GigiNu weet ik het dus. Het antwoord is na drie ontmoetingen, een aantal wijntjes en een dubbele lachkick van een klein jointje. Na het eten, wederom een Thaise curry, deze keer met veel groenten, aardappelen en tofu, en samen een fles wijn op het balkon, zijn we een film gaan kijken. Arrivo bood geen bijzonder goed programma, en uiteindelijk kozen we voor Intimacy. De draad van het verhaal raakten we al snel kwijt, en iedere tien minuten of zo verscheen er een heftige vrijsc�ne in beeld. De seks op zichzelf was zo heftig niet, maar de wijze waarop de filmmaker zijn camera had gehanteerd, des te indringender. Het was alsof je bij je buurvrouw door het raam gluurde, zo direct en zo met een oog voor de onhandigheid en de geluiden, die seks tussen mensen kenmerkt, gemaakt, dat het echter overkwam dan welke pornofilm ook.
Ik vind kijken naar films met erotische sc�nes in gezelschap altijd wat lastig. Op de ��n of andere manier zijn d�t de momenten, waarop ik ineens een kriebel in mijn keel voel, of de wijn hoorbaar door mijn keel giet, hoe behoedzaam en zorgvuldig ik ook probeer te drinken. Ik kan nooit met zekerheid zeggen, of ik die delen van een film opwindend vind, of juist niet. En ik haal dan ook opgelucht adem als het verhaal gekleed verder gaat.
Samen met TdL zo�n film kijken, terwijl ik nog steeds in verwarring was over wat er wel of niet tussen ons aan het ontstaan is, bleek extra ingewikkeld. Zo nadrukkelijk met erotiek te worden geconfronteerd, sluit spontane gebeurtenissen op dat gebied een beetje uit. Ik kon geen antwoord vinden op de vraag, of vrijen met hem dan zou overkomen als een reactie op de film. En of dat erg zou zijn of juist niet. Of dat hij met mij zou willen vrijen omdat hij opgewonden was geraakt van de vertoning. En of ik dat erg zou vinden. Of juist helemaal niet.
En nu we samen zijn wakker geworden, koffie en jus d�orange hebben gedeeld, kussen en ochtendpraatjes hebben uitgewisseld en hij al weer de deur uit is, weet ik het antwoord daarop nog steeds niet, en is het ook helemaal niet van belang. Het was geen spetterende vrijpartij. Wel een prettige, rustige verkenningstocht zonder enige vorm van seksuele agressie, die op niets leek van wat ik ken en wat ik heb ervaren. Hij voelt tengerder onder mijn handen, dan zijn uiterlijk me deed vermoeden. Geen grammetje vet op zijn lijf, alleen maar strakke en mooie spieren en pezen onder mijn handen.
Ik ben nog nooit zo rustig verliefd geweest. Alles in mijn gevoel klopt, maar de haast en dwang waaraan ik in eerdere relaties onderhavig was, is er nu in het geheel niet. Ik ervaar het als een heel rustig, zacht en liefdevol aftasten en ontdekken van wat is en wat kan gaan groeien, en als ik het visualiseer, dan zie ik allemaal hele kleine bouwsteentjes, die we met voorzichtige vingertoppen langzaam in elkaar aan het passen zijn. Ik voel me voor het eerst in mijn leven gelijkwaardig aan een man. Ik kan zijn kwetsbaarheid en zijn kracht zien, zonder dat ik daardoor word afgeschrikt. Ik zie sterke dingen in hem, en ook zwakke, en die vind ik nog steeds mooi omdat ze bij hem horen, en bij het leven en bij de mensen in het algemeen. Daardoor realiseer ik me, wat een enorme klim ik in de afgelopen maanden heb gemaakt.
En bovenal voel ik me zo op mijn gemak en veilig bij hem. Ik durf te plassen met de toiletdeur op een kier, en onderwijl gewoon de conversatie door te voeren. Dat heb ik nog nooit eerder in mijn leven zo snel bij iemand klaar gekregen. Ik ben zonder haast, en heb het gevoel alsof ik alle tijd van de wereld heb om de aspecten die ik het belangrijkste in een relatie vind, – vertrouwen, samenhorigheid, vriendschap, eerlijkheid, openheid en loyaliteit -, tot volle wasdom te laten komen. En op datzelfde niveau van mijn bewustzijn voel ik, dat dit groeiproces hand in hand kan gaan met de ontwikkeling van passie en hartstocht, en dat het veel onvergankelijker zal zijn, dan lust zonder meer.
Ik heb geen antwoord op de vraag, of ik meer of minder verliefd ben, dan bijvoorbeeld op TZ. Het komt me voor alsof het gevoel even sterk is, maar ontdaan van de emoties en zonder obsessie, en daardoor meer controleerbaar en vele malen harmonieuzer en evenwichtiger. Ik wil hem graag zien, en ik geniet van zijn gezelschap, maar ik hoef het niet pers�. Ik kan nog steeds genieten van de dingen in mijn leven zonder dat hij daar direct deel van uitmaakt en ik heb niet het gevoel dat iedere seconde die we niet samen zijn, verspilde tijd is.
Hij vertelde gisteren, dat hij op de avond dat wij elkaar voor het eerst tegen het lijf liepen, hij een hele bijzondere ontmoeting met een vrouw had gehad. Ze lijkt zijn interesse niet te delen, want ze reageert laat en weinig enthousiast op zijn attenties. Terwijl dat verhaal zich ontspon, begon ik me bewust te worden van mijn eigen reacties daarop. Ik voelde me niet afgewezen. Ik voelde me geen tweede keus. Er was alleen maar een heel rationele gedachte, vanuit een weten diep van binnen, en dat sprak: �ja, dat kan en dat is ok��. Het ontneemt mijn gevoel niet van haar waarde, noch voegt het aan mijn gevoel iets toe. De dingen gaan zoals ze gaan, en er kunnen verschillende betekenissen aan kleven, die ik niet allemaal kan vermoeden, en die er ook niet toe doen. Want het gaat zoals het gaat, en mensen voelen zoals ze voelen. Even zo goed, als dat ik me daardoor tweede keus kan voelen, kan ik denken, dat hij voorvoelde dat hij de liefde zou ontmoeten, en haar in eerste instantie niet in haar juiste, aardse gedaante heeft herkend. En beide stellingen kunnen evenveel waarheid als leugen bevatten, en zijn geen van beiden relevant voor het hier en nu, en wat er wel gebeurt of wat zich niet ontvouwt.
Ik ben meer heks dan ooit tevoren. En de magie druppelt beetje bij beetje mijn leven weer in, en vormt een bron die steeds groter en krachtiger wordt.
