GigiIk heb de laatste dagen nauwelijks tijd gehad om te schrijven, en dat zal de komende periode wel zo blijven. HV is ziek deze week en ik neem wederom de honneurs waar. Maandagmiddag is dan eindelijk een langverwachte opdracht binnengekomen, die inmiddels ruim drie weken is opgeschoven. Jammer genoeg schoof de deadline niet mee, en de site moet binnen een week worden opgeleverd. Niet onmogelijk, maar ik houd er wel ernstig rekening mee, dat ik mijn driedaagse weekend grotendeels in zal kunnen leveren. Dat maakt me niet zoveel uit, ik zou het alleen jammer vinden als mijn afspraak met JB vrijdagavond niet door zou kunnen gaan.
Hij zat nota bene in New York tijdens de aanslagen. Stom genoeg had ik helemaal niet gevraagd, waar zijn zakenreis hem heen zou voeren, en ik bedacht pas zondag dat het waarschijnlijk daar naar toe zou zijn. Dus ik ben naar kantoor gespurt om te kijken of hij misschien een email had gestuurd, en dat was het geval. Hij bleek te zijn uitgeweken naar Sint Maarten en vliegt deze week terug. Zover ik weet, zijn al mijn vrienden uit de States �alive and kicking�, en dat is een pak van mijn hart. Ik kreeg vorige week bericht van SL, de enige waarvan ik zeker weet, dat hij in Manhattan woont en werkt.
Ik kreeg nog meer goed nieuws afgelopen zondag. Ik heb een nieuwe plek om te wonen! Per december vertrek ik naar 80m2 in Oud Zuid. Weliswaar weer in onderhuur, maar de hoofdbewoner gaat met behulp van een erfenis de wijde wereld in, en is ernstig van plan om elders een toekomst op te bouwen. Ik hoop natuurlijk dat hij heel lang verschrikkelijk gelukkig wordt in het buitenland. Ik erf er een kat bij, en nu ik alle contact met MR heb verbroken, gaat dat wel. Niet dat ik ooit zelf een kat zou nemen, maar griebels, het beest woont er nu ��nmaal langer dan ik. Bovendien, al heb ik misschien niet zo veel met katten, zij wel met mij. Hoewel, ik vind katten erg leuk en genoeglijk; ik houd alleen niet van het werk dat ze meebrengen en aan het verschonen van de kattenbak heb ik een gruwelijke hekel. Maar goed, dat heb ik ook aan afwassen, en dat doe ik toch braaf iedere dag tegenwoordig.
Over MR gesproken, er was een brief van hem in mijn brievenbus, een aantal dagen geleden. Ik was ernstig in de verleiding om het epistel ongelezen weg te gooien, maar was uiteindelijk natuurlijk toch te nieuwsgierig. Jammer genoeg voor hem neem ik zijn woorden tegenwoordig niet met een korreltje zout, maar met een blok. De brief begon met excuses voor het feit dat hij mij geslagen had. Typisch MR om zelfs in zo�n brief er nog in te slagen om alleen maar vanuit zichzelf te redeneren. Ik werd er toch nog behoorlijk door geraakt, niet omdat ik ook maar ��n seconde overweeg om weer contact op te nemen, – zijn verzoek-, maar omdat ik me eens te meer realiseerde wat een stomme koe ik de afgelopen zestien maanden ben geweest. Zijn trukendoos is nu zo doorzichtig voor me, en zijn brief zo doorspekt met manipulaties dat ik er koud van werd. Zijn volgende stap zal ongetwijfeld een nachtelijk bezoek inhouden met een boel lawaai en geschreeuw, maar hij kan bellen tot hij een ons weegt, ik doe toch niet open. Speciaal om die reden heb ik mijn beltegoed opgewaardeerd en heb ik het nummer van het dichtstbijzijnde politiebureau (2 minuten verderop) in het adresboek van mijn telefoon geprogrammeerd. Het vermoedelijke scenario ken ik natuurlijk aan de hand van de verhalen van JT, HM en TL, en ik heb geen zin om met me te laten sollen of getuige te zijn van allerlei onverkwikkelijkheden. Dus mag oom agent het komen opknappen als het er ooit zover komt.
KH komt misschien binnenkort voor een bliksembezoek in Nederland. Ik verheug me erop haar weer te zien, en ik ga proberen om in het voorjaar twee weken naar haar toe te gaan. Hoewel het met de ontwikkelingen van de laatste tijd natuurlijk totaal niet te voorspellen is, hoe de situatie dan zal zijn �n of het �berhaupt mogelijk zal zijn om naar het voormalige Oostblok te reizen.
Mijn huurbazen kwamen gisteravond nog langs, en ik joeg RK schrik aan, door hem te vertellen dat ik wist dat ze zouden komen. Gistermiddag bedacht ik dat ineens, zonder dat er een directe aanleiding voor was. Ze kwamen een gordijn ophangen, waarvan ik dacht, dat ze het al gedaan hadden. Toen hij ook nog mijn grote pot salie ontdekte, en ik op zijn vraag wat die blaadjes waren, gekscherend �heksenkruiden� antwoordde, had ik hem helemaal op de kast. Als �wraak� gaven ze hun visie op het gebeuren in Amerika, en wat ze me vertelden over chemische en biologische wapens, en hoe wijdvertakt de terroristische organisatie achter de aanslagen, maakte me niet echt vrolijk.
Het regent nog steeds. Vanochtend was ik doorweekt toen ik op kantoor aankwam, en het ziet er naar uit dat me dat op de terugweg weer moeiteloos gaat lukken. Ik vind regen niet erg, maar de somberheid die er vandaag mee gepaard gaat, wel. Thuis ga ik lekker de kachel stoken, een lange, hete douche nemen en een tosti met warme chocolademelk nuttigen. KH zou me vermanend toespreken als ze dat wist, �n me wijzen op het belang van een gezonde, warme maaltijd, maar ik heb domweg niets in huis en ik begin aardig blut te raken. Koken voor mezelf is sowieso niet mijn meest geliefde bezigheid.
Uitnodigingen voor etentjes krijg ik tegenwoordig maar weinig meer. Ik ken weinig Amerikanen en Canadezen meer in Amsterdam, en het trieste feit is, dat Nederlandse mannen het Engelse gezegde �Going Dutch� in meerheid tot een levensstijl hebben verheven. Waarmee ik niet specifiek doel op de vanzelfsprekendheid waarmee een uitnodiging van een Amerikaan ook �cht een uitnodiging is, maar ook op het gebrek aan manieren. CG, Lucifer, PH, nou ja, kortom alle Amerikaanse en Canadese mannen die ik ken, hebben een hoffelijkheid, waar de meeste Nederlandse mannen nog nooit van gehoord hebben. Ik heb wel eens bedacht, dat juist dit ��n van de dingen is, die het verschil tussen een natuurlijk dominante man �n iemand die het graag wil zijn, ten voeten uit illustreert. Noem me ouderwets, maar ik vind het nog steeds prettig wanneer deuren voor me opgehouden worden, mijn jas aangenomen en mijn stoel aangeschoven.
Nu ja, genoeg gemijmerd en genoeg �wishful-thinking�. Tijd om naar huis te gaan.
