Gisteren kreeg ik zowaar een email terug van CH, als antwoord op mijn vraag over mijn computer, waar we het al eens eerder over hadden gehad, en waarbij hij me misschien kon helpen. Zijn email ging niet alleen over techniek, het ging ook over ons.
Hij zit in de knoop met zichzelf. Hij vindt dat hij mij meer zou moeten kunnen bieden, dan alleen vriendschappelijk en erotisch getinte ontmoetingen. Ik denk dat hij, net als ik, een romanticus is, die het liefst voor altijd en eeuwig zou willen blijven geloven in het sprookje van de ware liefde. De realiteit ziet er heel anders uit, en soms vraag ik me af, waar ik het allemaal voor doe, leven bedoel ik dan, en wat de zin van het bestaan is. Het beangstigt me om te merken dat al mijn idealen en verwachtingen langzaam maar zeker worden ge�limineerd, en dat ik steeds verder in een richting word geduwd, waar volgens mij niet zoveel is te vinden, dan herinneringen en berusting.
Ik ben tot de conclusie gekomen, dat seks belangrijker voor me is, dan ik waar zou willen hebben. Mijn leven voelt incompleet zonder seksuele energie. Op de ��n of andere manier wil ik bewerkstelligen, dat het een voortdurende, constante stroom van energie wordt. Een levensader, zou je kunnen zeggen. Hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, weet ik nog niet zo precies, te meer omdat ik geen voorstander ben van �partner hoppen�, en eigenlijk meer nodig heb dan seks alleen. Seks gaat, volgens mij, vooral over het delen van intimiteit en samen naakt zijn; je bloot geven. Wel, dat deel je niet met iemand die je op de hoek van de straat oppikt, dus is er sprake van een heleboel randvoorwaarden, waar aan voldaan moet worden.
Vanuit die gedachte, schreef ik terug aan CH, dat we ons �probleem� wellicht vanaf de verkeerde, de negatieve kant bekeken. We hebben beiden behoefte aan het delen van intimiteit en aan zowel ontlading en oplading van onze seksuele energie, – een dualiteit die me tot denken zet, maar die wel als de waarheid voelt, en in plaats van ons alle twee enigszins schuldig te voelen omdat we samen willen komen om te vrijen, zouden we ons ook kunnen verheugen dat we dit bij elkaar gevonden en binnen onze vriendschap gevonden hebben.
Er zijn zoveel dingen die moeten kloppen om een erotische relatie in stand te houden. Geur, kleur (chakra) en gevoel, om maar iets te noemen. Er moet een balans zijn tussen veiligheid en spanning. Iemand voldoende kunnen vertrouwen om je te laten verrassen, overdonderen en overmeesteren. En ook, iemand voldoende te kunnen vertrouwen om zelf degene te zijn die durft te verrassen, te overdonderen en te overmeesteren. Daarna moeten ook de voorkeuren nog enigszins op elkaar afgestemd zijn. In mijn geval gaan die voorliefdes vooral over sadomasochisme, over touwen, kettingen, zwepen en spankings, zowel om te ontvangen als om te geven. Je op zoveel gebieden goed en prettig voelen bij iemand, is bijzonder en speciaal. Iets om te koesteren en iets om zuinig op te zijn.
Het gevoel zou in deze gevallen meer kracht moeten hebben dan het woord, het concept liefde, dat vooral bij de gratie van onze taal, onze associaties bij die taal en de vervagende normen en waarden van onze maatschappij bestaat.
Liefde is een verzamelnaam geworden (of was dat wellicht al eeuwen) voor een heleboel verschillende gevoelens en verschillende gradaties binnen die gevoelens. Ik houd van pindakaas. Ik houd van mijn zusje. Ik houd van de dochter van mijn vriendin. En van haar zonen. En van haar. Ik houd van de zomer, maar niet van de winter. Ik houd van zonnebloemen en van lyshiantus. Ik houd van regenbogen en van bomen. Ik houd van de branding en van het gevoel van zand onder mijn blote voeten. Ik houd van mijn vrienden, en van allemaal op een verschillende manier. Dus, wat is liefde nu precies?
Ik gebruik het woord liefde, en de woorden, ik houd van, heel gemakkelijk. En daarmee ontkom ik er niet aan, dat er automatisch een overtreffende trap aan toegevoegd wordt. Ik houd van CH. Ja, natuurlijk. Maar ik houd veel intenser van TZ. Met CH wil ik af en toe lachen, praten en vrijen. Met TZ had ik oud willen worden, met TZ had ik onze kinderen en kleinkinderen willen zien opgroeien en met TZ had ik een eigen webdesignstudio willen starten en succesvol maken. Kort en goed, met de ��n had ik mijn leven willen delen, en met de ander slechts nu en dan momenten uit dat leven.
Binnen relaties is het woord liefde een soort van ongeleid, stuurloos en zelfs gevaarlijk projectiel, totdat de wederzijdse verwachtingen worden uitgesproken. De woorden �ik houd van je� zijn holle vaten die de andere partij onmiddellijk volstopt met zijn of haar verwachtingen, angsten en associaties.
CH en ik hebben overeenstemming bereikt. We worden toch minnaars. Vanwege twee keer een drukke baan, de afstand tussen ons, zijn persoonlijke omstandigheden en onze wederzijdse sociale levens, zullen we elkaar niet zo vaak zien. Maar we hebben besloten dat erotiek mag, en zelfs wenselijk is. Dat voelt als een hele grote stap vooruit.