, hooguit een middel. De meeste mannen begrijpen daar niets van. Seks gebeurt vooral in mijn hoofd, en mijn lichaam is het instrument waarmee het tot uiting wordt gebracht. Mijn lijf vertaalt wat er in mijn hoofd en ziel gebeurt, en andersom gaat het voor mijn domweg niet. Daar word ik erg ongelukkig en onzeker van.
Ik vind het een prettig gevoel om uren of dagen op de rand van een orgasme te balanceren. De stemming waarin ik dan blijft verkeren, dat roezige en rozige, vol verwachting en spanning, het verlangen dat wel gesust maar niet gestild wordt, en met een simpel gebaar of een enkele aanraking weer tot een fel vuurtje aanwakkert, dat is wat mijn dagen kleurt, en waardoor ik het gevoel krijg heel vrouwelijk, aantrekkelijk, begeerlijk en krachtig te zijn. Het geeft me geweldig veel positieve energie. Ik werd deze ochtend wakker met een beetje hoofdpijn van te weinig slaap en te veel drankjes en sigaretten, maar ik voelde me, alsof ik de zon uit de hemel zou kunnen plukken.
Nu vraag ik me af, of ik misschien mijn behoefte aan deze vorm van seksualiteit heb verward voor masochisme. Toen ik bij TZ ontdekte, dat ik echt kon genieten van seks en me volkomen kon overgeven aan mijn verlangens, heb ik dat vooral toegeschreven aan mijn pas ontdekte gevoelens van onderdanigheid. Vanilla seks had afgedaan, en ik was, dacht ik, voorgoed verslingerd aan de combinatie van pijn en lust. Maar daarna heb ik dat gevoel nooit meer teruggevonden. Tot afgelopen nacht. Vrijen met JH gaat niet over sadomasochisme. Het is vanille seks. Maar in basis is de beleving het zelfde.
Toegeven, ik vind een paar flinke tikken op strategische gekozen plekken en momenten nog steeds lekker. Ik vind het nog steeds makkelijker om onbezorgd te genieten wanneer ik word vastgebonden, en alle verantwoordelijkheid, en vooral het schuldgevoel dat ik vaak ervaar als ik merk dat ik geniet van seks, uit handen kan geven. Experimenteren vind ik leuk en van mindfucks kan ik waanzinnig genieten. Maar het is allemaal in wat vrije, speelse vorm. Ik wil allang niet meer mijn leven inrichten op basis van mijn seksuele voorkeuren en ik wil me zeker niet meer onderwerpen aan de wil van een ander mens. Nooit meer.