Giegels - Page 9

Mijn tong onderwerpt iedere witte druif aan een onderzoek. De onverzettelijkheid van het velletje laat zich niet breken wanneer de vrucht tegen mijn verhemelte wordt gedrukt. Pas als mijn tanden voorzichtig een gaatje bijten stroomt

Mijn lijf hongert even gretig naar hem als mijn hart, en de gedachte dat hij in een onbekende cultuur is ondergedoken, waar niets aan mij herinnert, vind ik soms onverdraaglijk. Het ene uur ben ik

Het duurde nauwelijks twee weken. Toen was het op. In de nacht waarop ik voor het eerst werd overmeesterd door tranen, begreep ik dat het begin van het einde was ingeluid. Het condoom had het

“Ben je verliefd?”, vraagt hij me. Ik kan zijn vraag met ja noch nee beantwoorden. Ik weet niet wat ik moet voelen en hoeveel ik moet voelen, om mezelf te kunnen labelen met het etiketje

Het is onmogelijk om aan de mensen te ontkomen. Op een terras waar ik ontbeet, in het gezelschap van ‘De Wetten’ van Conny Palmen, verwonderde ik me over hoe mensen toch samen klieken en hoe

Op een kort regeltje in mijn virtuele brievenbus na, heb ik niets meer gehoord van de man die afgelopen weekend nog met mij oud wilde worden. Waar we elkaar normaal gesproken dagelijks spreken, heerst nu

Zijn scheerspullen staan als een uitroepteken op mijn tafel. De kwast is nog nat, het handvat schilfert, zo vaak heeft hij het gebruikt. Ik gaf hem de spullen terug en hij liet ze achter. Ik

Het dagje luieren schenkt me minder voldoening dan ik me had voorgenomen. Ik heb een boek gelezen, een film gezien, wat gedut en wat gesnoept, en alle dingen die nodig weer eens moeten gebeuren zoals

Zwartkopje balanceert gracieus op een tak en maakt onderwijl pikkende hoofdbeweginkjes naar het grote vijgenblad, waarop een plasje regenwater is blijven liggen. Het is eindelijk droog geworden en op het gras vallen nu en dan